Jasper Steverlinck: "Imperfectie maakt een nummer beter"

"Mijn laatste soloplaat ‘Songs Of Innocence' dateert inderdaad al van 2004. Toegegeven, een eeuwigheid volgens de wetten van de popmuziek. Maar ik had die lange aanloop nodig om tot deze uitgebeende vorm te komen. Eigenlijk zijn die songs al veel langer geschreven, maar ze hebben de voorbije jaren verschillende gedaantes aangenomen."

Een songschrijver die op zoek is naar een eerlijk nummer heeft de optie om daar zijn persoonlijkheid aan te verbinden. Geldt dat voor jou?

"Het was de enige optie die ik had. Ik wilde gewoonweg een betere songschrijver worden. Ontdekken waar ik als mens en als artiest voor sta. Mijn persoonlijke verhaal speelt hier ook een grote rol in. Doordat mijn zoontje autisme heeft, is mijn vrouw gestopt met werken om hem thuisonderwijs te geven. Ik moest ook een werkbare situatie vinden om te kunnen schrijven en opnemen en zoiets vraagt tijd. Door die veranderende gezinssituatie en de jarenlange focus in het zoeken naar oplossingen moest ik weer een connectie vinden met de buitenwereld. Ik moest uitvinden of er nog een publiek was voor wat ik deed. En ik wilde aftasten of die nieuwe weg gesmaakt werd door mensen die zowel mijn solowerk als mijn Arid-verleden genegen zijn."

Dan probeer je die zaken eerst in een intieme setting uit, niet?

"Absoluut en dat heeft zeker geholpen. Spelen voor vrienden, wat huiskamerconcerten, intieme concertzaaltjes opzoeken en gaandeweg goed registreren hoe mensen reageren op de songs. Zo is ook de ‘Uncut EP' ontstaan met enkele opnames van een concert dat ik samen met mijn pianist Valentijn Elsen gaf in de Gentse pianozaak Quatre Mains. Ik had ook het geluk dat de radio dat verhaal mee wilde volgen. Ik merkte hoe langer hoe meer dat ik op het juiste spoor zat. Dat concert in Gent was amper de derde keer dat ik samen met Valentijn speelde om terug dat live-gevoel te krijgen. Ik had het laten opnemen als referentiepunt voor mezelf. Alleen klonk het zo eerlijk en doorleefd dat er meer in kon zitten. Ik had toen nog niet getekend bij Sony voor dit album dus alle wegen lagen open. Maar Sony ging mee in het verhaal en het was een gedroomde aangever voor ‘Night Prayer'."

Je had de plaat al zo goed als helemaal opgenomen met een beroemde producer aan je zijde. Wat is er misgelopen waardoor je op de reset-knop drukte?

"De plannen waren ambitieus. Maar het leven neemt wendingen die je niet kan voorzien en daar moet je ook naar handelen. Feit is dat ik samen met Jake Gosling aan nummers werkte en ze opnam. Gosling telt Ed Sheeran of Lady Gaga onder zijn klanten en weet zeer goed wat hij doet. Alleen werkte dat niet voor mij. Ik zong met een click track, moest me aanpassen aan drum- en baslijnen en uit verschillende zangtakes werden de beste stukje aan elkaar gekleefd. Het klonk allemaal hip en trendy, maar het gevoel was weg. Ik voelde me een beetje een generische zanger."

Had je het gevoel dat ze evengoed door iemand anders konden gezongen worden?

"Dat had ik op een gegeven moment zeer sterk. Toen heb ik beslist om er de stekker uit te trekken en te kiezen voor een minder-is-meer-aanpak. Dat is in het verleden natuurlijk al vaker gedaan. Voor mij was het de enige weg om in het reine te komen met mezelf als muzikant en als mens. Zo ben ik ook bij Jean Blaute terechtgekomen. Jean nodigde me bij hem thuis uit en we hebben eerst enkele dagen gewoon over muziek gesproken en naar platen geluisterd. We zaten al snel op dezelfde golflengte. De nummers vroegen om ruimte en rust. Ze laten zich het best langzaam consumeren, ver weg van die jachtige wereld die ons zo in de ban heeft. Jean heeft me de mogelijkheid geboden om de juiste emoties op te zoeken tijdens het opnemen. Ik heb de nummers trouwens allemaal met één oude gitaar opgenomen en live ingezongen. Geen knip- en plakwerk om de impact zo groot en eerlijk mogelijk te houden. Enkel wanneer de song het kon gebruiken, hebben we wat strijkers, bas en drums toegelaten."

‘Night Prayer' is een zeer kwetsbaar album dat onderhuids best wel intens is.

"Mijn songschrijven is zeer transparant. Eigenlijk zitten mijn nummers in een soort hapklare verpakking omdat ze zo leeg zijn. Maar tegelijkertijd zijn ze ook rauw. Het is ook allemaal live opgenomen, buiten de strijkers. En dan mag er best eens een foutje opstaan. Die imperfectie komt het gevoel alleen maar ten goede. Ik heb daar trouwens ook hard op gelet tijdens de finale mix. Ik heb vaak ingegrepen om de ruwe mix te behouden omdat die veel sterker bij me binnenkwam. Zo'n ruwe mix maak je ‘in the moment' en dan werk je veel muzikaler. Als je er daarna te veel ratio op loslaat, verlies je de vibe."

Tekstueel ben je redelijk recht voor de raap en heb je geen moeilijke metaforen opgezocht. Was dat een bewuste keuze?

"Ik heb me gelaafd aan de songs en teksten van grote voorbeelden zoals Nina Simone, Bruce Springsteen en zeker Bill Withers. Die houden je een spiegel voor die het echte leven reflecteert. Ze schrijven over wat er zich in hun bestaan afspeelt en wat hen vormt als mens. Om die boodschap goed over te brengen, spreek je best klare taal. Toen de plaat af was, werd het me duidelijk dat er een sterk verband was tussen hoe mijn zoontje in het leven staat en hoe ik deze plaat uiteindelijk gemaakt heb. Ik heb me ook moeten afschermen om tot de kern van de songs te komen. Weg van alle storende impulsen om zeker niet verloren te lopen in een overvloed aan informatie."

Is de honger niet enorm groot om op dit elan verder te gaan?

"De goesting is er zeker en ik heb nu na lang zoeken de beste manier gevonden om het allemaal vorm te geven. Dat geeft een zeer bevrijdend gevoel. De nummers voor de volgende plaat zijn trouwens al geschreven. (lachend) Als het kon, nam ik ze morgen al op. Ik heb er een vruchtbare periode als songschrijver opzitten en daar wil ik de volgende jaren toch de vruchten van plukken."

Dirk Fryns

Jasper Steverlinck speelt op 25/04 in de Vooruit in Gent en op 06/05 in Het Depot in Leuven.