Matt Damon: "Deze film krabt het vernis van het perfecte Amerika"

Hoe anders is het om te werken met George de acteur en George de regisseur?

Matt Damon: "Als regisseur heeft hij veel meer verantwoordelijkheden en is hij super voorbereid. Hij weet exact wat hij nodig heeft voor elke scène en weet ons dat ook perfect te vertellen. Da's heel leuk werken. Als acteur is hij vooral zat." (lacht)

Heeft hij je mening gevraagd bij het schrijven van het scenario?

"Nee, ik wist niet eens dat hij ermee bezig was. Ik stond op de set van Jason Bourne in Londen, hij heeft me het scenario gemaild. De opnames waren heel relaxed. George was zo goed voorbereid, dat ik me als een kantoorbediende voelde. Net als in de film! We draaiden in de Warner-studio's in Los Angeles, da's tegenwoordig zeldzaam. Het was tien jaar geleden dat ik er nog was binnen geweest."

Je personage gaat extreem ver om zijn gezin bijeen te houden. Geloof jij in ‘gemene' liefde?

"Niet zó gemeen. (lacht) Wat ik leuk vind aan deze rol, is dat hij altijd alles probeert te controleren, maar uiteindelijk controleert hij niets. Zelfs zijn zoon luistert niet naar hem. Elke scène is dezelfde: Hij komt binnen, zegt ‘zo gaat het gebeuren' en dan geeft iemand hem een oplawaai (lacht). Ieder moet maar zijn eigen conclusies trekken over wat dat zegt over de Amerikaanse man."

Vind je het belangrijk om films te maken over racisme en blanke privileges?

"Absoluut. Vooral als je ziet wat er tegenwoordig in Amerika gebeurt. Deze film is de perfecte illustratie van het blanke privilege: een (blanke) moordenaar loopt onder het bloed door de straten van Suburbicon, maar mensen hebben het te druk met het lastigvallen van een respectabel zwart gezin om dat te zien. Deze film krabt het vernis van het zogezegd perfecte Amerika en kijkt wat eronder zit. We dachten een beetje naïef dat alles wat je in de film ziet verleden tijd is, maar dat is duidelijk niet zo. Na de Burgeroorlog waren we als een getraumatiseerd kind van gescheiden ouders. ‘OK, nu houdt iedereen weer van elkaar en we praten er nooit meer over.' We hebben ons slavernijverleden nooit oprecht onder ogen gezien. En zolang we dat niet doen, zal er niets veranderen."

Kan een film als ‘Suburbicon' vooroordelen uit de wereld helpen? Of is met de verkiezing van Trump jouw laatste sprankeltje hoop over de macht van cinema verdwenen?

"Je hebt het over de macht van cinema, maar kijk ook eens naar de macht van de media tijdens een verkiezing. Cinema is er niet om de wereld te veranderen. Het is een instrument van empathie. We doen het al sinds mensenheugenis. Sinds de tekeningen op grotmuren is het onze manier om met elkaar in contact te komen. Films zijn momenteel de meest technologisch geavanceerde vorm van storytelling. Ik denk dat virtual reality de volgende stap is, en die wordt nog beter."

We zien je niet vaak in een donkere rol. Hoe ga je in het dagelijkse leven om met je duistere kant?

"Via mijn werk. Da's een van de voordelen van acteur te zijn. Andere mensen moeten een therapeut betalen. Wij gooien er alles uit voor de camera."

Aanvankelijk was het een scenario van de Coen-broers.

"Ja, en dat is er nog altijd aan te merken. Er zitten heel wat elementen uit hun cinema in, zoals het moordenaarsduo (‘Fargo') en de hoofdrolspeler die de controle verliest."

Er zitten ook vrij verontrustende scènes in met een jong kind, Noah, die je zoon speelt. Heb je er met hem over gepraat?

"Ja, vooral over die zware scène op het einde, waar Noah moet huilen. George riep Noah op de set, zette de camera voor hem neer en zei een paar fucked up dingen tegen hem (lacht). Ik zag hem in tranen uitbarsten en dacht ‘Oh my god'. Toen zei George: ‘Geweldig, cut!' en Noah gaf hem doodleuk een high five (lacht)! Ongelofelijk. Ik pas altijd heel erg op als er een kind op de set is, maar Noah is geweldig. Hij is een van de eerste kinderen die ik zie, van wie ik denk: Dat gastje is een echte acteur!"

George Clooney staat bekend als een practical joker. Wat heeft hij je allemaal gelapt tijdens de opnames?

"Voor een keer had hij het daar veel te druk voor! Ik ook trouwens. Ik denk dat we gewoon wat volwassener geworden zijn. (lacht) Zijn reputatie als practical joker ontstond tijdens ‘ER' (de serie waarin hij debuteerde, nvdr), want toen had hij nog te veel vrije tijd. Nu is hij acteur, regisseur, scenarist, producer en papa van een tweeling. Hij heeft helemaal geen tijd meer."

Elli Mastorou