Overleden soullegende Charles Bradley: "Het leven is een reis waarvan je de schoonheid moet inzien"
Het bewogen levensverhaal van Charles Bradley leest als een luguber sprookje. Op z'n veertiende keerde hij z'n ouderlijk huis de rug toe, om zich na een liefdeloze jeugd als dakloze van dag tot dag door het leven te slepen. Op 62-jarige leeftijd werd Bradley ontdekt als James Brown-imitator, sindsdien maakt hij furore onder eigen naam. De rest is geschiedenis.
We treffen de intussen 67-jarige zanger in de Brusselse Bar Bavo. Bradley heeft zich voor de gelegenheid uitgedost in een felrode blazer die vrolijk vloekt met de imposante blauwe ringen aan zijn hand. Als we binnenkomen, zit hij lekker onderuit gezakt met een kop zwarte koffie. «Om wakker te blijven», vertrouwt hij ons toe.
Geen overbodige luxe, met de twaalf interviews die hij vandaag zal moeten trotseren. En nog voor ik goed en wel geïnstalleerd ben, besef ik dat ik geen koffie nodig zal hebben om wakker te blijven voor iets wat zich zal ontspinnen als één van de meest zweverige gesprekken uit mijn 25-jarige leven.
‘Changes', het titelnummer van zijn derde wapenfeit en een verrassende cover van Black Sabbath, is opgedragen aan zijn moeder, die haar laatste adem uitblies op het moment dat hij aan de opnames van de plaat begon.
AFP / A. Seco
Heeft de dood van je moeder de plaat een andere kleur gegeven?
Charles Bradley: "Dat is zacht uitgedrukt. Het nummer ‘Changes' heb ik volledig aan haar opgedragen. Jarenlang waren mijn moeder en ik water en vuur. Ik was er heilig van overtuigd dat zij het slechtste mens op aarde was. Maar net zoals alle moeders deed zij ook maar gewoon haar uiterste best. En dat heb ik veel te laat beseft. Ik zou zo graag terug in de tijd willen reizen om al die jaren in te halen en haar beter te leren kennen, maar daarvoor is het nu onherroepelijk te laat. In ‘Changes' zing ik ‘It took so long to realize that I can still hear her last goodbye. Now all my days are filled with tears. Wish I could go back and change these years'. Dat vat mijn gevoel perfect samen. De dood van mijn moeder heeft een lege plek in mijn hart achtergelaten. Die plek zal wellicht altijd leeg blijven."
In je turbulente levensloop is je passie voor muziek de rode draad geweest. Toch ben je pas laat in je leven ontdekt. Heb je nooit aan opgeven gedacht?
"Opgeven is me te gemakzuchtig. Het leven is een reis en je moet sterk genoeg zijn om de schoonheid van die reis ten volle te kunnen zien. Veel mensen worden in de loop van hun leven hard en bitter, en dat is zonde. Ik probeer de persoon te zijn die ik graag wil zijn, ongeacht hoe hard ik de grond word ingeboord. Jezus werd vroeger ook niet bepaald hoffelijk behandeld, maar hij is altijd blijven doen wat hij moest doen. Voor mij is dat de enige manier om te kunnen blijven groeien als mens. Jij bepaalt immers zelf waar je heen gaat in het leven."
Dat klinkt allemaal goed en wel, maar heb je die filosofie ook in je jonge jaren in de praktijk kunnen brengen?
"Er zijn wel degelijk momenten geweest dat ik mijn mond niet durfde open trekken wanneer dat nodig was. Vaak was dat uit angst dat ze mijn weinige bezittingen zouden afnemen en dat ik mijn job zou kwijtspelen. Op die momenten deed ik gewoon in stilte mijn werk en slikte ik mijn kritiek braaf in zodat ik niet in de problemen kwam. Na het werk reageerde ik me af via mijn muziek. En daar luisteren intussen miljoenen mensen naar. Zo zie je maar dat er voor alles een reden is."
Op je plaat is geloof een thema dat herhaaldelijk terugkomt en je staat bekend als een diepgelovig persoon. Is geloof voor jou nog steeds vanzelfsprekend in tijden van terreur?
"Het enige wat je moet doen om die vraag te beantwoorden, is om je heen kijken. Kijk eens naar de hemel en de wolken boven ons: hebben wij die gemaakt? Kijk naar deze tafel en het hout waarvan het gemaakt is. Is dat afkomstig van menselijke productie? Nee, dat is gemaakt van grondstoffen die al op deze aarde aanwezig waren. Ik geloof dat er een soort energie is die ons verbindt en overstijgt. Sommige mensen noemen die energie Alah of Buddha, ik noem het de geest van de heilige vader. Sommige mensen beweren dat Jezus zwart is, andere mensen zijn ervan overtuigd dat hij een blanke huid heeft. Maar Jezus heeft geen kleur en is er voor iedereen. Ik heb zelfs één keer in mijn leven de eer gehad om hem persoonlijk te ontmoeten."
Vertel?
"Jaren geleden ben ik erg ziek thuisgekomen op kerstavond. Ik besloot te bidden en hoorde plots een stem in mijn hoofd. ‘Neem je oneindigheid uit je lichaam en open je ogen', klonk het. Ik had geen flauw idee wat dat betekende en dacht in eerste instantie dat mijn verbeelding met me aan de haal ging. Maar toen belandde ik in een soort grijswitte tunnel. Op het einde van de tunnel brandde een licht dat zo fel was dat ik er amper naar kon kijken. En toen ik mijn ogen opende zag ik een kamer vol engelen. ‘God, ben jij dat?', vroeg ik. Maar hij straalde zo'n fel licht uit dat ik hem amper durfde aankijken. Ik boog mijn hoofd om het te beschermen tegen het licht en voelde hoe hij me drie keer zachtjes aantikte. Dat was mijn ontmoeting met God."
Mare Hotterbeekx