Jake Bugg: "Een goed nummer schrijft zichzelf"

Met die eerste woorden doet de 22-jarige muzikant zijn pretentieloze reputatie alle eer aan. Ondanks zijn plotse succes, hoge verkoopcijfers en lovende kritieken blijft Jake Bugg in essentie heel erg zichzelf: een teruggetrokken jongvolwassene die graag in de weer is met muziek. Dat ‘klungelen', zoals hij het zelf omschrijft, resulteert op tijd en stond in een uitstekende plaat en deze keer is Bugg er met vlag en wimpel in geslaagd om zichzelf te overtreffen. ‘On my one' gaat immers veel verder dan de gebruikelijke popsongs, maar bevat ook folk, soul en zelfs rap.

Sommige nummers op de plaat komen als een complete verrassing. Wilde je je fans wakker schudden door ze iets totaal nieuws voor te schotelen?

Jake Bugg: «Ik heb altijd al dit soort muziek gemaakt, maar op de één of andere manier zijn de blues- en rapsongs nooit op een album beland. Tot nu dan. Het onderscheid tussen de ‘oude' en de ‘nieuwe' Jake Bugg is in mijn ogen dan ook totaal overroepen. Op deze plaat ben ik gewoon Jake Bugg die iets nieuws doet omdat je jezelf nu eenmaal niet tot in den treuren kunt blijven herhalen.»

Het is dus niet zo dat je bewust op zoek bent gegaan naar een nieuwe richting?

«Nee, ik probeer gewoon om dit werk zo interessant mogelijk te houden voor mezelf. Ik pak het songschrijven zo intuïtief mogelijk aan. Als ik voor een wit blad ga zitten met de intentie om een heavy metalnummer te schrijven dan verdwijnt de magie en de inspiratie in één klap. Daarom beschouw ik elk nummer als een soort reis waarvan de bestemming onbekend is. Onderweg zal ik wel bepalen waar ik exact wil uitkomen.»

Is het met zo'n houding niet moeilijk om met druk en deadlines om te gaan? Het einddoel van zo'n muzikale reis blijft immers een album.

«Er zijn zeker momenten geweest waarop ik twijfels had over dit album. Alleen al het bepalen van de volgorde van de songs was een huzarenklus, want hoe bundel je zo'n eclectische mix in godsnaam op een logische manier? Daar komt nog bij dat ik iemand ben die heel graag luistert naar conceptplaten met één duidelijke lijn, wat het nog moeilijker maakte om alle puzzelstukjes in elkaar te passen. Maar ik denk dat de afwisseling op dit album er net voor zorgt dat de luisteraar zijn aandacht goed bij de zaak houdt.»

«Dat gezegd zijnde, was er natuurlijk ook de platenmaatschappij die op tijd en stond aan mijn mouw kwam trekken. Zij waren eveneens lichtjes ongerust over dit experiment. Op een gegeven moment hebben ze geprobeerd om me te overtuigen om opnieuw te gaan samenwerken met songschrijvers. Volgens mij verdachten ze me ervan dat ik op de proppen wilde komen met tien obscure songs waar geen hond naar luistert. Uiteraard was dat niet het geval: ik wilde gewoon een goede, experimenteel album maken.»

Ondanks de tegenwind onderweg ben je bewust alleen gebleven tijdens het maken van de plaat. Is de titel ‘On my one' in dat opzicht een statement?

«Met de titel verwijs ik gewoon naar het feit dat ik de hele klus op m'n eentje geklaard heb, al besef ik dat het misschien een tikkeltje pretentieus klinkt. Maar ik wilde gewoon aan mezelf bewijzen dat ik in staat was om op mijn eigen muzikale benen te staan. Normaal gesproken werk ik met songschrijvers en producers die je in een bepaalde richting duwen en dat wilde ik deze keer kost wat het kost vermijden. Ik wilde mijn eigen koers varen. Wat is immers het punt van een muzikant die op z'n eentje geen goede platen kan maken? Dan kan je er net zo goed meteen de brui aan geven.»

Dat zijn grote woorden. Ik veronderstel dus dat het schrijven van de nummers op ‘On my one' vlotjes is verlopen?

«Ik ben van mening dat goede muziek zichzelf schrijft. Sommige nummers vragen meer tijd dan andere, maar doorgaans heb ik weinig moeite met het bedenken van een nummer. Ik geloof ook niet in vaste formules of ingewikkelde strategieën die zogezegd een geslaagde song opleveren. Muziek moet simpel klinken. Ik denk dat het maken van muziek voor mij daarom ook niet aanvoelt als echt werken, laat staan hard werken. Muziek staat voor mij synoniem aan plezier. En zodra dat plezier verdwijnt, verdwijnt ook mijn goesting om nog langer muziek te maken.»

Je muzikale carrière en je plotse succes heeft je leven helemaal op z'n kop gezet. Voor je achttiende had je nog geen voet buiten Nottingham gezet, nu woon je in Londen en reis je de hele wereld af. Hoe kijk je zelf terug op die omschakeling?

«Voor de buitenwereld is die verandering wellicht onverwachter gekomen dan voor mezelf. Ik sta elke seconde van de dag met beide voeten in mijn eigen leven, dus voor mij is het muzikale succes net heel geleidelijk aan gekomen. Ik beschouw mezelf ook absoluut niet als een succesvolle artiest, ik speel gewoon heel erg graag. Dat ik er momenteel mijn rekeningen mee kan betalen en de wereld kan rondreizen is een leuke bijkomstigheid. Ook als dat niet het geval was zou ik wellicht muziek maken.»

Je bent even uit het tourleven gestapt en bijgevolg ben je niet langer een headliner op de festivalaffiches. Steekt dat een beetje?

«Het is goed mogelijk dat sommige van mijn gigs niet meer dan tien man en een paardenkop weten te lokken. Ik besef dat ik opnieuw volop aan mijn weg naar de top zal moeten timmeren. Maar dat maakt het net interessant.»

Nochtans sta je niet bekend als de meest charismatische performer en heb je niet de neiging om veel te praten. Word je soms geplaagd door onzekerheid?

«Praten over muziek is sowieso iets dat ik niet graag doe. Ik begrijp niet waarom het belangrijk zou kunnen zijn om de betekenis van één song van naaldje tot draadje uit te leggen. In plaats daarvan laat ik de fantasie van de luisteraar liever de vrije loop. Het is ook zeker niet zo dat ik nooit iets zeg tijdens een concert: alles hangt af van het publiek en hoe comfortabel ik me voel die dag.»

Mare Hotterbeekx

‘On my one' komt vrijdag uit bij Universal. Jake Bugg is live te zien op 30/06 op Rock Werchter en op 08/11 in de AB te Brussel.