FESTIVAL. Pukkelpop vervloekt de weergoden en dankt Billie Eilish

Elke editie van Pukkelpop wordt gekenmerkt door memorabele hoogtepunten, beschamende dieptepunten en van de pot gerukte randgebeurtenissen. Dit jaar waren dat respectievelijk The Streets, Mike D en de Vlaamse vaandelzwaaiers, maar elk van hen stond in de schaduw van een groenharige, Amerikaanse snotneus. Billie Eilish stak het festival in de zak van haar veel te grote short en bewees dat ze dé popster van de toekomst is.
door
Xavier
Leestijd 3 min.

Iets wat we vooraf kwijt moeten: ja, het weer op Pukkelpop was even aantrekkelijk als de kleerkast van Angela Merkel. Vooral op zaterdag leidde dat tot een halflege wei bij de publieksmagneten Royal Blood en Tame Impala. Maar, gelukkig telde het festival meer dan voldoende shows die het hart verwarmden en het bloed weer naar de dansbenen deed stromen.

De fluogroene koningin

Aan het koningshuis van Pukkelpop liepen dit jaar verschillende prinsessen rond, maar er was slechts één koningin: Billie Eilish. De fluogroen uitgedoste Eilish gaf zeker niet het beste concert van het weekend - daarvoor was het net te afgehaspeld en miste ze een breder repertoire om uit te putten - maar de 17-jarige bewees wel waarom ze zo'n fenomeen is. We hebben zelden iemand op die leeftijd al de controle zien nemen over de Mainstage en een uitzinnige wei. Dat doet enkel het beste beloven voor de komende jaren.

Eilish deed ons hoopvol uitkijken naar de toekomst, maar The Streets namen iedereen mee op een wilde rit naar het verleden. Ex-straatschoffie Mike Skinner heeft met het ouder worden zijn plaats gevonden op een podium en etaleerde zich als een publieksmenner van het hoogste schavotje. Tussen een spervuur aan hits door maande hij een uitzinnige Marquee aan tot vrouwvriendelijk crowdsurfen, ontluikende vriendschappen met vreemden en een levensverbeterende zaterdagavond. Dat hij zelf op het publiek dreef tot het midden van de tent en terug leverde hem een minutenlang applaus op.

Mike D mag met pensioen

Meer dan het vermelden waard: het vakmanschap dat Eels met elk optreden nog wat aanscherpt, de vuistgrote kroppen in de keel die Kate Tempest achterliet en de gave van The National om Pukkelpop twee keer op een weekend muisstil te krijgen. Ook in de kleinere hoekjes van het festival waren zoals elk jaar pareltjes te ontdekken. Brihang bracht een tot de nok gevulde Lift moeiteloos tot emotionele hoogtes en in Castello klonk er twee dagen op rij oraal vuurwerk met de Britse jazzmixers Kamaal Williams, The Comet is Coming en Ezra Collective. Eervolle vermeldingen zijn er ook voor Belgische beloften zoals Raketkanon, Equal Idiots en TheColorGrey. Elk op hun eigen manier hebben ze een geluid en gelaat gevonden waarmee ze het publiek inpakten. De Belgische muzikale bodem heeft er een aantal vruchtbare jaren opzitten.

MIke D. Foto Pukkelpop

Wat je zeker moet vergeten: dat Jorja Smith ondanks en mede door haar zangtalent de meest onbeduidende show van het weekend bracht, dat de recyclage die Mike D van zijn Beastie Boys-nalatenschap bijeen dj'de even gekunsteld als onnodig was en dat het incident met de Vlaamse vlaggen veel te veel aandacht kreeg op een muziekfestival als Pukkelpop.

Xavier Vuylsteke de Laps