Je kan verslaafd geraken aan kaas

Kaas. Het is de motor en het fundament van de pizza-industrie, het beste wat de schimmel ooit kon overkomen en voor sommige mensen de enige reden waarom ze 's morgens opstaan. We hebben het massaal in ons hart gesloten en mocht het sociaal aanvaard zijn, dan dronken we het in plaats van water.

Wetenschappers aan de universiteit van Michigan onderzochten vanwaar onze diepgewortelde affiniteit met eten, en meer specifiek kaas, vandaan komt. Ze ontdekten dat het te maken heeft met caseïne, een eiwit dat aanwezig is in melk. En kaas, dat weten we allemaal, zit bomvol met melk.

'Dairy crack'

Als caseïne in ons lichaam wordt afgebroken, komt er casomorfine vrij. Zoals de naam het al zegt, is dat een afgeleide van de bekende morfine. De stof beïnvloedt de opiaatreceptoren. Die zorgen voor de ervaring van pijn, beloning en verslaving in de hersenen. Niet verrassend dus dat de onderzoekers de stof 'dairy crack' doopten.

In melk zit vrij weinig caseïne, maar voor een kilo kaas is er ongeveer tien kilo melk nodig, dus dan loopt de hoeveelheid van de stof aardig op. Die concentratie is nog groter in verwerkte kaas, of ‘plastic kaas'. Een heerlijk plakje kaas heeft dus een verslavende werking.