MOVIES. "Elke rol die ik speel, blijft nog maanden aan me kleven"
"Sorry, mijn stem is een beetje weg," zegt Ghalia Benali als ze me de hand schudt. "Ik heb gisteren de hele dag gezongen." Neem het haar eens kwalijk. De charismatische Brusselse zangeres is een van de grote sterren uit de wereldmuziek en lokt intussen ook in de Arabische regio 15.000 man naar haar optredens. Muziek is haar grote passie, maar beetje bij beetje vindt ze ook haar weg in de acteerwereld. In 'Fatwa', haar vierde film, speelt ze Loubna, een extreem vrijgevochten en antireligieuze Tunesische die rouwt om de dood van haar verongelukte zoon. De vraag is alleen of het wel echt om een ongeluk ging.
Ghalia Benali: "Ik speel niet vaak mee in films omdat het me moeite kost om een personage achteraf weer los te laten. Ik heb geen acteeropleiding gehad en heb dus ook geen techniek, waardoor elke rol twee of drie maanden in mij blijft hangen. 'Fatwa' was dubbel lastig, omdat ik het lang niet altijd eens ben met mijn personage."
Wat stoort je aan haar?
"Ze is te extreem in haar opinies. Daarin lijkt ze op een politicus. Loubna is te atheïstisch en pakt daar te graag mee uit. Het resultaat is dat ze geen voeling heeft met de maatschappij waarin ze leeft en haar geloofwaardigheid verliest. Het is door mensen zoals zij dat religieuze extremisten de macht kunnen grijpen. Ik heb dus geen sympathie voor haar, ook al is er een fatwa over haar uitgesproken vanwege haar uitspraken. Dat komt ervan als je zo provoceert, denk ik dan. Pas op, ik heb ook totaal geen begrip voor die fundamentalisten. Ik wil ze zelfs geen moslims noemen. Het is een maffia. Maar mensen zoals Loubna geven hen wel een reden van bestaan."
Soms toont ze zich wel inschikkelijker.
"Ja, omdat ik er bij Mahmoud Ben Mahmoud, de regisseur van 'Fatwa', op aangedrongen heb. Ik wou haar een beetje sympathieker maken. Daarom hebben we de scène toegevoegd waar ze bij de begrafenis toch mee eten klaarmaakt voor de armen en behoeftigen, zoals de islamitische traditie het wil. Die maaltijd is een offerande voor de ziel van de overledene. Op dat moment is Loubna weer gewoon een vrouw van het volk en stelt ze zichzelf niet meer boven de anderen."
'Fatwa' schetst een scherp beeld van Tunesië en van de politieke en religieuze spanningen die er heersen. Ben je daar sowieso veel mee bezig?
"Niet als artiest. Iedereen weet dat ik niet over politiek praat. Ik hou niet van politici. Ze zeggen toch allemaal leugens en holle woorden. Wat mij interesseert, is hoe mensen denken en leven, wat ze doen en zeggen en schrijven. Ik zing over de liefde."
Is het dan niet vreemd dat je in deze film meespeelt?
"Ik heb het gedaan voor Mahmoud Ben Mahmoud, die ik een van de belangrijkste regisseurs van Tunesië vind. Ik ken hem ook al heel lang. Hij heeft me in de armen gehouden toen ik pas geboren was. Hij studeerde op dat moment in België en kende mijn ouders, die ook Tunesische studenten waren. Ik heb altijd veel bewondering voor hem gehad. Hij is niet enkel filmmaker maar ook historicus, theoloog en politicoloog. Hij kan geweldig vertellen. Hij komt uit een familie die generaties lang imams heeft voortgebracht, maar hij besliste dat hij liever films wou maken. Al is hij op zijn manier ook een soort imam. Een mooie, atheïstische imam." (lacht)
Geniet je op een filmset evenveel als op een podium?
"Dat begint te komen. Vroeger had ik het er heel lastig mee. Eigenlijk wou ik niet acteren. Ik vond het een vorm van liegen, terwijl ik via mijn werk als artiest net mezelf wil uitdrukken. Elke keer als ik als zangeres op het podium sta en met het publiek communiceer, ontdek ik dingen in mezelf. Daar kan ik echt aanwezig zijn. Het heeft lang geduurd voor ik begreep dat je dat in een film ook kunt doen, maar op een andere manier. Je kunt een beroep doen op je eigen ervaringen en emoties om een personage tot leven te wekken."
Ruben Nollet
@rubennollet