Op ontdekkingstocht in Kenia, een soort Disneyland voor dierenliefhebbers

Van indrukwekkende bergen tot uitgestrekte vlaktes en een dierenpopulatie waar menig dierentuindirecteur jaloers op is: wie een route uitstippelt in Kenia weet dat kiezen altijd een beetje verliezen is. Voor deze bucketlistreis selecteerde ik twee droomplekken: Nairobi en Samburu.

Mini-Europa

Wie voet aan grond zet in Nairobi weet meteen: dit is een stad met een Europese uitstraling. De wegen zijn er overal verhard, de huizen bestaan voor het grootste deel uit baksteen en op de drukke plekken in de stad ontstaan er zelfs files. Na een korte tour door de stad zak ik af naar Giraffe Manor, een luxehotel en giraffenreservaat in één. Het statige herenhuis is quasi volledig begroeid met klimop en doet exact wat je van dit soort plekken verwacht: de sleur van het dagdagelijkse leven onmiddellijk vergeten.

24 uur ongeloof

Mijn tijd op deze magische plek is beperkt. Omdat ik graag meer te weten kom over deze langbenige viervoeters, opteer ik voor een rondleiding in het giraffenreservaat. Daar kom ik te weten dat mijn gevlekte vrienden amper vijf minuten aan één stuk slapen, al lopend snelheden tot 60 kilometer per uur kunnen halen en een tong van 45 centimeter hebben.

Na de rondleiding is het tijd voor het befaamde vieruurtje. Gewapend met enkele brokken in de hand wacht ik de komst van de giraffen af en mis ik ei zo na een ander hoogtepunt: een huwelijksaanzoek. Een van onze medegasten zit op z'n knieën, terwijl zijn vriendin haar uiterste best doet om tegelijk te lachen en te huilen. Aan haar vinger prijkt een gigantische ring. Maar in tegenstelling tot de gasten, blijft het personeel verrassend kalm. “We krijgen zo'n twaalf huwelijksaanzoeken per maand”, vertrouwt de Nederlandse hotelmanager Bart Lever me toe. Dat is illustratief voor wat dit hotel betekent voor de gasten: een droom, een soort Disneyland voor volwassenen.

Instagram-perfectie

Toch is het niet allemaal rozengeur en maneschijn. Hotels als dit zijn maanden op voorhand volgeboekt en gasten eisen absolute perfectie. “Onze bezoekers hebben al tientallen foto's zien passeren op Instagram”, legt Bart uit. “Ze willen zelf ook prachtige foto's maken en kunnen bijvoorbeeld moeilijk doen als het regent tijdens het vieruurtje.”

Ochtendrush

Het tweede hoogtepunt is het giraffenontbijt: een twee uur durend spektakel waar ik zowel extatisch als verbijsterd aan deelneem. De langnekken wekken ons voor dag en dauw door met hun hoofd tegen ons slaapkamerraam te tikken. De beestjes weten verdomd goed dat hun dat wat lekkers zal opleveren. Ook aan de ontbijttafel eten de giraffen gezellig mee, zowel uit onze hand als van de brokken die we simpelweg op tafel gezet hebben. Dan is het alweer tijd voor onze volgende stop: Samburu National Park.

Een Marokkaanse oase

Daar logeer ik in Sasaab Lodge, een vakantievertrek midden in het nationale park. De twaalf kamers zijn volledig gebouwd in Marokkaanse stijl, beschikken over een privézwembad en kijken uit op de bruine rivier. Er zijn geen muren, enkel muggennetten, waardoor je echt het gevoel hebt dat je midden in de natuur slaapt. En de fluitende vogels bij zonsopgang maken het net iets minder pijnlijk om rond half zes uit je bed gejaagd te worden.

Op het programma de komende dagen? Een ochtendsafari, een brunch aan de oevers van de rivier, gevolgd door een quadritje, een traditionele warrior dance en een barbecue op een rots. Ja, ook ik dacht dat ik nog droomde toen ik dat alles hoorde. En dat lag heus niet aan het ontiegelijk vroege uur.

De komende dagen ligt mijn lot in de handen van Gabriel, een soort duivel-doet-én-weet al. Zijn glimlach lijkt van half zes 's ochtends tot tien uur 's avonds op zijn gezicht gebeiteld, terwijl hij me met hetzelfde gemak een van de zeldzame luipaarden in het park laat zien, een XL-brunch improviseert en uit het niets de beste gin-tonic van mijn leven uit zijn tas tovert. En dat alles ver weg van de bewoonde wereld, in een landschap waarvan je de schoonheid nauwelijks had kunnen vermoeden.

Voor we het goed en wel beseffen staan we opnieuw in de luchthaven. Met een koffer vol bijzondere herinneringen vliegen we terug naar de realiteit.

Tekst en foto's Mare Hotterbeekx

Praktisch