MOVIES. 'Waiting for the Barbarians': acteur Mark Rylance over de waarde van verhalen
Mark Rylance: «Dit is het verhaal van iemand die gelooft in een bepaalde waarheid en ontdekt dat het een leugen is. Meer nog, hij beseft dat hij onbewust medeplichtig is geweest aan grof geweld. En vervolgens probeert hij een manier te vinden om in het reine te komen met zichzelf en met de wereld. Ik denk dat iedereen zich daarin kan herkennen, tenzij hij in slaap gevallen is. We hebben onze planeet zoveel geweld aangedaan dat we het misschien niet lang meer zullen uitzingen. Dan kan je wel met een beschuldigende vinger naar de vluchtelingen wijzen of naar Trump, maar in werkelijkheid zijn we zelf verantwoordelijk.»
Is er nog hoop, denk je?
«Zeer zeker. Die donkere toekomst brengt ook een voordeel met zich mee. Ik denk dat de mensen de komende jaren gedwongen zullen worden om weer naar elkaar toe te groeien. We zullen gaan beseffen dat onze daden een effect hebben op iedereen en we zullen een hechtere gemeenschap vormen. Al zal dat misschien in bunkers zijn. (lachje) Het zal gaan zoals bij elke ramp: de echt belangrijke zaken, zoals liefde en vriendschap, zullen bovendrijven. En dat is uiteindelijk een goeie zaak.»
De film gaat over het idee van ‘barbaren'. Waarom fascineert ons dat zo?
«Het is een gemakkelijke manier om een gemeenschap te vormen. Je zegt dat die andere mensen niet zijn zoals wij, dat ze slecht en gevaarlijk zijn. Daarom grijpen politieke leiders er zo gretig naar terug, om sterk over te komen en een gevoel van identiteit te creëren. Al is het dan een negatieve identiteit.»
Moet een film voor jou thematisch relevant zijn?
«Ik kies niet alleen maar morele of ethische films. Het mag ook amusant zijn, zoals ‘The BFG', of confronterend, of uitzinnig. Maar ik vind wel dat je als acteur bewuste keuzes moet maken. Verhalen zijn belangrijk. Ze leiden ons, bewust en onbewust. Ik vind het bijvoorbeeld triest dat er in Amerika nauwelijks een link wordt gelegd tussen wapengeweld en de verhalen die jonge mensen te zien krijgen in films, op tv en in games. Ik heb zelf als kind onnoemelijk veel films gezien die toonden dat ik met geweld wraak moest nemen als ik vond dat me onrecht was aangedaan. Ik heb maar weinig verhalen gezien waarin mensen conflicten vreedzaam oplossen.»
Enkel nog Disneyfilms?
«Het gaat niet om censuur of verbod. Ik wil meewerken aan verhalen die een waarheid laten zien, ook al is die donker of ongemakkelijk. En de waarheid is dat de dingen altijd kunnen veranderen. Daarom hou ik me ver van verhalen over mensen die zich vastklampen aan een oude fantasie over hoe de dingen moeten zijn en daar geen nadeel van ondervinden. Zulke verhalen vind ik niet nuttig.»
Ruben Nollet