Pendelaar Céline: "Elk museum heeft zijn eigen geur"

ZICHT

ls kunsthistoricus en curator kan ik me niet voorstellen dat ik blind zou zijn. Het is in deze job zo belangrijk om goed te kijken, je te laten prikkelen en verbanden te leggen met werken die je al eerder hebt gezien. Ik heb als kind heel veel getekend en geschilderd. Daar zou ik graag opnieuw mee beginnen, maar dan puur voor mijn eigen plezier.

GEHOOR

Mijn hele thesis heb ik geschreven met muziek, en dan vooral de laatste plaat van Lorde. Ik kon makkelijk zes keer na elkaar naar hetzelfde nummer luisteren zonder dat echt te merken. Het nadeel is wel dat ik dat album nu echt niet meer kan horen zonder de hele tijd terug te denken aan die thesisperiode. (lacht)

SMAAK

Ik heb twee jaar in Nederland gewoond. Daar ben ik directer geworden en heb ik geleerd om sneller mijn mond open te doen. Ik merk wel dat dat hier weer wat aan het verdwijnen is. Gisteren stond ik bijvoorbeeld aan de kassa in de supermarkt toen het betalingssysteem blokkeerde. De kassierster werd kwaad. Ik heb er niets over gezegd, maar in Nederland zou dat wel anders geweest zijn.

REUK

Elk museum heeft zijn eigen geur. Dat merk ik als ik aankom op mijn werk in Oostende. Ook als ik terugkeer naar het museum waar ik gewerkt heb in Den Haag, herken ik meteen die geur opnieuw. Ik heb onlangs ook iemand ontmoet die een doctoraatsstudie doet over hoe geuren onze kunstbeleving kunnen beïnvloeden. Dat vind ik een heel interessant onderwerp.

TAST

Als student kunstwetenschappen word je opgeleid om nooit iets aan te raken. Toen we met de opleiding naar veilinghuis Christie's in Londen gingen, was alles opgesteld voor een veiling van voorwerpen uit adellijke collecties. Plots mochten we gaan zitten op een Louis XIV-stoel en duur antiek porselein vastnemen. Ik had de hele tijd het gevoel dat ik iets aan het doen was dat niet mocht.

ZESDE ZINTUIG

Ik ben een beetje bijgelovig. Toen ik tijdens mijn werk in een Nederlands museum rondleidingen gaf, koos ik bij mijn aankomst altijd een locker met een even getal om mijn spullen op te bergen.

Tekst: Pieter Lantsoght

Foto: Janne Vanhemmens