Jan Verheyen gaat in 'Alle remmen los!' op reis door de pulpcinema
Regisseur Jan Verheyen en vrouwlief Lien Willaert.
Waar komt je liefde voor deze marginale genres vandaan?
Jan Verheyen: "Ik was en ben een geweldig filmnerd. In de jaren 70 zag ik letterlijk alles, van Franse komedies en de Neue Deutsche Welle tot de films die in dit boek staan. In principe was ik te jong om binnen te mogen in de centrumbioscopen, dus deed ik moeite om die dingen te zien. Ik had een truc met een bromfietshelm onder de arm en die werkte soms. Zo heb ik ‘The Omen 2' kunnen zien."
Heb je voor dit boek al die films opnieuw bekeken?
"Heel veel wel, maar ik geef toe dat ik niet alles uitgekeken heb. Voor mij kan een filmmaker maar één doodzonde begaan, en dat is het publiek vervelen. En veel van die dingen zijn vervelend. In het begin lach je met de knuddigheid, maar een kwartier later is dat op en wordt het lijden en afzien."
Hoe viel het eigenlijk mee om die films na al die jaren terug te zien?
"De meeste vielen tegen. Je ziet nog wel de charme, maar je voelt niet meer de impact. ‘Squirm', een film over moordende wormen, was in mijn herinnering bijvoorbeeld niet enkel eng maar ook spectaculair. In werkelijkheid is hij heel traag, al werkt het einde nog steeds. De grote revelatie was ‘Africa Addio' van Jacopetti & Prosperi, een zogenaamde ‘Mondo'-film met schokkende fragmenten over Afrika. De meeste van die films zijn vandaag per definitie gedateerd, maar deze komt nog steeds hard aan."
Zouden zulke films vandaag nog kunnen?
"De meeste niet, denk ik. Neem nu het genre van de ‘sadiconazista's', zoals ‘Ilsa, Wolvin van de SS'. In de jaren 1970 waren die normaal. Ik heb ze gezien in de Pathé in Antwerpen, een van de grote bioscopen op de Keyserlei. Vandaag vindt iedereen zich geweldig verlicht en breeddenkend, maar toen was er totaal geen verontwaardiging over die films. Dat zou nu wel anders zijn."
En wat vindt je vrouw daar allemaal van?
"Ik heb een zeer begrijpende vrouw die liever heeft dat ik dit doe dan dat ik naaktfilmpjes van mezelf aan een zekere Eveline zou sturen." (lacht) "Ze kijkt in principe niet mee, tenzij het echt goeie dingen zijn, zoals ‘Eden Lake'. Onze dochter Anna is 15 en ik denk dat ik haar wel kan corrumperen." (lacht)
Ruben Nollet