SpotlightNews

MOVIES. Michael Shannon: "Er zal altijd wel iemand zijn die me onuitstaanbaar vindt"

Intens. Dat woord komt telkens terug als het over Michael Shannon gaat. Pols bij de acteurs met wie hij voor de camera staat, vraag het aan de regisseurs met wie hij samenwerkt, kijk naar zijn vertolkingen in films als ‘Man of Steel' en Oscarwinnaar ‘The Shape of Water', keer op keer kom je uit bij de gebalde kracht die hij uitstraalt. We ontmoeten hem voor de nieuwe verfilming van Ray Bradbury's akelig plausibele sciencefictionklassieker ‘Fahrenheit 451'. Die speelt zich af in een toekomst waar boeken verboden zijn en verbrand worden door zogenaamde ‘firemen'. Een half uur lang zit Shannon zo goed als onbeweeglijk stil en hij kijkt zelden op, compleet gefocust op de precisie van zijn antwoorden. We zeiden het al: intense man.
door
Xavier
Leestijd 5 min.

Ray Bradbury schreef ‘Fahrenheit 451' in 1953. Hoe relevant is het boek 65 jaar later nog volgens jou?

Michael Shannon: "Veel te relevant. We verbranden weliswaar geen boeken, maar Bradbury zegt niet dat je per se boeken hoeft te vernietigen. Als je ervoor zorgt dat niemand ze nog leest, bereik je precies hetzelfde effect. En dat is jammer genoeg wel een zichtbare trend. Er verschijnen nog genoeg boeken, maar we vinden ze niet meer belangrijk. Vroeger was er bijvoorbeeld ook meer oproer bij de publicatie van sommige romans. Dat zie je nog zelden, gewoon omdat het ons niet zoveel meer kan schelen. Boeken raken ons niet meer. We zijn liever bezig op onze schermpjes."

In de film speel je een van de ‘firemen'. Raakte je gewoon aan het idee dat je boeken verbrandde, of voelde je je daar tot de laatste draaidag ongemakkelijk bij?

"De hele draaiperiode was een soort koortsdroom voor mij. Ik vond het een enorm surreële ervaring. Zeker de scène waar we naar het huis gaan waar die oude vrouw woont tussen duizenden verboden boeken. Het duurde lang voor die ingeblikt was en ik zag echt af op de duur."

Je speelt jouw personage, Captain Beatty, naar goeie gewoonte met enorm veel intensiteit. Waar komt die gave vandaan, denk je?

"Moeilijk te zeggen. Ik denk dat het mijn manier is om me te focussen. Ik wil zoveel mogelijk echt beleven wat mijn personage op dat moment ervaart en echt luisteren naar wat mijn tegenspeler zegt. Dat is niet altijd even eenvoudig. Je moet je enorm hard concentreren, en dat komt vaak over als intensiteit."

Je bent ook opnieuw de tegenstander in het verhaal, net zoals in ‘The Shape of Water', de Superman-film ‘Man of Steel', ‘99 Homes' of ‘The Iceman'. Geven zulke personages jou een bijzondere voldoening?

"Nee. Ik bekijk die personages niet noodzakelijk als de tegenstander of de slechterik. Neem nu Captain Beatty in ‘Fahrenheit 451'. Hij is niet degene die de mensen verplicht om hun boeken te verbranden. Hij legt hen dat systeem niet op. Hij probeert zelf enkel te overleven in die situatie, net zoals iedereen. Hij doet gewoon de job waarvoor hij opgeleid is. Niemand in dit verhaal heeft veel opties. Als je wil rebelleren, moet je je leven opgeven en ondergronds gaan. Captain Beatty wil wel ingaan tegen de regels, maar hij kan zich er niet toe brengen om de stap te zetten. Het enige wat hij doet, is stiekem zelf zinnetjes schrijven en ze meteen weer verbranden."

Ben je zelf een gulzige lezer?

"Ik heb helaas weinig tijd. Voor de rollen die ik speel, moet ik al veel lezen. Ik ben momenteel bezig met de verfilming van ‘The Little Drummer Girl' van John le Carré. Dat spionageverhaal speelt zich af in de vroege jaren 80 en om die wereld goed te begrijpen, moet ik me er helemaal in verdiepen. Tussendoor probeer ik wel nog boeken te kopen. Ik heb bijvoorbeeld een oude uitgave gevonden van ‘Jude the Obscure' van Thomas Hardy, en dat lees ik nu op de set. En als ik niet werk, ben ik thuis met mijn gezin, en daar heb ik weer heel andere verantwoordelijkheden en prioriteiten."

Je hebt een hele weg afgelegd sinds je allereerste piepkleine rol in ‘Groundhog Day' in de vroege jaren 90. Ben je tevreden met waar je nu staat, met wat je bewezen hebt?

"Ik weet niet of ik al iets bewezen heb. Ik denk niet aan de dingen die ik al verwezenlijkt heb. Ik vraag me voortdurend af wat mijn volgende stap zal zijn. Oké, ik krijg meer kansen dan 25 jaar geleden en de rollen die ik mag spelen, zijn interessanter en complexer, maar er zal altijd wel iemand zijn die het vreselijk vindt wat ik doe of die me onuitstaanbaar vindt. (grijnst) Dat gaat nooit weg, maar is ook normaal. Ik ga graag op zoek naar uitdagingen, naar dingen ik nooit eerder heb gedaan. Je moet ervoor oppassen dat je niet op je lauweren gaat rusten, want dan roest je vast."

Er doet een foto de ronde waarop je te zien bent in een bar tijdens de Oscaruitreiking. Je zit gewoon naar tv te kijken hoe ‘The Shape of Water' de grote winnaar wordt. Is dat Michael Shannon ten voeten uit: liever ergens in een bar dan bij de Oscars?

"Je moet de omstandigheden kennen. Ik was die dag in Chicago voor de slotvoorstelling van een toneelstuk dat ik geregisseerd had, en ik gaf er de voorkeur aan om het stuk nog een laatste keer te zien en mijn acteurs en crewleden te bedanken voor al hun harde werk. Er was een receptie en daarna ben ik naar die pub gegaan om naar de Oscars te kijken. Het was dus niet alsof ik betrapt werd tijdens een kroegentocht. (grijnst) Maar over het algemeen vermijd ik evenementen zoals de Oscars liever. Ik voel me er niet op mijn gemak. Ik hou niet van de zelfgenoegzame sfeer die er hangt. Ik ben liever niet bezig met het verleden. Ik ga ook niet thuis al mijn films bekijken en denken ‘Wow, je bent geweldig!' Ik concentreer me liever op het heden en de toekomst."