MOVIES. Gaspard Ulliel: "We zijn allemaal bedriegers"
Wat is indrukwekkender: werken met Benoît Jacquot of Isabelle Huppert?
Gaspard Ulliel: "(lacht) Isabelle! Benoît is een warme man. Het soort regisseur die de acteur centraal zet in zijn creatief proces. Hij geeft je veel vertrouwen. Dat is comfortabel en stimulerend. Spelen met Isabelle is een serieuze uitdaging, ja. Ze is een groots actrice. We hadden tien jaar geleden al eens samengewerkt in ‘Un barrage contre le Pacifique', maar ik was toen heel jong. Ik heb de indruk dat ik haar op de set van ‘Eva' pas echt leren kennen heb. Ik was gefascineerd door haar. Ik hou erg van haar acteerstijl en vond het geweldig om haar aan het werk te zien. Ze controleert alles perfect, maar laat zich tegelijk ook volledig gaan. Heel verrassend."
Leugenaar, bedrieger… Ik vond je niet echt sympathiek in deze film. Jij?
"Als je een personage speelt, is het belangrijk dat je geen oordeel velt over hem. Natuurlijk besef ik dat hij onsympathiek is, maar dat is een vorm van bescherming. Hij houdt mensen op afstand om niet ontmaskerd te worden. Acteurs zijn eigenlijk ook professionele bedriegers. Cinema is een leugen die de waarheid spreekt."
Bertrand, je personage, is bezorgd over het vinden van zijn volgende project. Herkenbaar?
"Die angst voor de leegte ervaar ik ook soms tussen twee projecten. Maar ik denk dat Bertrand eerder zijn eigen identiteit in vraag stelt. En dat ken ik zelf maar al te goed. Bertrand is een bedrieger, maar zijn we dat uiteindelijk niet allemaal een beetje? Vooral vandaag, met social media en de kracht van beelden. Elke dag voeren we een avatar op, een valse versie van onszelf. Maar uiteindelijk belanden we in de val van onze eigen ijdelheid. Andy Warhol zei dat iedereen ooit zijn fifteen minutes of fame beleeft. Maar wat daarna?"
Het verschil is dat Bertrand achter zijn masker een onbeschreven blad is. Hij weet niet wie hij is. Hoe speel je zo iemand?
"Hmmm, goeie vraag. Dat idee van een onbeschreven blad stond centraal in mijn voorbereiding. Ik vond het belangrijk dat Bertrand mysterieus bleef, ook voor mij. Hij weet inderdaad niet goed wie hij is. Hij wordt geleid door het lot, het toeval."
Denk je dat mensen ook een fout idee hebben over wie er achter jouw masker schuilt?
"Absoluut. Maar that's part of the game. Als je een publiek figuur bent, hebben mensen een idee over je. Dat is normaal. Een acteur behoort in zekere zin toe aan de kijkers. Ze projecteren hun fantasieën op hem. Idem voor regisseurs. Als acteur moet je die kunnen inspireren. Soms reageren mensen verrast: Hé, jij bent eigenlijk best grappig! (lacht) De manier waarop mensen naar je kijken, heb je niet in de hand."
Wat vind je het leukst en het minst leuk aan je job?
"Het ergste is wachten. Op de set, maar ook op leuke projecten. Al denk ik niet dat Isabelle Huppert dat probleem heeft. Zij moet eerder proberen om alle coole projecten in haar planning te passen. Wat ik het leukste vind? Spelen! Als de camera begint te draaien en ik ‘actie!' hoor…"
Is het moeilijk een rol los te laten eens de film klaar is?
"Nee, dat is eerder een harmonieus proces. Natuurlijk ben je aan sommige rollen meer gehecht dan aan andere, maar ik vind het niet moeilijk om terug naar de realiteit te keren. Ik denk wel dat ik iets van elk personage meedraag. Lars Von Trier zei ooit: ‘Een film is als een steentje in je schoen. Het laat een wond, of op zijn minst een spoor achter.' Dat is precies wat een personage met een acteur doet."
Een steentje in je schoen is toch een onaangenaam gevoel?
"Ja, maar sommige rollen zijn dat ook. En precies dat maakt ze zo interessant. Soms zijn de opnames een nachtmerrie, maar is het resultaat geweldig. Of omgekeerd."
Elli Mastorou
@cafesoluble