EXPO. Claude Monet, een (kinderlijke) totaalbeleving

Immersieve tentoonstellingen zijn de laatste jaren aan een opmars bezig. Vorig jaar nog verwelkomde de hoofdstad nog 'Van Gogh, the Immersive Experience' en nu richten de organisatoren hun pijlen op Claude Monet. Via mapping en virtual reality worden meer dan 100.000 afbeeldingen verwerkt tot een totaalbeleving die beeld en geluid combineert. De expo is gericht op een breed publiek en laat dat nu niet alleen een voordeel, maar ook een groot nadeel zijn.

Pixels

Hoe zorg je ervoor dat mensen die normaal weinig tot geen interesse hebben in kunst, toch een tentoonstelling over Monet bezoeken? Je maakt de beleving toegankelijk, laat alle overbodige tekst en uitleg weg en zet in op technologie. Niets wat de belangstelling van de hedendaagse consument meer weet te trekken dan een goede portie bewegend beeld en pixels. En toegegeven: bij het betreden van de Hortagalerij, die voor de gelegenheid werd omgetoverd tot een van onderen tot boven met projecties gevulde ruimte, word je even overmand door de vele indrukken. Sterker nog, je staat zelfs even met de mond vol tanden.

Die verbazing maakt jammer genoeg al snel plaats voor ergernis. Zij die komen voor een kwalitatieve observatie van Monets meesterwerken, zijn eraan voor de moeite. In plaats daarvan moet je het doen met enkele informatieborden - overigens erg beknopt - en projecties alias animaties van zijn schilderijen waarop je de pixels kan tellen als je iets te dicht bij de muren waagt. Claude Monet was dan wel een impressionist en schilderde als het ware in pixels door de verschillende kleuren naast elkaar aan te brengen, maar letterlijke pixels konden nooit de bedoeling zijn.

VR-ervaring

Zowel de projectie in de hoofdzaal als de tien minuten durende VR-ervaring nabij de uitgang van de expositie zijn erg kinderlijk van aard. Monets werk wordt in grote mate vereenvoudigd - het artwork in de VR-wandeling moet wat betreft kwaliteit zelfs onderdoen voor de betere games die op dit moment beschikbaar zijn. Rotsen worden één grijze massa, klaprozen verdwijnen als bij toverslag terwijl je ernaar kijkt en meermaals hapert het beeld zo erg dat je er haast misselijk van wordt. Monets uitzonderlijke talent wordt haast volledig tenietgedaan en dat terwijl de schilder al decennialang tot de favorieten van de kunstwereld behoort. Zijn schilderijen dompelen je onder in zijn leefwereld en spelen met je visuele beleving. 'Claude Monet, een totaalbeleving' tracht die ervaring naar een hoger niveau te tillen, maar laat je ontgoocheld achter. Bovendien krijg je het idee dat de organisatoren ervan uitgaan dat je over het verstand van een kind van vijf beschikt. Bij hen kan de expo wellicht op meer bijval rekenen.