"Ik heb deze film geschreven op een overdosis cafeïne"
‘Under The Silver Lake' is een warrige, mysterieuze trip door Los Angeles, waarin Andrew Garfield op zoek gaat naar een verdwenen meisje. Hoe is het idee ontstaan?
David Robert Mitchell: "Heel wat mensen vragen me wat ik gerookt had toen ik het scenario schreef. Maar het was gewoon een overdosis cafeïne." (lacht)
De film zit vol knipogen naar de zevende kunst: Alfred Hitchcock, Brian De Palma, David Lynch…
"Ja, dat is heel bewust. Ik hou van allerlei soorten films, uit alle periodes en van overal ter wereld. Ik probeer er zoveel mogelijk te zien. De hoeveelheid verwijzingen valt dus nog best mee, in vergelijking met alles wat me interesseert. De grootste inspiratiebron voor deze film is de lange lijst van films noirs die zich afspelen in LA."
Wat vind je zo leuk aan LA, vanuit cinematografisch oogpunt?
"De geschiedenis van de stad en wat die specifieke plekken voor mij betekenen. Het is een stad die door de eeuwen heen onlosmakelijk verbonden is met de cinema. Die plekken worden met de tijd anders gebruikt. Je ziet ze verouderen op het scherm. Daar wou ik mijn steentje aan bijdragen. Toen ik 'Body Double' (van Brian de Palma) zag als tiener – ik woonde toen in Michigan – dacht ik: Wow, dat is dus LA! Toen ik er zelf woonde, heb ik de film opnieuw bekeken en begreep ik plots wat De Palma wou doen. En dat is maar één voorbeeld. Er zijn er nog miljoenen anderen, waarin je de stad gewoon kunt voelen."
De film verwijst ook naar enkele comics en Andrew Garfield speelde al Spiderman. Toeval?
"Ik had niemand in gedachten toen ik het scenario schreef. De verwijzingen naar Spiderman stonden in het script, samenwerken met Andrew was dus een leuk toeval. Als kind was ik grote fan van comics en fanzines. Voor mij zijn fanzines een beetje de analoge versie van het internet. Een soort van Google Search waarmee je alles en nog wat kon vinden. Je kon een heleboel bizarre publicaties bestellen via de post. Dat vond ik geweldig."
Wat was het makkelijkste aan deze film?
"Werken met Andrew Garfield, Riley Keough en de rest van de cast. Het was fascinerend om al die sterke acteurs aan het werk te zien. En het moeilijkste? Al de rest (lacht). De logistiek organiseren van zo'n grote productie, met zo weinig geld. Er was meer budget dan voor 'It Follows' maar nog altijd aanzienlijk minder dan wat we nodig hadden. Maar door te werken met vrienden en mensen die in mij geloven, is het toch gelukt."
Het hoofdpersonage zoekt overal aanwijzingen en vindt allerlei interpretaties. Geloof jij in complottheorieën?
"Nee, maar ik vind ze wel amusant. Het is fascinerend te zien hoe mensen daarin verzeild geraken en dingen zoeken die niet bestaan. Ik vond het geweldig om al die ideeën te verkennen tijdens de voorbereiding van mijn film. Grappig en eng tegelijk. De essentie van de film is wat Topher Grace tegen Andrew Garfield zegt: Dat er een gebrek aan mysterie is in onze wereld. En dat dat verlangen creëert. Dat geloof ik wél! Wie zich verdiept in complottheorieën wil een gebrek compenseren. Ik speel liever videogames, da's mijn manier om in een andere wereld te leven."
Is dit een paranoïde film?
"Absoluut!"
En ben jij zelf paranoïde?
"Niet echt, maar je zou voor minder, in deze wereld…"
Elli Mastorou