MOVIES. ‘Once Upon a Time… in Hollywood' is vanaf vandaag in de zalen: onze Tarantino top 10

Geen enkele regisseur heeft ooit zo snel zijn stempel op de populaire cultuur gedrukt. Vanaf zijn allereerste film sloeg Quentin Tarantino keihard toe en pakte uit met een stijl die je uit de honderden herkent: een spreidstand tussen popcorn-entertainment en auteurscinema, uitgebreide dialogen, een gemillimeterde muzikale montage, excessief geweld en een karrenvracht culturele knipoogjes. In de loop der jaren kon je weliswaar nuanceverschillen zien tussen zijn films. En elke fan heeft zijn favoriet.

10) ‘The Hateful Eight' (2015)

Op zich geen slechte film, maar hij ruikt naar automatische piloot. Uit die ondergesneeuwde en claustrofobische western onthouden we vooral de krachttoer van Jennifer Jason Leigh, heerlijk walgelijk als een crimineel die haar ontsnapping plant.

9) ‘Kill Bill: Volume 2' (2004)

Tarantino mag dan wel stellen dat de twee ‘Volumes' over de wraak van The Bride (Uma Thurman) samen één film vormen, de fans blijven kibbelen over de verdiensten van elke helft. Voor ons delft dit tweede deel het onderspit omdat de actiescènes hier net iets minder fantastisch zijn en de film occasioneel begint te slepen. Wat uiteraard niets afdoet van de bijtende finale confrontatie tussen The Bride en Bill. De eer is gered!

8) ‘Django Unchained' (2012)

Drie jaar nadat hij in ‘Inglorious Basterds' de draak stak met de nazi's, bewijst Tarantino in deze western de Amerikaanse slavernij een gelijkaardige dienst. Helaas vergeet hij om onderweg iets substantieels te vertellen. Ook de passieve houding van hoofdfiguur Django (Jamie Foxx) in de aanloop naar de krankzinnige finale oogstte wat kritiek. Leonardo DiCaprio haalt echter zijn hatelijkste zelf boven, en dat is smullen.

7) ‘Death Proof' (2007)

Noem deze maar het lelijke eendje van de collectie. Het simpele verhaal over een stuntman die mooie jonge vrouwen vermoordt met zijn grommende auto kwam eerst in de zalen in een montage van 60 minuten, als ‘double bill' met ‘Planet Terror' van Tarantino's makker Robert Rodriguez. De film viel niet meteen in de smaak. Vervolgens stelde de regisseur een langere versie voor, maar ook die veranderde de mening van het grote publiek niet. Als je ‘Death Proof' echter een nieuwe kans gunt, zie je meteen hoe sterk de dialogen zijn en hoe verbluffende de finale achtervolging in elkaar steekt.

6) ‘Once Upon a Time… in Hollywood' (2019)

Tarantino keert terug naar zijn praatzieke roots in een film die doet denken aan ‘Jackie Brown'. Alleen heeft hij niet dezelfde hoogstaande dialogen in huis. Toch is ‘Once Upon a Time… in Hollywood' een aanrader, dankzij zijn indrukwekkende cast en enkele magnifieke scènes over het einde van de onschuld in de Droomfabriek anno 1969.

5) ‘Reservoir Dogs' (1992)

Het feit dat zijn allereerste film zo hoog in de lijst staat, zegt genoeg over Tarantino's talenten. In zijn debuut doet hij zijn unieke eigen ding met de clichés en codes van de gangsterfilm en maakt er een speelse en gewelddadige ‘huis clos' van. Je besefte meteen dat er een auteur geboren was. En Steve Buscemi acteerde zich een weg naar het hart van een hele generatie.

4) ‘Inglourious Basterds' (2009)

Tarantino prikkelt onze fascinatie met de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog. Zijn invalshoek: hij countert de praktijken van de nazi's met een wraakzuchtige bende joodse soldaten die tot de tanden gewapend zijn. Pure fun, zeg je? Beter nog, hij maakt in één ruk Hitler af. Het decor is een bioscoopzaal, het enige wapen een stapel extreem brandbare filmspoelen. Hoe meta kan je worden?

3) ‘Kill Bill: Volume 1' (2003)

Waarschijnlijk de meest entertainende van de hele Tarantino-filmografie en de beste vertolking die Uma Thurman tot op vandaag heeft neergezet. Een verhaal vol adembenemende wendingen, iconische muziek en stuntscènes die cult geworden zijn (de slapende voet, de verpleegster met de ooglap, de knokpartij tegen de Crazy 88, en ga zo maar door). Tarantino openbaart zowel zijn kunnen als cineast als zijn onmiskenbare pretentie, en we kunnen er niet genoeg van krijgen.

2) ‘Jackie Brown' (1997)

We horen je al fluiten en steigeren. Maar het valt niet te ontkennen dat Tarantino's dialogen nooit scherper en overtuigender klonken dan in deze bewerking van de roman ‘Rum Punch' van Elmore Leonard. Tarantino maakt er een ware hommage aan het blaxploitation-genre van, en Pam Grier, Robert De Niro, Michael Keaton, Bridget Fonda en Samuel L. Jackson zijn stuk voor stuk perfect gecast. Die verzameling acteurs is op zich alle cash van de wereld waard.

1) ‘Pulp Fiction' (1994)

Niet meteen een verrassende keuze, we geven het grif toe. Maar wat wil je ook? De dansscène in het fifties-restaurant, de song op de generiek, de iconische affiche, de overval waarmee de film opent, de hamburger van Samuel L. Jackson, het horloge van Christopher Walken, de overdosis van Uma Thurman, de haartooi van John Travolta, er komt geen einde aan de memorabele momenten. ‘Pulp Fiction' won in 1994 de Gouden Palm in Cannes en is de onbedreigde Gouden Graal van elke Tarantinofiel.

Stanislas Ide