MOVIES. ‘Effacer l'historique': opgestoken middenvinger naar de digitale maatschappij
Waar komt het idee voor ‘Effacer l'historique' vandaan?
Gustave Kervern: «Uit onze eigen ervaringen. Als je contact opneemt met het ziekenfonds of de verzekeringen, dan word je op de duur gek. Mijn vrouw trekt zich dat allemaal niet aan, maar ik heb er bijna een burn-out aan overgehouden. Ik heb voortdurend het gevoel dat we te veel betalen voor alles. Mijn vrouw zag me in een hoekje van het bureau zitten terwijl ik de prijzen van de verschillende ziekenfondsen vergeleek, en ze dacht dat ik doorgeslagen was.»
De digitale problemen van de drie hoofdfiguren zijn universeel. Wisten jullie op voorhand dat iedereen ze zou herkennen?
Gustave: «Dit is inderdaad een film die iedereen aanbelangt. We hebben allemaal ons eigen systeem om al onze wachtwoorden te bewaren. We zitten allemaal vast in de draaikolk van die dwaze toestanden. En we worden er allemaal een beetje gek van.»
Jullie personages maken zich soms belachelijk. Waar ligt de grens tussen knipogen en uitlachen?
Benoît Delépine: «We lachen vooral met onszelf. We schrijven over dingen die we meemaken en steken via de personages de draak met onszelf.»
Gustave: «Het ergste wat je ons kan verwijten, is dat we lachen met arme mensen. We zijn zelf van bescheiden komaf. Het is zeker niet onze bedoeling om die mensen met de vinger te wijzen.»
Zijn jullie verslaafd aan series, zoals jullie personages?
Gustave: «Ik was al meteen verslaafd aan mijn eerste serie, ‘Breaking Bad'. Op de duur worden die personages jouw familie. Je bent meer met hen bezig dan met je vrouw. Ik heb gehuild na de laatste aflevering!»
Benoît: «Een vriend van mij geeft wiskunde in het middelbaar. Hij kan niet wachten tot hij met pensioen mag omdat de leerlingen zich niet meer kunnen concentreren. Van 's morgens zijn ze al moe en lusteloos. Het zijn zombies omdat ze tot een gat in de nacht series kijken.»
Gustave: «En op hun smartphone tokkelen! Ik heb een zoon van 17 en die is altijd bezig tot 4 uur 's ochtends. Ik zeg hem wel dat hij moet stoppen, maar het haalt niets uit. Hij zit veel op Yubo, de Tinder voor tieners. Eigenlijk is hij een Yubo-ridder, want hij strijdt samen met hackers om pesters van het platform te bannen. Maar het is een feit dat kinderen steeds minder slapen. Het is catastrofaal aan het worden.»
Jullie hebben sinds jullie eerste film ‘Aaltra' een nauwe band met België. Waar komt die vandaan?
Benoît: «België heeft een vorm van fantasie die Frankrijk mist. Jullie nemen geen blad voor de mond en op het gemak. Daar houden we veel van. We hebben ook de indruk dat we in België minder beoordeeld worden dan in Frankrijk, waar je moet vechten tegen de pretentieuze Parijse mentaliteit.»
Ruben Nollet