Marc Van Ranst: "Er komt een tweede golf, en dat is de schuld van ons allemaal"

Het coronavirus herleeft traag maar gestaag. De cijfers liegen niet: voor de zesde dag op rij werd een stijging vastgesteld in het aantal nieuwe besmettingen. Dat is onrustwekkend, en dat beseft Marc Van Ranst maar al te goed. Hij is geen voorstander van de rapportering waarbij er gebruikgemaakt wordt van weekgemiddelden. “Ik heb niet graag dat ze met die weekgemiddelden werken. Ik heb liever elke dag de juiste cijfers. Je wordt in slaap gewiegd door die lichte stijgingen. Je hebt het gevoel dat het virus onder controle wordt gehouden, terwijl dat niet per se het geval is. Je gaat zien: volgende week zit ook het weekgemiddelde boven de honderd. We zagen telkens kleine stijgingen, waar we wat gewoontjes over deden. Dat leidt tot een onterechte gerustheid. Akkoord, als je de globale curve bekijkt, is het nog niet superonrustwekkend. We zitten nog altijd laag, maar het is zeker een wake-upcall”, vertelt hij in Het Nieuwsblad.

Lachen met coronavirus

De 55-jarige viroloog hekelt het feit dat er soms lacherig wordt gedaan over het virus. “Eerlijk gezegd: ik maak mij continu zorgen. Wanneer er wat met het virus gelachen wordt, onder andere door enkele kustburgemeesters, dan zie je daar direct de gevolgen van”, klinkt het.

Tweede golf

Van Ranst vreest dat een tweede golf onvermijdelijk is. “En dat zal de schuld zijn van ons allemaal. Het is een bizar virus. En we gedragen ons er niet naar. Dus het kan bijna niet anders. Wij kunnen als virologen maar proberen om zo veel mogelijk te communiceren rond de maatregelen. Dat je afstand moet houden, en een mondmasker moet opzetten. Veel duidelijker kunnen we het niet maken. Maar toch zien we nog veel nieuwe gevallen”, legt hij uit.

Gezamenlijke verantwoordelijkheid

Ondanks die waarschuwingen zien we de laatste tijd heel wat riskante taferelen op feestjes en bijeenkomsten. “En we kunnen er geen rode draad in zien. Je kan niet één feestje veralgemenen en zeggen: kijk, het zijn de jongeren. De hele boodschap moet zijn: de epidemie, dat zijn wij. Wij allemaal, net als in de file. Als je in de file staat, moet je niet klagen over de file, want je staat er zelf in. Ook zo in deze epidemie. We dragen allemaal verantwoordelijkheid, ons gedrag bepaalt de curve. En nu stijgt de curve, dus we kunnen grondige conclusies trekken over ons gedrag”, besluit hij.