Mira: "Als kind heb je geen driedubbele beglazing nodig om je af te schermen"

De Antwerpse Mira debuteerde spitsvondig en kwetsbaar met ‘In de daluren' en modelleerde haar kunst vervolgens op ‘Stukken van mensen' (2008) en ‘Mira' (2011) om daarna vijf jaar van de radar te verdwijnen. Tijd om te leven, dingen mee te maken, te componeren of te schrijven en langzaam de fundamenten te leggen voor een nieuwe plaat. De speelse, eerder lichtvoetige Mira ten tijde van ‘Checken, checken, checken' heeft plaatsgemaakt voor een meer vertellende artieste. Geen overbodige arrangementen dus op ‘Plaats'. De strijkers, blazers en andere instrumenten staan volledig ten dienste van de tekst en de sfeer van de tien songs.

Mira Bertels: "Misschien ben ik wat langer onbezonnen geweest en is dat typisch voor mensen van mijn generatie, de bijna mid-dertigers. En dat vertaalt zich in wat je schrijft. Vandaar de eerste single ‘Enkel glas'. Als kind ben je makkelijker te doorgronden en heb je geen dubbele of driedubbele beglazing nodig om je af te schermen van de buitenwereld. Hoe ouder je wordt, hoe dikker het glas en hoe moeilijker het voor een buitenstaander is om in je ziel te kijken. En hoe moeilijker het wordt om iemand in je ziel te laten kijken. Ik heb zelf iets meegemaakt waarvan ik dacht dat het me nooit zou overkomen. Je komt bij een soort oerverdriet terecht dat er diep inhakt. Maar het is tevens een boeiende ervaring die je met andere ogen naar de wereld en jezelf laat kijken."

Kan diep verdriet na lange tijd ook een verrijking opleveren?

"Zeer zeker. En je moet dat verdriet ook toelaten. Ik heb me lange tijd afgevraagd waar ik over wilde schrijven en wat ik nog te vertellen had na drie albums. Vandaar de lange pauze van vijf jaar. En door wat ik had meegemaakt, kreeg net dat waar ik over schreef ook een zekere noodzaak. Ik vertel ook liever niet wat er precies gebeurd is. Dat zou de eigen wereld van mensen bij de songs al voor een deel inkleuren. Heel erg bekende artiesten hebben daarin geen keuze. Als ik bijvoorbeeld ‘Tears In Heaven' van Eric Clapton hoor, zie ik meteen dat jongetje uit het raam vallen en zo'n directe associatie wilde ik vermijden. En zo is ‘Plaats' een album over ‘verlaat' volwassen worden. Het besef dat er geen zekerheden zijn, dat bepaalde zaken je kunnen neerhalen zonder dat je er enig verweer tegen hebt en dat niet alles noodzakelijkerwijs een goed einde hoeft te hebben."

Voor alle zekerheid: ‘Plaats' is zeker geen donker album. Het straalt eerder hoop uit.

"En dat moet ook, anders kan je beter ergens in een hoekje zitten wegkwijnen in zelfmedelijden. Je moet er ook op letten dat er nog steeds een connectie met je publiek mogelijk is en het allemaal niet te cryptisch wordt. Ik heb dan ook heel veel huiskamerconcerten gedaan tijdens die lange pauze en dan leer je heel veel over je songs. Je weet meteen welk nummer recht naar het hart van de luisteraar gaat. Dat is een goede waardemeter. Het liet me toe om in alle rust aan de songs te schaven en op die manier de sterkste overlevers een plaats te geven op... ‘Plaats'. De onbevangenheid van een eerste plaat maak je sowieso niet meer mee. Dan slinger je ergens tussen euforie en hoogmoed en hoop je een klein stuk van de wereld te veroveren. Een zeer mooi gevoel trouwens. Met een tweede en derde leer je al beter te relativeren, maar je blijft met een zekere angst zitten. Wat als er plots geen publiek meer zal zijn voor wat je doet? Of wat als de radio weigert ook maar één nummer te draaien? Die scenario's zijn best mogelijk, maar ik heb geleerd van die angst op een veilige plek te parkeren zodat ik kan blijven functioneren."

Hoe ouder je wordt als muzikant, meer je de muziek naar waarde leert schatten.

"Ik ken het gevoel maar al te goed. Mijn debuut vergelijk ik met een onbezonnen kind dat voor het eerst op de latten staat en onbevreesd naar beneden skiet. Het is zich niet bewust van de gevolgen of het gevaar en dan ga je gewoon. Nu ga ik voorzichtig de berg af en geniet ik onderweg veel meer van het landschap. Ook tijdens het opnameproces probeer ik bewust te genieten."

Je bio vermeldt dat volgens het axioma van Spotify elk nummer op zichzelf moet kunnen staan. Is dat ook het geval op ‘Plaats'?

"Elk nummer moet in ieder geval gespeeld kunnen worden zonder het noodzakelijke gezelschap van de andere songs op ‘Plaats'. Maar tegelijkertijd waak ik er wel over dat de tien songs samen een mooi geheel vormen. Ik kan best genieten van een samenhang tussen nummers en ik ben daar niet alleen in."

Dirk Fryns

Op 20/01 start Mira een theatertour doorheen Vlaanderen.