Nederlandse onderzoeker heeft plan om Marsbasis met bacteriën te bouwen

Een basis op Mars maken kan door ruimtetuigen naar de Rode Planeet te sturen met astronauten, gereedschap en bouwmaterial. Maat dit kost ontzettend veel en voor de mens is de trip ook niet een eenvoudige opgave.

Onbemand

Lehner heeft daarom vier jaar lang aan een alternatief gesleuteld dat al belangstelling heeft opgewekt bij het Amerikaanse en Europese ruimtevaartbureau. Hij stelt voor om een onbemande capsule te gebruiken met daarin drie onderdelen: een jeep, een bioreactor en een 3D-printer. De jeep is niet veel meer dan een schep op wieltjes. Overdag schept het wagentje de ijzerrijke Marsgrond op en brengt het naar de bioreactor. De reactor zelf zit vol met bacteriën van de soort shewanella oneidensis. Die zijn in staat om een deel van de grond om te zetten in magnetiet, een magnetische ijzeroxide. Nadat de bacteriën hun werk hebben gedaan, kan het magnetiet met behulp van magneten aan de grond worden onttrokken. De 3D-printer kan het dan met een techniek genaamd Lithography-based Ceramic Manufacturing (LCM) omzetten in schroefjes, moertjes, ijzerplaten en andere voorwerpen - alles wat toekomstige kolonisten nodig hebben bij de bouw van een Marsbasis.

Algen

Belangrijke voordelen van bacteriën zijn dat ze zich kunnen reproduceren, gemakkelijk en goedkoop te transporteren zijn en dat ze bestand zijn tegen grote hoeveelheden straling. In Lehners plan zorgen micro-algen voor hun voeding. De algen zetten zonlicht en CO2 uit de Marsatmosfeer om in voedingsstoffen en zuurstof. Ze produceren daarbij ook restafval, wat weer gebruikt kan worden als compost voor de verbouwing van gewassen. De bioreactor produceert zelf ook organisch restafval. Voor de eerste kolonisten zal dat een belangrijke grondstof zijn. Een onbemande capsule met een reactor van 1.400 liter kan ongeveer 350 kilogram per jaar produceren. Door meer van dergelijke capsules te sturen is die hoeveelheid nog op te voeren.

Besmetting

Uiteraard dient voorkomen te worden dat de bacteriën de planeet besmetten en de zoektocht naar leven zouden hinderen. De oplossing bestaat uit een opblaasbare kamer die aan één kant van de capsule vast komt te zitten. In deze afgeschermde ruimte kan het materiaal veilig worden opgeslagen. Lehners voorstel past in een aanpak die de laatste jaren steeds populairder is geworden in de ruimtevaart: 'in situ resource utilization' (ISRU), het verzamelen, verwerken en gebruiken van materialen die al van nature op een planeet of ander hemellichaam aanwezig zijn, zegt de TU Delft nog.