Marcel Vanthilt: "Dit is de eerste plaat in een reeks van vele, geloof mij"

Vanwaar komt de naam van de plaat: ‘CA$HCA$H'?

"Ik zat vorig jaar in Zuid-Afrika en was toen volop inspiratie aan het opdoen voor de plaat. Ik noteerde alles wat binnenstroomde aan prikkels. Op een goeie dag ging ik naar een tentoonstelling en daar hing een schilderij dat ‘Qash Qash' heette. Een leuke titel, dacht ik toen, want ik zat al langer met het idee om muziek te maken over hoe geld omgaat in onze maatschappij. Heel je leven ga je werken voor geld, om het daarna weer te moeten afgeven. Dat begon me vooral de laatste jaren te irriteren. Zeker als je dan ziet hoe de overheid omgaat met al dat geld of hoe weinig belastingen sommigen betalen."

Aan de plaat hangt ook een YouTube-kanaal met dezelfde naam vast, ‘CA$HCA$H TV'. Wat is daar de bedoeling van?

"In eerste instantie gebruik ik het YouTube-kanaal ter promotie van deze plaat. Op een gegeven moment zat ik samen met de platenfirma om een promotiestrategie uit te denken. Het idee van videoclips leek ons te veel moeite en te tijdrovend. En eerlijk gezegd, wie kijkt daar nog naar? Het belangrijkste is nu sociale media en filmpjes op het internet. Ik kwam dan met het voorstel om elke dag een videootje van een halve minuut tot een minuut te uploaden op YouTube. Tegen de tijd dat de plaat dan uitkomt, zullen we een zestigtal clips hebben in plaats van één klassieke videoclip."

"En het is ook gewoon veel leuker. Ik heb filmpjes gemaakt waarin ik een carpoolkaraoke doe of waar ik mijn teksten voordraag op straat of in een supermarkt. Er staat ook een reeks over koken klaar, wat grappig is aangezien ik voor geen meter kan koken. We zullen wel zien wat de reacties zijn, maar ik moet toegeven dat ik het een heel jaar door zou kunnen doen, elke dag een minuut. Ik wil er ook mee tonen dat reguliere televisie compleet achterhaald is. Voor mijn twee tienerzonen bijvoorbeeld bestaat tv al niet meer. Bij hen is het al Snapchat, Youtube en Instagram wat de klok slaat. Die krijg je met geen stokken meer op een vast tijdstip voor de buis."

Zie je jezelf dan nooit meer terugkeren naar televisie?

"Dat wel, want ik ben eigenlijk al teruggekeerd. Voor VRT ben ik momenteel bezig met een nieuw programma dat in het najaar zal uitkomen. In die show ga ik opzoek naar hoe ik minstens 120 jaar oud kan worden. Ik geef televisie dus nog enkele tientallen jaren voor het compleet is uitgeteld en ondertussen zal ik er nog minstens een keer op verschijnen."

Zo'n YouTube-kanaal straalt duidelijk een do-it-yourself-attitude uit. Ik zie dan parallellen naar de muziek zelf op de plaat, die qua sound stevig geworteld is in de DIY-sfeer van de jaren 80. Grijp je bewust terug naar die vertrouwde klanken?

"Misschien kan ik gewoon niets anders (lacht). Het is wel waar, die electronische vervorming van klank en die willekeurige geluidjes doen inderdaad wat denken aan mijn vroegere muziek en de jaren tachtig. Dat is toch ook gewoon geweldig om naar te luisteren? Ik ben nogal een geluidjes-man denk ik. De meeste liedjes op ‘CA$HCA$H' zijn trouwens zo ontstaan. Een bepaald, klein geluid of een kort fragment tekst waar ik dan verder mee ga. Mijn gsm staat vol met van die klankjes die ik ooit heb ingsproken. Niet allemaal evengoed trouwens, want vaak herbeluister ik iets waarvan ik denk: ‘Goh, dat gaan we misschien toch niet gebruiken' (lacht)."

Werk je nog steeds met dezelfde gedrevenheid als in de jaren 80, toen je net begon met muziek?

"Het wordt alleen maar erger. Deze plaat is nog maar de eerste in een reeks van vele, geloof mij. Op dit album ben ik nog braaf geweest en klinkt alles nog redelijk poppy, maar de volgende zal al heel wat anders zijn. De zin om te experimentreen en creatief bezig te zijn, blijft groeien met de jaren. De ambitie om met deze plaat ook echt groot te worden, is minder. Ze zal ook in Nederland verschijnen en ik zou graag eens iets in het Duits proberen, maar om nu te zeggen dat ik er Engeland mee ga veroveren, zou overdreven zijn."

Ben je bewust nooit eerder solo gegaan?

"Dat is er inderdaad nog niet van gekomen he? De laatste twintig jaar van mijn leven ben ik natuurlijk ook wel bezig geweest met tv, dus veel tijd had ik niet. Maar toen we een jaar of twee geleden Arbeid Adelt! opnieuw opstartten, begon het toch weer te kriebelen. Ik wou wel niet in dat stramien blijven werken, ik wou ook voor mezelf aan een muzikale weg timmeren. Al moet ik inderdaad wel toegeven dat de muziek nog redelijk gelijkend is aan die van Arbeid Adelt!"

Zijn er samenwerkingen met andere artiesten die je wel ziet zitten?

"De Jeugd van Tegenwoordig hebben al laten weten dat ze fan zijn van mij. Dat ligt wel eerder aan het feit dat ik ooit voor de Nederlandse televisie meewerkte aan een hiphopdocumentaire die die gasten hebben gezien (lacht). Maar met hen zou ik wel willen samenwerken. Hun geluid evolueert constant. Vroeger brachten die mannen hiphop, terwijl hun muziek nu dichter aanleunt tegen foute jaren 70-pornofilmmuziek. Prachtig genre trouwens. Misschien moet ik met de Jeugd van Tegenwoordig wel eens een Duitstalige jaren 70-pornofilmmuziekplaat maken. Ganz genau!"

Denk je dat er iemand op deze plaat zit te wachten?

"Neen, behalve ik dan. Ik vind niet dat ik met andere mensen hun smaak rekening moet houden. Ik kan alleen maar hopen dat ik met de plaat kan gaan toeren en dat ik de kans krijg om mensen opnieuw helemaal te overtuigen. Maar uiteindelijk heb ik deze plaat voor mezelf gemaakt, zodat ik me kan bezighouden met wat ik graag doe. Mensen kennen me momenteel nog als ‘die idioot van vroeger op tv', maar hopelijk wordt dat in de toekomst ‘die idioot vanop die nieuwe plaat'."

Je muziek zelf dan. Een nummer op de plaat dat opvalt door zijn ingetogenheid is ‘Piano op de Maan'. Gaat dit over de recente gebeurtenissen in je leven, zoals de dood van je moeder of je echtscheiding?

"Deels wel, denk ik. Het gaat ook over wat je eerder al zei: zit er in godsnaam iemand te wachten op deze plaat? Of speel ik piano op de maan, waar niemand me kan horen? Dat lied betekent dat ik nu alleen sta, maar dat ik toch doorga. Verder op plaat zing ook ergens ‘Ik ben alles kwijt, heden geen verleden'. Dat heeft daar ook mee te maken. Mensen herinneren je vaak aan vroeger en voor je het weet, ben je een karikatuur van het verleden geworden en dat wil ik echt niet. Voor mij telt alleen wat nog moet komen en waar ik naartoe kan leven. De rest is van geen belang. Mensen zeggen al gauw dat het vroeger allemaal beter was, maar dat is echt niet zo. De toekomst, da's het beste."

Pieter Van der Elst