Interieurdesigner Maxime Jacquet: "Het is in België bon ton om ambitieuze mensen neer te sabelen"

Waarom ben je naar Amerika verhuisd?

“Ik heb altijd al in de VS willen wonen. Als kleine jongen ging ik veel naar daar. Ik heb mijn hele jeugd het gevoel gehad dat ik anders was, dat ik voor iets groots was weggelegd. Maar het is niet makkelijk om zelfvertrouwen te krijgen. Ik vind dat scholen niet genoeg nieuwe programma's aanbieden die aansluiten bij onze snel veranderende wereld. Jongeren worden nog altijd in een klassieke richting geduwd. Ik ben zelf opgegroeid in een banlieue van Luik en geloof me, het was allesbehalve evident toen ik zei dat ik naar de States wou om een superster in design te worden. Ze dachten dat ik gek was.”

Ben je vertrokken om nooit meer terug te komen?

“Ik ben vertrokken op mijn 19de. Dat was makkelijk. Daar blijven, was een ander paar mouwen. Maar het was mijn droom. Mijn nachtmerrie was dat ik met de staart tussen de benen zou moeten terugkomen. Ik heb er alles aan gedaan om me te integreren. Maar voor Belgen is dat eigenlijk heel makkelijk.”

In de pers word je de ‘bad boy of design' genoemd. Omdat je niet gestudeerd hebt?

“Ik ben zonder diploma vertrokken. Ik had kunstgeschiedenis gevolgd en wat avondcursussen bedrijfsbeheer. Maar dat was niks voor mij. Toen ik perfect wist wat ik wilde doen, is de school serieus beginnen dwarsliggen. Het is hier bon ton om ambitieuze mensen neer te sabelen. Mijn eerste interesse was interieurarchitectuur. Maar ik had geen zin om te gaan studeren. In artistieke disciplines is de academische kant vaak nefast, of in elk geval overbodig. Je wordt in hokjes geduwd. Maar met vernieuwing maak je het verschil. En dat lukt alleen maar als je op je eentje je weg zoekt.”

Niet veel mensen weten al zo jong wat ze willen…

“Inderdaad. Gelukkig begrepen mijn ouders dat. Ze hebben me altijd laten doen. Amerika is een land van extremen. Er loopt heel wat mis in Los Angeles. Het is eerder een ‘American nightmare' dan ‘The American Dream'. Ik ben daar aangekomen met niks. Maar mijn ouders hebben me altijd gesteund.”

Wat vinden Amerikanen van Belgen?

“Ze zien ons graag. In tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt en met uitzondering van Donald Trump, die denkt dat Brussel een land is, kennen ze België. Ze waarderen onze bescheidenheid, integratie en eenvoud. Daarin ben ik heel Belgisch gebleven en ik probeer altijd met beide voeten op de grond te blijven. De reden waarom ik een mooi huis en een mooie auto heb, is omdat ik twintig uur per dag werk. Ik ben altijd close gebleven met mijn familie. Ik werk nu trouwens samen met mijn broer. Hij was advocaat in België en is naar hier verhuisd omdat de zaken heel goed begonnen te lopen. Ik heb hem aangesteld als directeur van al mijn bedrijven.”

Op je 28ste heb je al meerdere bedrijven?

“Ja. Een voor interieurdesign en architectuur, een voor ‘home staging' en een voor design voor grote merken. ‘Staging' is een schot in de roos. Het principe is de sfeer en inrichting van grote, dure huizen te polijsten. Wanneer die te koop aangeboden worden met een te speciale stijl, schrikt dat potentiële kopers af. Je moest eens weten wat we soms te zien krijgen!”

Je amuseert je dus kostelijk.

“Ja, en ik heb veel geluk dat ik dit op mijn leeftijd allemaal kan doen. Ik ben net uitgenodigd in China om de prijs voor designer van het jaar in ontvangst te nemen. Mensen zoals Stark hebben die ook gekregen. Ik ben dus apetrots.”

Wat is jouw raad voor jongeren die willen starten?

“De laatste jaren heb ik alleen maar gewerkt. Dit jaar heb ik geen dag vakantie genomen, omdat dit mijn momentum is. Ik moet alles geven. Jongeren moeten geloven in zichzelf en keihard werken. En hulp vragen. Niemand zal het in je plaats doen. Zoek wat je nodig hebt.”

Wat is het ultieme doel van je werk?

“Een naam en een erfenis achterlaten. Zoals Chanel of Vuitton. Dat zijn namen die een andere designer op een dag overneemt, op basis van de codes die zij hebben opgericht. Ik ben ook bezig met het ontwikkelen van zulke codes.”

Welke codes?

“Ik hou van contrasten, zwart en wit, een neutraal palet om de kleurentoetsen te laten ontploffen. Ik hou van een onverwachte mix. Maar ik heb nog tien of twintig jaar nodig om mijn codes exact te omlijnen.”

Voor welke sterren heb je al gewerkt?

“Ik heb veel bekende klanten, maar ik zeg nooit wie. Ik respecteer hun privacy, want ze hebben me vertrouwd en geholpen. Een heel bekende zangeres vertelde me ooit dit: ‘Op straat ben ik naakt en beoordeelt iedereen me. Mijn huis is mijn bescherming, de plek waar ik mezelf kan zijn.' Een eigen plek, dat is heilig.”

Door Lucie Hage