Maggie Rogers over haar vliegende start: "Alles verloopt exact zoals gepland"

En hoewel het voor de buitenwereld lijkt alsof Maggie Rogers in één klap wereldberoemd werd, timmert de zangeres al jaren aan haar weg naar de top. Nog voor ze goed en wel uit de pampers was, speelde ze al klassieke piano. De liefde voor klassieke muziek maakte enkele jaren later plaats voor folkmuziek en nog later kwam daar ook belangstelling voor dancemuziek bij. Die merkwaardige evolutie resulteert in de hypnotiserende en verdraaid herkenbare single ‘Alaska', het nummer dat ze in de nabijheid van Pharrell Williams voor het eerst op het grote publiek losliet. "Dit is één van de beste nummers die ik de afgelopen jaren gehoord heb", stamelde de tot tranen toe ontroerde producer. En zo nam de carrière van de pas afgestudeerde Rogers een vliegende start.

Had je deze plotse bekendheid zelf zien aankomen?

Maggie Rogers: "Ik wil niet verwaand klinken, maar tot nu toe verloopt alles exact zoals ik het gepland had. Alleen is de schaal iets groter dan verwacht." (lacht)

Hoe was het om zo'n legende als Pharrell Williams in levenden lijve te ontmoeten?

"Beangstigend en indrukwekkend. De school (de gerenommeerde New York University, waar Rogers muziekmanagement studeerde, red.) had vooraf niet verteld dat hij er zou zijn. En ik had het nummer ‘Alaska' amper een kwartier voor de les klaar. Ik had dus in de verste verte niet zien aankomen dat het mijn leven zo op z'n kop zou zetten. Maar voor alle duidelijkheid: op dit moment heb ik geen contact meer met Pharrell. Ook voor mij was dat moment behoorlijk uniek."

Terwijl ‘Alaska' viraal ging en jij overal in de belangstelling stond, besloot je om New York even de rug toe te keren en opnieuw bij je ouders in te trekken. Een opmerkelijke beslissing.

"Als je het zo stelt klinkt het inderdaad merkwaardig, maar in feite was ik gewoon afgestudeerd en liep mijn huurcontract af. Door terug naar huis te keren deed ik eigenlijk gewoon wat elke afgestudeerde, werkloze muzikant zou doen. (lacht) Maar Easton is, zeker in vergelijking met een wereldstad als New York, piepklein. En mijn ouders hebben slechts één computer met een gebrekkige internetverbinding. Het merendeel van de tijd bracht ik dus gewoon door met m'n familie en de hond en vulde ik mijn dagen met klusjes rond het huis. Enkel wanneer ik de computer opstartte besefte ik wat er aan het gebeuren was. Een surreëel gevoel."

Voelde je enige druk om snel op de proppen te komen met nieuw materiaal?

"Totaal niet. Alle nummers voor ‘Now that the light is fading' waren op dat moment eigenlijk al klaar, dus dat was handig. De zoektocht naar een platenmaatschappij verliep ook verrassend vlot. Soms hoor je van die horrorverhalen van artiesten die hun praktisch afgewerkte album helemaal moeten omgooien, maar dat was bij mij totaal niet het geval. Mijn EP werd integraal goedgekeurd. Handig, want ik sluit niet graag compromissen. Dat is ook de voornaamste reden waarom ik voor deze plaat zowat alles zelf gedaan heb. Van de muziek tot de lyrics, de productie en het artwork: ik heb zowat alle touwtjes zelf in handen gehouden."

Is het als 22-jarige, beginnende muzikant niet vermoeiend om al die knopen zelf te moeten doorhakken?

"Voor mij was dat de enige logische optie. Ik maak muziek onder mijn eigen naam, dus het belangrijkste is dat ik er zelf trots op kan zijn. Het is voor mij heel belangrijk dat mijn muziek authentiek voelt en dat de nummers echt 100% klinken als mezelf. Per slot van rekening ben ik doorgebroken dankzij mijn unieke sound. Het lijkt me dan ook heel belangrijk trouw te blijven aan die eigenheid."

Dat klinkt behoorlijk zelfzeker.

"(lacht) Muziek is altijd al mijn grote passie geweest en ik durf op mijn eigen creativiteit te vertrouwen. Ik ben ervan overtuigd dat alles om een reden gebeurt. Voordat ik ‘Alaska' neerpende, had ik bijvoorbeeld al twee jaar niets meer geschreven. En je ziet waar ik nu sta. Stel dat ik binnenkort weer geplaagd wordt door de gevreesde writer's block, dan wacht ik gewoon geduldig af. Het is absurd om jezelf te dwingen om muziek te maken als je in feite niets te zeggen hebt. Inspiratie kan je nu eenmaal niet forceren."

‘Now that the light is fading' is een mix van elektro, pop en dance. Heb je bewust de grenzen van de verschillende genres opgezocht?

"Genres zijn enkel uitgevonden om muziek te verkopen. (lacht) Ik maak muziek op een heel intuïtieve manier en probeer er vooral niet te veel bij stil te staan binnen welk hokje mijn nummers passen."

Mare Hotterbeekx