Jef Vermassen over zijn dochter Jasmine: "Het scheelde weinig of ze was hier niet geweest"
Jasmine Vermassen (29) is een van de vier dochters van de bekende strafpleiter Jef Vermassen (73). Ze ambieert een carrière als zangeres en volgt daarmee dus een compleet andere weg dan haar vader. “Jasmine is een specialleke. Al van bij haar geboorte: de navelstreng zat twee keer rond haar nekje gedraaid. Het scheelde weinig of ze was hier niet geweest”, vertelt Jef in een dubbelinterview met Humo.
Bezorgde vader
Als strafpleiter komt Jef heel wat vreselijke zaken tegen. Maakte dat van hem een strenge vader? “Echt wel, hoor. Op vlak van jongens, bijvoorbeeld. Dan was het altijd van: ‘Begin er maar niet te vroeg aan.' Of als we uitgingen: ‘Tegen dat uur thuis, hè! Het is belangrijk om genoeg te slapen.' Misschien is streng niet het juiste woord, maar hij was wel… correct”, vertelt Jasmine.
Jef noemt het evenmin ‘streng'. “Vooral bezorgd, denk ik. Vorige week was Eefje, onze op één na oudste dochter, met de fiets naar hier gekomen. Het was al donker toen ze weer naar huis ging, en ik vroeg mijn vrouw: ‘Zou je niet naast haar rijden met de auto?' Ze moeten daar dan om lachen, want Eefje woont maar twee straten verder. Maar als strafpleiter zie ik erge zaken passeren, hoor. Ik weet wat er kan gebeuren. Zoiets vormt je, als vader”, klinkt het.
Te veel dingen gezien
Die ongerustheid straalde zich toch voor een stuk af op de kinderen, zo blijkt. “Wij hebben dat meegekregen: op den duur begon ik ook op verdachte dingen te letten. En er is weleens iets vervelends gebeurd: iemand heeft me gevolgd op de fiets. Ik moet wel zeggen: ik heb me nooit overbeschermd gevoeld. Papa was wel voorzichtig – hij wilde bijvoorbeeld niet dat we na een fuif alleen naar huis gingen – maar het was niet zo dat we niet mochten uitgaan”, legt Jasmine uit.
“Je wilt niet weten wat er allemaal gebeurt. Mijn dochters mogen nooit 's morgens vroeg gaan joggen op een verlaten plek. Dan lopen er soms foute kerels rond: gefrustreerde mannen, nog dronken van het uitgaan. Wat ik al gezien heb… Meisjes die verkracht zijn, soms zwaar toegetakeld. Afschuwelijk. Als ik een zaak had waarbij een kind was vermoord, moest ik nadien ook altijd even mijn kinderen dicht bij me hebben, op mijn schoot. Het schiet dan toch door je hoofd: wat als het mij overkomt?”, besluit Jef.