Frans en Nederlands? Een perfect huwelijk!

Nicolas De Geyter en Florence Van Obbergh hebben elkaar het ja-woord gegeven op 29 november. Of is het eerder ‘se sont dit oui'? Belgodyssee was erbij.

Het is een beetje koud, maar de zon schijnt. Gelukkig heeft de bruid een sneeuwwit vestje boven haar met kant versierd kleed aangetrokken. Op de trappen van het gemeentehuis van Wemmel –of is kasteel geen betere beschrijving? - staan Florence en Nicolas. Ze kozen deze dag om te trouwen. Voor de gemeente en iets later ook voor de kerk, in Beersel dan. Burgemeester Walter Vansteenkiste wacht hen op in de trouwzaal. “Het is de eerste keer dat ik werd gevraagd om een huwelijk in twee van de drie landstalen te voltrekken”, glimlacht hij. Niet dat het de eerste keer is dat een koppel hem vraagt om in de taal van Molière of in de taal van Vondel gehuwd te worden, maar wel de eerste keer voor hem dat beide talen worden afgewisseld tijdens de ceremonie. Een “ik heet u van harte welkom pour célébrer le mariage de Florence et Nicolas”, is dan ook hoe het huwelijk begint.

Van 't stad naar de “parking”

De overgang van de ene taal naar de andere verloopt moeiteloos. Geen simultane vertaling of ondertitels nodig, alle genodigden begrijpen wat er gezegd wordt en lachen mee met de vele grapjes van de burgemeester. Nederlandstalige tweede schepen Marcel Van Langenhove zorgt er dan ook voor dat Nicolas alle subtiliteiten van de ceremonie begrijpt. Hoewel Nicolas, in Antwerpen geboren, eigenlijk perfect tweetalig is. “Ik groeide op in Antwerpen, maar mijn ouders spraken Frans met me.” Zijn toekomstige vrouw komt uit Kraainem. “Ik heb mijn Nederlands verbeterd tijdens een stage in het universitair ziekenhuis van Leuven”, vertelt ze. Het koppel woont nu dus in Wemmel en spreekt voornamelijk Frans met elkaar. “Het was vooral moeilijk voor Nicolas om naar hier te verhuizen. Want ja, Antwerpen is 't stad en de rest is parking. Nu woont hij dus op de parking”, zegt ze met een glimlach.

Risotto en wijn

Het koppel leerde elkaar kennen op een kotfeestje in Brussel. “De glimlach van Florence viel me direct op”, zegt Nicolas. Hij vroeg Florence ten huwelijk op kerstavond vorig jaar door de ring in een kerstpakje te verstoppen. “Ik had haar geblinddoekt. Toen gaf ik haar het pakje en zei ik dat ze moest raden wat erin zat”, herinnert hij zich. Of Florence had geraden dat ze op die avond ten huwelijk gevraagd zou worden? “Niet echt. Hoewel ik het toch vreemd vond dat hij zijn glas wijn heel snel opdronk terwijl hij risotto klaarmaakte. Toen begreep ik dat er misschien wel iets ging gebeuren”, glimlacht ze. Zijn familie heeft nooit problemen gehad met het feit dat Florence niet dezelfde taal spreekt. “We staan als Franstalige Antwerpenaren open voor die andere gemeenschap. Het is voor ons gelijk of het nu een Nederlandstalige of een Franstalige partner is”, vat Nicolas samen.

Ik hou van u – Je t'aime tu sais

Na de ceremonie op het gemeentehuis – en de fotoshoot in het park errond - is het tijd om naar de kerk te vertrekken. Ook de Antwerpse priester, Bernard, is tweetalig. “Hij was de aalmoezenier van de scoutsgroep waar ik jarenlang deel van heb uitgemaakt”, legt Nicolas uit. Muziek, lezingen, dankwoord, evangelie, gebedsintenties, een heerlijke mix van Frans en Nederlands waarbij de genodigden zelfs niet meer door hebben wat nu in welke taal werd gezegd, en het ook niet uitmaakt. Ook wanneer de zangeres het liedje Ik hou van u van Monza begint te zingen, wisselen de “ik hou van u” zich af met de “je t'aime tu sais.” De kus, die mag het kersvers koppel geven in het Frans. Of eerder, die wordt aangekondigd in het Frans. Of je nu met volle overtuiging ‘ja' zegt of met emotie in je stem ‘oui', het komt toch op hetzelfde neer. Een gelukkig koppel dat na de erehaag – zonder rijst, maar met sliertjes op stokjes - blij mag gaan verder vieren in de feestzaal tegenover de kerk.

Tiffany Mestdagh