Het regent sequels in Hollywood

Er stinkt iets in het koninkrijk van de cinema. Deze zomer regent het niet alleen pijpenstelen, maar ook sequels en reboots. Afgezien van enkele uitzonderingen, zonder veel succes of kwaliteit. Is trop te veel? Is het publiek dat spervuur aan repetitieve blockbusters beu of heeft Hollywood een ander probleem?
door
Matthias
Leestijd 2 min.

1. Omdat niets het belang van een goed verhaal vervangt

Volgens sommigen is de reden waarom die films floppen niet zozeer het feit dat het sequels zijn. Het probleem ligt met andere woorden niet bij de vorm, maar bij de inhoud. "Bepaalde films willen zo graag een vervolg, dat ze vergeten dat ze ook goed moeten zijn", zei Germain Lussier onlangs op Gizmodo. Volgens hem is de beste manier om een vervolg te verzekeren, een goede film te maken met een rijk verhaal dat aan zichzelf genoeg heeft. "Als je eerste film sterk is, hoef je je geen zorgen te maken: dat vervolg komt er wel." Het succes van ‘Finding Dory', ‘Mad Max', ‘The Conjuring 2' en ‘Captain America' is net te zoeken in het feit dat ze niet gewoon verder surfen op de populariteitsgolf van hun voorgangers (zoals Alice en The Ninja Turtles dat wel doen) maar een gloednieuw verhaal voorstellen. Door genoeg tijd te nemen (Dory deed er 13 jaar over om naar de zalen te zwemmen) of omdat ze deel uitmaken van een doeltreffend filmisch universum (zoals Marvel). Een – zelfs gigantisch – kassasucces mag nooit het enige argument zijn om een sequel te lanceren.

The Huntsman: Winter's War

2. Omdat het een nieuw soort film is

De Amerikaanse website Vulture pusht de bedenking van punt 1 nog wat verder en argumenteert dat de sequels van de laatste jaren, en zeker die van 2016, storytelling compleet hebben ingeruild voor marketing. "Het merendeel van de films van deze zomer zijn geen vervolg op een verhaal, maar de uitbreiding van een merk. Ze verschillen daarmee van de eerste generatie blockbustersequels. Hun enige bestaansreden is de creatie van iets anders te bevorderen – een andere film, een tv-serie of misschien wel een Halloweenkostuum." Kortom, die films zijn niet gemaakt om een publiek te entertainen, maar om kosten af te schrijven. En dat publiek, dat almaar meer betaalt voor een cinematicket, begint dat te beseffen.

3. Omdat ze niet (altijd) voor ons gemaakt zijn

Now You See Me: The Second Act

Omdat we zo druk bezig zijn met Amerika te bespieden vanop het oude continent, zijn we een derde markt – en niet van de minste – uit het oog verloren: China. Hollywood slooft zich uit om het Rijk van het Midden te vleien. Een speler die almaar belangrijker is in de entertainmentindustrie. Als je je afvraagt waarom de goochelaars van ‘Now You See Me' in een tweede en binnenkort zelfs derde avontuur mogen opdraven, of waarom het vervolg op ‘Warcraft' ondanks een rampzalige recette bij ons in de startblokken staat, dan weet je nu waarom: die films waren een schot in de roos aan de andere kant van de Muur.

Independence Day: Resurgence

4. Omdat het eigenlijk wel werkt

Het grote publiek en de pers mogen dan al hun neus ophalen voor een deel van die films, de sequelstorm lijkt niet meteen te zullen gaan liggen. Want ondanks alles brengt een vervolg gemiddeld acht keer meer op dan het origineel. Precies daarom krijg je voor het einde van de zomer nog een reboot van ‘Ghostbusters', het vijfde luik rond Jason Bourne en een derde aflevering van de Star Trek-reboot door de strot geramd. En dan zijn er nog ‘Suicide Squad' in de DC-stal, en de animatiefilm ‘The Secret Life of Pets' van Sony. Twee films waarvan het succes, en dus ook een of meerdere sequels, zo goed als verzekerd is.

Wie eens écht zot wil doen, kan ook gewoon naar iets nieuws gaan kijken: ‘Toni Erdmann' van Maren Ade, ‘Equals' van Drake Doremus of ‘La Pazza Gioia' van Paolo Virzì krijgen ongetwijfeld geen vervolg, maar zijn wel meer dan de moeite waard.

Elli Mastorou, Foto's R.V.