MOVIES. 'Les Filles du Soleil': "Er zijn niet veel films over vrouwelijke soldaten"

Kende je het echte verhaal van de ‘Filles du Soleil' voor je aan de film begon?

Golshifteh Farahani: "Ja, dat is heel bekend waar ik vandaan kom. Ik keek ernaar uit dat iemand er een film over maakte. Toen Eva (Husson, de regisseuse) me contacteerde, heb ik geen seconde getwijfeld."

Hoe heb je je voorbereid op de rol?

"Ik heb een militaire opleiding gevolgd om met wapens te leren omgaan. En ik heb wat Koerdisch geleerd. Er kwam ook een stukje psychologische voorbereiding bij kijken, want we wisten dat het een moeilijk avontuur zou worden."

Hoe verliep je samenwerking met de Franse actrice Emmanuelle Bercot (‘Mon Roi', ‘La Tête Haute')?

"Emmanuelle is een heel gulle actrice die altijd alles geeft, zelfs wanneer ze niet in beeld is. We hadden veel aan elkaar. Het was echt een liefdevolle, beschermende relatie. En we hebben ook veel gelachen. Zelfs tijdens verkrachtingsscènes. Dat was ook nodig, want dat waren heel moeilijke momenten."

Je hebt de oorlog in Iran gekend als klein meisje.

"Toen Saddam bommen gooide op Teheran, gingen we schuilen in een bunker. Ik herinner me vooral de geluiden van sirenes en explosies."

Van Teheran tot Ridley Scott, Jim Jarmusch en de Franse cinema: je hebt een internationaal parcours afgelegd. Hoe is je dat gelukt ?

"Dat was mijn droom, vooral toen ik uit Iran vertrok. Toen ik net in de VS was, kreeg ik alleen maar rollen als migrant of terroriste aangeboden. Verschrikkelijk was dat. Maar ik heb doorgezet en bleef openstaan voor alles. Ik heb zelfs een Tsjetsjeense gespeeld (lacht). Beetje bij beetje is dat veranderd. Ik heb een hekel aan hokjes en labels. Daar heb ik me altijd tegen verzet."

Welke rol zou je wel weigeren?

"Als ik niet geloof in de boodschap van de film. Ook al is het een geweldige rol. Of als de boodschap super is, maar ik niet geloof in de rol. Ik kan niet liegen tegen mezelf. Dat voelt als verraad."

In de film voel je de tederheid tussen de vrouwen, zelfs in de vechtscènes. Maakt dat betere soldaten van hen dan mannen?

"Nee, gewoon andere soldaten. Dat heeft vooral te maken met het feit dat we het niet gewend zijn films te zien waarin vrouwen vechten. Behalve dan Wonder Woman, maar die is helemaal alleen. (lacht) Soldates krijgen hun regels of moeten borstvoeding geven, dat zorgt voor een ander soort oorlog. Vrouwelijkheid wordt vaak geassocieerd met fragiliteit, maar dat wil niet zeggen dat ze zwakker of beter zijn. We zijn gewoon biologisch anders. We moeten gaan zitten om te plassen. Zo'n klein detail maakt een verschil in oorlogsgebied."

Ik heb nochtans vriendinnen die rechtopstaand kunnen plassen.

"Ik ook. Ongeveer toch. Ik heb de techniek nog niet helemaal geperfectioneerd (lacht)."

Denk je dat wapens een conflict kunnen oplossen?

"Je lost geen oorlog op door er een andere te beginnen. Het is een ingewikkelde kwestie, want het menselijke ego is complex. We willen vrede, maar we kiezen oorlogszuchtige presidenten. We willen zuivere lucht, maar blijven vervuilen. Ik denk dat er geen oorlog meer zou zijn als we zouden beginnen met onze innerlijke problemen aan te pakken. Wie de wereld wil veranderen, moet bij zichzelf beginnen."

Dus je bent niet geneigd om zelf de wapens op te nemen?

"Niet echt. Ik zou liever koken voor de soldaten. Of zelfs een prostituee voor soldaten zijn. Dat is een beter idee voor mij dan wapens." (lacht)

Elli Mastorou / @cafesoluble