Pendelaar Béatrice: "Ik kan mezelf goed redden"

ZICHT

Ik lees veel, dus goed zien is voor mij van essentieel belang. Ik leg mijn boeken altijd in boekenruilkasten. Ik doe er dan een briefje bij. Soms wens ik gewoon de volgende lezer veel leesplezier, soms is het een korte recensie. Maar ja, het gebeurt wel vaker dat ik met evenveel boeken vertrek als ik er gebracht heb. (lacht)

GEHOOR

Voor mijn werk is het gehoor het belangrijkste zintuig. Ik moet de pendelaars die het callcenter bellen te woord staan: soms betreft het een verzoek van iemand met beperkte mobiliteit, soms gaat het over de dienstregeling of de ticketautomaten. Omdat ik de hele dag een koptelefoon opheb, kan ik na het werk niets meer op mijn hoofd verdragen. Vroeger was dat geen probleem, maar nu krijg ik er hoofdpijn van.

SMAAK

Ik leer Indiaas koken van mijn moeder, die op Mauritius geboren is. Soms heb ik moeite om bepaalde ingrediënten te vinden, omdat ze me de Creoolse namen geeft en niet de Franse. Maar Creools lijkt eigenlijk erg op Waals (lacht)! Soms is het frustrerend om met haar te koken: al doe ik exact dezelfde handelingen als zij, dan nog smaakt het niet hetzelfde!

REUK

Mijn lievelingsgeur is die van de zomer, waar ik heel erg naar uitkijk! Als ik het gemaaide hooi ruik, of de lucht na een stevige regenbui, dan denk ik terug aan het platteland waar ik opgroeide. Voor mij ruikt dat als mooi weer!

TAST 

Mijn moeder is veel met naaiwerk bezig en ze heeft me haar kennis over textiel doorgegeven. Zo valt het me dus op dat de stoffen van de grote merken steeds meer te wensen overlaten. Ik vind het moeilijk om nog kleren te vinden zonder het label ‘Made in China' of ‘Made in Cambodia'. De kleine buurtwinkels hanteren vaak duurdere prijzen en niet iedereen kan zich die veroorloven. Ik brei zelf. Mijn zolder loopt over van de bollen wol. Ik brei sjaals die ik als geschenk weggeef. Of ik breng ze naar een vereniging voor daklozenzorg...

ZESDE ZINTUIG

Ik kan me goed redden. Om een trip te plannen ga ik nooit naar een reisbureau. Groepsreizen zeggen mij niets. In mijn laatste jaar van het secundair heb ik een all-inclusive reis naar Tunesië geboekt. De tweede dag kreeg ik al de kriebels om iets anders te doen. Ik wou zelfs de tuinmannen van het hotel een handje helpen (lacht). De hele dag langs het zwembad aan een cocktail nippen zonder iets van het land te zien, zonder de inwoners te ontmoeten, dat is echt niets voor mij.

Sarah Freres