MOVIES. Jim Carrey: de 'man met de duizend gezichten' in tien titels

The Mask (1994)

Enkele maanden nadat het grote publiek hem ontdekt had dankzij de avonturen van de huisdierendetective ‘Ace Ventura' schoot Jim Carrey door naar de status van wereldster. In de knotsgekke actiekomedie ‘The Mask' speelde hij een verlegen kerel die door toedoen van een eeuwenoud vikingmasker transformeert in een brutale vlerk met een fluogroen gezicht. De jonge kijkers smulden van de speciale effecten, de oudere toeschouwers genoten van de knipoogjes naar de klassieke Looney Tunes-cartoons. De film betekende ook het debuut van een zekere Cameron Diaz. In één woord: SSSSSSmokin'!

Dumb and Dumber (1994)

Bepaalde critici namen Carrey al snel op de korrel vanwege zijn puberale grollen, maar de komiek trok zich daar niets van aan. Het bewijs: deze lollige parel over twee achterlijke idioten. De heren achter de camera waren dan ook de gebroeders Farrelly, die er later nog een schepje bovenop zouden doen met onder meer ‘There's Something About Mary'.

The Cable Guy (1996)

Carrey had de top van Hollywood bereikt en kon zich alles permitteren. Hij was de best betaalde acteur uit de filmgeschiedenis geworden en streek 20 miljoen dollar op voor deze satirische komedie, geregisseerd door Ben Stiller. De donkere humor sloeg echter niet aan en de film flopte grandioos. Om dat goed te maken, speelde Carrey vervolgens in eerste instantie op veilig met ‘Liar, Liar'.

The Truman Show (1998)

De Canadese acteur met het plastische gezicht liet zich echter niet kennen en koos het ideale project om aan het publiek te bewijzen dat hij veel meer in zijn mars had. Onder leiding van Peter Weir (‘Dead Poets Society') toonde hij voor eens en altijd zijn dramatische talenten, in een verhaal over een man die ontdekt dat zijn hele leven in werkelijkheid één grote tv-show is. Carrey leek ons recht in de ogen te kijken en legde zijn ziel bloot in de rol van een man die letterlijk gedefinieerd wordt door de verwachtingen van zijn publiek… en vervolgens ontsnapt. De film leverde hem ook zijn eerste Golden Globe op.

Man on the Moon (1999)

Nu het publiek benieuwd was naar Carreys dramatische vaardigheden stortte hij zich met lijf en leden (en met gevaar voor zijn geestelijke gezondheid) in een biografische film over de mythische komiek Andy Kaufman. De grote Milos Forman (‘Amadeus') tekende voor een geschifte en delicate film, en Carrey mocht zijn tweede Golden Globe afhalen. De erkenning van zijn collega's nam hij er met plezier bij.

How the Grinch Stole Christmas (2000)

Carrey had zijn vroegere criticasters nog maar pas overtuigd, of hij koos alweer een andere weg met een kerstvertelling die zich resoluut tot een kinderpubliek richtte. Een terugkeer naar de bekkentrekkerij dus, maar dan met een kindvriendelijkere insteek. Dat nieuwe pad verkende hij vervolgens nog verder met ‘A Series of Unfortunate Events' en ‘A Christmas Carol'.

Bruce Almighty (2003)

In zijn grootste commerciële hit tot op heden (446 miljoen euro wereldwijd) scheldt de acteur God de Vader de huid vol, waarop die hem voorstelt om dan maar een dagje Zijn goddelijke job over te nemen. Het resultaat was classic Jim, wat er ergens op leek te wijzen dat Carrey ons niet meer kon verrassen…

Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004)

… maar dat was buiten Michel Gondry gerekend. De geniale Franse regisseur demonstreerde namelijk dat Jim Carrey de wereld ook aan het huilen kan krijgen. Gondry koppelde de acteur aan Kate Winslet (ook in een andere rol dan we van haar gewoon zijn), verbrijzelde de clichés van de romantische drama's, en schudde alle vooroordelen tegenover Carrey stevig door elkaar.

I Love You Phillip Morris (2009)

En het hield niet op. Carreys filmografie is sowieso al extreem veelzijdig, maar deze film was pas echt een buitenbeetje. Het ging om een tamelijk onwaarschijnlijk verhaal (maar wel gestoeld op feiten) over een ex-flik die in de gevangenis belandt wegens oplichting en daar prompt smoorverliefd wordt op zijn celgenoot. Dat personage werd met aandoenlijke zachtheid neergezet door Ewan McGregor.

Kidding (2018)

De laatste jaren heeft Jim Carrey een paar commerciële tegenvallers op zijn actief (zoals ‘Kick-Ass 2'), maar de acteur heeft dan ook niets meer te bewijzen. Dus heeft hij zijn komisch genie maar naar het kleine scherm verhuisd. In ‘Kidding' speelt hij een presentator van kinderprogramma's die op het punt staat om dol te draaien. Carrey blijft dus op zoek naar de bestaansreden van de komiek, die eeuwige trieste clown die het publiek zoveel plezier bezorgt.

Stanislas Ide