Pendelaar Foeke: "Ik wil mensen in beweging brengen"

Elke week grijpt Metro een pendelaar bij de kraag voor een kort gesprek. Achter elke anonieme reiziger schuilt immers een verrassende persoonlijkheid. Deze week is het de beurt aan Foeke, een 23-jarige kinesitherapeut en postgraduaatstudent sportmanagement.

ZICHT

Ik kijk heel vaak naar de bewegingen en houdingen van andere mensen in het dagelijkse leven. Op café, op restaurant, op het werk. Onze jobs zijn steeds meer zittend. Het houdt me bezig wat we kunnen doen om daar verandering in te brengen. Een perfecte houding bestaat niet, je hebt vooral voldoende variatie nodig in je houdingen. Bovendien is het heel moeilijk om je zithouding te veranderen. Na een tijd ga je automatisch meer doorzakken, omdat je er ook niet de hele dag bewust op kan letten.

GEHOOR

Voor mij geen muziek als ik aan het lopen ben. Ik begrijp dat het sommigen kan helpen als motivatie, maar het is niets voor mij. Lopen is voor mij een moment om mijn hoofd helemaal leeg te maken. Er passeren heel veel verschillende gedachten en zaken door mijn hoofd terwijl ik loop, maar ik kan ze gewoon laten gaan. Nadien weet ik nog amper iets van wat er allemaal in mijn hoofd speelde. Dat is voor mij het leuke aan lopen. Tegenwoordig loop ik ook in team, dan zijn oortjes sowieso wat asociaal. (lacht)

SMAAK/SPRAAK

Ik drink bijna nooit frisdrank en enkel af en toe alcohol. Een pintje kan wel eens, voor de smaak en de gezelligheid, maar het moet niet. Het is iets waar ik het hele jaar door bewust mee bezig ben, daarvoor hoef ik niet mee te doen aan Tournée Minérale. Mijn hele jeugd lang heb ik voetbal gespeeld bij Zulte-Waregem, vijf of zes keer per week. Als je zo intensief traint, moet je wel gezond leven. Voldoende beweging is belangrijk voor de mens, maar gezonde voeding staat daar nog een trapje boven.

REUK

Een tijdje geleden ben ik begonnen met trailrunning, de beleving van de natuur is daarbij ook belangrijk. Het is zalig om ‘s ochtends in het bos te gaan lopen, wanneer de dauw er nog hangt en de zon net begint door te komen. Alles ruikt dan zo fris. Dan merk je wel het verschil met de stad. Toch zou ik er niet weg willen. Leven in de stad is de toekomst. Je hebt alles in de buurt en hebt geen auto nodig. Je leeft bijna automatisch ecologischer. Het is nu alleen nog uitkijken naar een moestuintje.

TAST

Kinesitherapeut is een manueel beroep. Gelukkig heb ik grote handen. In het voetbal was ik keeper, dat was toen ook al een voordeel. Mijn studie kwam voort uit mijn voetbalcarrière. De sportkinesitherapeut die me hielp na een knieblessure heeft me ervoor enthousiast gemaakt. Toch bleef ik na mijn studie wat op mijn honger zitten, daarom doe ik een postgraduaat sportmanagement. Ik wil graag mee aan het beleid werken om mensen in beweging te brengen. Dankzij mijn kine-opleiding weet ik hoe belangrijk dat is.

ZESDE ZINTUIG

Ik heb weinig nodig om mezelf te motiveren voor dingen waar ik belang aan hecht. In mijn vrije tijd is dat vooral sport. Veel vrienden hebben op dat vlak een duwtje in de rug nodig, maar bij mij is het bijna een automatisme. Ik hoop dat ik in mijn job later die intrinsieke motivatie ook kan overbrengen bij andere mensen, zodat sporten een vanzelfsprekendheid wordt en mensen merken dat het ook gewoon iets leuks en sociaals kan zijn, los van het gezondheidsaspect. We moeten niet allemaal een marathon gaan lopen.

Tekst Pieter Lantsoght, Foto Janne Vanhemmens