Natuurpracht in het Fotomuseum
De expo ‘Mijn Vlakke Land' toont landschapsfotografie in alle soorten en maten. Een wandeling langs woeste lawines en idyllische bergriviertjes.
Wolken, sterrenhemels, bergen, zeezichten. Een landschap kan vele vormen aannemen. Vaak is die wilde natuur echter niet om de hoek te vinden. Sommige fotografen zijn dan ook echte avonturiers. Een van de oudste foto's op de tentoonstelling dateert van 1861 en toont de Alpen door de ogen van de gebroeders Bisson. «Dat was een van de eerste Alpenexpedities», legt zegt Joachim Naudts uit, samen met Maarten Dings de curator van de tentoonstelling. «Camera's en statieven waren in die tijd gigantisch. Het was dan ook niet vanzelfsprekend om al dat materiaal omhoog te krijgen.»
Idyllisch plaatje
«Veel mensen gaan graag in de natuur wandelen, maar het is moeilijk om de vinger te leggen op de redenen daarachter. Die fascinatie willen we overbrengen», aldus Naudts. «We willen dat de bezoekers bijna het gevoel krijgen dat ze in de natuur zijn. Je wandelt door de tentoonstelling en je doet voortdurend andere indrukken op. De ene keer kom je voorbij een bos, dan weer zie je een zonsondergang of een sneeuwlandschap...»
Sommige foto's tonen een idyllisch plaatje, met riviertjes die door een berglandschap kronkelen, maar andere foto's willen dat stereotiepe beeld net ontkrachten. Soms is er zelfs nauwelijks sprake van een landschap. Eén fotograaf werkt met maquettes, een andere creëert echte wolken in verlaten gebouwen, die hij snel fotografeert voor ze weer verdwijnen.
Of wat gedacht van de Zwitserse fotograaf Yann Gross, die zelf lawines in gang zet en ze vervolgens fotografeert. Gross werkt samen met berggidsen die skigebieden veilig maken door kunstmatig lawines op te wekken met explosieven. De foto's van Gross tonen het natuurgeweld in vol ornaat.
De expo ‘Mijn Vlakke Land' loopt van 26/06 tot 04/10 in het Fotomuseum in Antwerpen. De foto's bij dit artikel zijn van Arno Roncada (boven) en Andreas Mühe (midden).
Jelle Mampaey