Jessica Chastain: "De Weinstein-affaire gaat veel verder dan Hollywood"

Als er één actrice is met wie je een geëngageerd gesprek kan hebben zonder veel blabla, dan is het wel Jessica Chastain. De meest feministische redhead van Hollywood bestrijdt seksisme op haar eigen manier. Via sociale media, maar vooral door haar filmkeuzes. Het was dus niet echt verwonderlijk dat Aaron Sorkin haar de hoofdrol gaf in zijn spannende nieuwe film ‘Molly's Game', het straffe maar waargebeurde verhaal van Molly Bloom. Die voormalige olympische skiester speelde poker met de sterren… en de Russische maffia.
door
Liesbeth
Leestijd 4 min.

Je speelt een vrouw die een plaats probeert te veroveren in een uiterst mannelijke wereld. Een heel actueel thema.

Jessica Chastain: "Ja, het is ontegensprekelijk een film die het patriarchaat in vraag stelt. Een thema dat niet vaak aan bod komt in Hollywood, maar Aaron Sorkin is een politiek filmmaker. Hij schrijft altijd over de maatschappij en over wat hij ziet. De timing is perfect, maar dat zou ze ook vijftig jaar geleden geweest zijn."

Hoe heb je je voorbereid op het personage van de ‘poker queen'?

"Ik heb Molly ontmoet en veel tijd met haar doorgebracht. Ik mocht haar alles vragen. Maar het was vooral om haar te bestuderen: hoe ze zit, hoe ze zich kleedt, haar handen, haar manier van praten… Allemaal kleine details die ik gebruikte om mijn personage te creëren. Ik wou haar niet imiteren maar mijn eigen versie van Molly neerzetten. Daarom heb ik ook de mensen gecontacteerd met wie ze pokerde. Om te weten hoe ze was, waarover ze praatten, of er drugs gebruikt werd… Die research voor een personage vind ik altijd het leukste. Ik zou een goeie journaliste geweest zijn! (lacht)"

Molly blijft trouw aan haar principes, zelfs als die niet in haar voordeel uitdraaien. Overkomt jou dat ook in Hollywood?

"Ik heb het gevoel dat ik nu de volledige controle heb over mijn carrière. Ik moet voor niets of niemand buigen. Ik heb mijn eigen productiebedrijf opgericht. Als mensen niet met mij willen werken omwille van mijn standpunten is dat pech voor hen. Ik was wel verbaasd over mijn nominatie voor de Golden Globes. Ik ben lang bang geweest dat mijn standpunten over feminisme of de Weinstein-affaire mijn carrière zouden schaden. Veel grote actrices zijn van het scherm verdwenen toen ze openlijk over zulke zaken begonnen te spreken. Maar het leven is te kort om zo te leven."

Denk je dat de Weinstein-affaire definitief iets veranderd heeft in Hollywood?

"Ik hoop het, maar we zullen zien of het blijft duren. Dingen veranderen aan de oppervlakte, maar het probleem zit veel dieper en gaat verder dan Hollywood. Mannen hebben nu in het algemeen een slechte reputatie, terwijl de meesten met wie ik heb samengewerkt mentoren en vertrouwenspartners zijn. Het is geen kwestie van mannen tegen vrouwen, maar een kwestie van mensen die hun macht misbruiken."

Wanneer heb je beseft dat je een feministe was?

"Ik heb het gevoel dat ‘feministe' tot voor kort een vuil woord was. Ik ben het altijd al geweest, maar ben me pas later bewust geworden van de ongelijkheden tussen de seksen. Als kind zie je films, tv-programma's, reclame… Onbewust neem je al die stereotypen op en worden ze normaal. Toen ik in de filmindustrie begon te werken, viel het me op dat sommige – trouwens heel lieve – regisseurs wel naar de ideeën van mijn mannelijke collega's luisterden maar niet naar die van mij. Dat begon me hoe langer hoe meer te storen. Ik merkte dat ik minder betaald werd voor hetzelfde werk. Toen ‘Zero Dark Thirty' uitkwam kreeg ik de vraag waarom mijn personage (een FBI-agente op zoek naar Bin Laden, red.) geen vriendje had. Dat stimuleerde me om me te verdiepen in het genderbeleid. Maar ik wil niet de spreekbuis zijn van een beweging. Iedereen doet wat hij kan. Mijn bijdrage is complexe rollen spelen, die de clichés doorbreken van wat verwacht wordt van een vrouw in de cinema."

Ook in deze film heeft Molly geen vriend. Da's trouwens helemaal niet nodig, het verhaal is al rijk genoeg…

"Tijdens een interview kregen we onlangs die vraag, en Aaron heeft heel elegant geantwoord dat niemand hem die vraag gesteld heeft voor het personage van Brad Pitt in 'Moneyball'. Doorgaans schrijft hij voor mannen, en met deze film besefte hij dat er twee maten en twee gewichten zijn. Hoeveel films zijn er niet waarin het hoofddoel van de vrouw is om liefde te vinden? Natuurlijk moeten die er ook zijn, want veel vrouwen zijn in het echte leven zo. Maar ik ken er ook een heleboel die perfect gelukkig én single zijn. Maya en Molly bestaan trouwens echt, we vinden echt niets uit!"

Vind je het belangrijk dat mannen vrouwen daarin steunen?

"We behoren allemaal tot dezelfde samenleving. Ongeacht je geslacht, huidskleur, religie of seksuele voorkeur. Als je iets ziet dat niet door de beugel kan, zeg dan iets! Als ik het politiegeweld tegen Afro-Amerikanen in Amerika zie, dan hoef ik echt geen zwarte huid te hebben om te reageren. Het idee is dat we allemaal samen bouwen aan een gezonde maatschappij waar plaats is voor iedereen."

Elli Mastorou