Mensen die uitstellen zijn niet lui, ze zijn alleen succesvoller dan jij
Procrastinatie bestaat al sinds het begin der tijden. Er zullen altijd deadlines zijn en het zit in de natuur van de mens om de grenzen van deze termijnen te testen door alles zo lang mogelijk uit te stellen. Als je iets van tevoren plant, op tijd kunt beginnen en klaar kunt zijn voor de deadline, dan ben je een van de weinige gelukkigen. Uit onderzoek blijkt immers dat 20% lijdt aan chronisch uitstelgedrag.
In de ogen van uitstellers is het uitstellen van een taak niet per se het tegenovergestelde van productiviteit, maar eerder een ander pad. Voor sommige mensen is het nodig om op tijd te beginnen terwijl anderen simpelweg beter werken als ze met de rug tegen de muur staan.
Uiteindelijk gaat het om een kwestie van voorkeur. Dus waarom heeft uitstelgedrag dan zo'n slechte reputatie?
De basis van uitstel is het uitstellen van actie, zoals het gedefinieerd werd door de Columbia School of General Studies, en dat is waar een groot deel van de negatieve connotatie vandaan komt. Mensen verwarren actie vaak met vooruitgang hoewel dat niet altijd het geval is.
Soms is het uitstellen van een actie voor een andere gewoon kwestie van prioriteit. Frank Partnoy, hoogleraar aan de Universiteit van San Diego, maakt een onderscheid tussen twee verschillende soorten van uitstelgedrag.
Volgens Partnoy is er actief en passief uitstel. Het eerste is een goede vorm van uitstel, het tweede is de slechte vorm. Je scriptie uitstellen omdat je op de bank op je PS4 wil spelen, is natuurlijk een voorbeeld van passief uitstelgedrag.
De "kunst van het uitstel" zoals beschreven door John Perry, valt samen met het structureren van jouw uitstelgedrag. Volgens Perry is de grootste kwaliteit van uitstellers hun vermogen om taken uit te voeren zonder vast te houden aan een strak schema.
Uitstellers bevinden zich trouwens in goed gezelschap want Socrates, Thomas Jefferson, Jane Austen, Nancy Pelosi, Da Vinci en de Dalai Lama zijn ook allemaal bekende uitstellers.
Het is duidelijk dat uitstel geen moordenaar van kansen is. In feite is er een groot aantal voordelen aan uitstelgedrag. Volgens Leo Benedictus van The Guardian, kan de kwaliteit van een bepaalde opdracht worden verbeterd door ze niet direct te volbrengen. Uitstel moedigt, of vereist, dat een persoon gebruik maakt van al zijn beschikbare tijd om een taak uit te voeren.
Het helpt je om een zekere samenhang te ontwikkelen in je gedachten. Te lang focussen op één bepaalde taak zal je eigen waarneming vervormen. Door te starten, te stoppen en de taak weer te hervatten, vernieuw je constant je geest met nieuwe inzichten en mogelijkheden.
Voor sommige mensen is uitstel een heel goede zaak. Amy Finnerty merkte op hoe haar man, een journalist en chronisch uitsteller, gebruik maakt van de druk van een naderende deadline als metaforische brandstof voor zijn werk. Een naderende deadline biedt hem een boost die nodig is om zijn taak af te maken en bovenal, om zijn taak ook goed af te maken.
Helaas is uitstelgedrag niet voor iedereen en zijn er veel mensen die op een verkeerde manier uitstellen waardoor ze de positieve effecten van uitstelgedrag mislopen. Dan moet je je creatieve proces evalueren en jouw uitstelgedrag herstructureren.
Aan het einde van de dag is er geen juiste tijd om iets af te maken, zo lang het maar klaar is voor de deadline.