MOVIES. Adam Mckay, regisseur van 'Vice': "Ik heb Cheney altijd al in mijn vizier gehad"
De naam Adam McKay doet misschien geen belletje rinkelen, maar hij heeft al verschillende succesvolle films gemaakt. Alleen ging het meestal om populaire komedies met Will Ferrell, zoals 'Anchorman', 'Talladega Nights' en 'Step Brothers'. De laatste jaren richt hij zijn pijlen echter resoluut op doelwitten met meer gewicht. Vier jaar geleden nam 'The Big Short' de financiële crisis van 2008 genadeloos op de korrel, en nu kiest hij in 'Vice' een doelwit van nog groter formaat: de voormalige Amerikaanse vicepresident Dick Cheney, een man met een wereldbedreigende missie.
Adam McKay: "Ik heb Cheney altijd al in mijn vizier gehad. Ik werkte mee aan het satirische tv-programma 'Saturday Night Live' op het moment dat Bush de oorlog verklaarde aan Irak, en het was duidelijk dat Cheney daar de architect van was. We voerden hem vaak op in onze sketches en vergeleken hem met Darth Vader uit 'Star Wars'. Het was pas jaren later, toen het stof was gaan liggen, dat ik besefte dat er een interessante film in zat. Ik had het gevoel dat we op het punt stonden om te vergeten wat Cheney allemaal heeft uitgevreten. Dus ben ik als een gek beginnen lezen over zijn leven en zijn werk binnen de regering Bush. Het viel niet mee om een scherp portret op te stellen van Cheney, want hij werkte het liefst in de schaduw."
Ik kan me voorstellen dat sommige mensen ‘Vice' een linkse karaktermoord zullen vinden. Hoe ga je om met die kritiek?
"Het gekke is dat ik de omgekeerde kritiek ook al gehoord heb. Sommige mensen vinden 'Vice' een linkse karaktermoord, anderen vinden dat ik niet ver genoeg ga. Ik kan alleen maar zeggen dat alles wat de film laat zien echt gebeurd is. We hebben alles vierdubbel gecheckt, onze advocaten hebben op elk punt een groen licht gegeven, we hebben onze research grondig gedaan. Bepaalde elementen lijken onwaarschijnlijk en karikaturaal, maar dat komt omdat de realiteit van wat Cheney en zijn kornuiten gedaan hebben zo belachelijk en flagrant was."
Het klopt dat Cheney nog vrij menselijk uit de film tevoorschijn komt. Dat had ik niet verwacht.
"Ik vond het nutteloos om een verhaal te vertellen over een man die van bij het begin een monster is. Dat is ook niet wat mijn research vertelde. In zijn jonge jaren was Dick Cheney een doodgewone kerel en veel mensen vonden hem sympathiek. Hij is pas beginnen radicaliseren in de late jaren 70 en dat proces is geëxplodeerd met de aanslagen van 11 september 2001. Op dat moment zag hij zijn kans schoon om zijn wildste dromen uit te voeren."
Hoe belangrijk was zijn vrouw Lynne? Was ze zijn Lady Macbeth, zoals je haar bijna letterlijk afschildert in de film?
"Ze heeft een enorme invloed gehad op hem. Zonder enige twijfel. Ik denk dat ze haar plannen een beetje heeft moeten aanpassen. Zij wou dat ze allebei universiteitsprofessoren zouden worden, hij koesterde de ambitie om carrière te maken in Washington D.C. Lynn voelde zich daar echter ook als een vis in het water. Ik denk dat ze zelf probleemloos een mooie politieke carrière had kunnen uitbouwen. Ze had het tot senator of volksvertegenwoordiger kunnen schoppen. Misschien zelfs nog hoger. Alleen kwam ze uit een conservatieve staat, waar zulke dromen niet toegestaan waren voor een vrouw. Ze had een man nodig om iets te bereiken, en ze vormde een formidabel team met Dick. Lynne Cheney was - en is - een natuurkracht."
Je bent bekend geworden met dolle komedies zoals ‘Anchorman'. Waren die minder oppervlakkig dan de meeste mensen denken?
"Er zit zeker een duidelijk standpunt in die films. Het staat buiten kijf dat ‘Anchorman' de draak steekt met infotainment nieuws en uithaalt naar het seksisme op de werkvloer. ‘Talladega Nights' is dan weer een portret van een bepaald soort Amerikaan die je in het Zuiden van de Verenigde Staten vindt. Ik heb altijd geprobeerd om tussen de regels iets sappigers mee te geven om op te kauwen."
Ruben Nollet / @rubennollet