Pendelaar Lien: "Het gebeurt regelmatig dat ik me gebeurtenissen herinner die iedereen al vergeten is"

Elke week grijpt Metro een pendelaar bij de kraag voor een kort gesprek. Achter elke anonieme reiziger schuilt immers een verrassende persoonlijkheid. Deze week is het de beurt aan Lien Speleers, een 32-jarige archeobotanist.

ZICHT 

Op het werk zit ik veel achter mijn microscoop. Ik onderzoek plantenresten uit archeologische opgravingen in Brussel om reconstructies te maken van hoe de natuur er op die plaats ooit uitzag en wat mensen toen aten. De stalen komen meestal van plaatsen die nu volgebouwd zijn. Het is interessant om te ontdekken hoe dat ooit helemaal anders was, alsof je de natuur een beetje terughaalt naar zo'n plek. Mensen kijken wel vaak vreemd op als ze vragen naar mijn job, meestal weten ze niet dat het bestaat.

GEHOOR

Ik hou wel van wat gebabbel en beweging rond me als ik aan het werk ben en ik sla ook zelf graag een praatje. Mijn collega's hebben allemaal hun eigen specialiteit en hoe meer we luisteren naar elkaar en samenwerken, hoe tastbaarder ons onderzoek wordt. Zelf bestudeer ik zaden en vruchten, een andere collega stuifmeelkorrels, een derde collega onderzoekt dierenbeenderen en nog iemand anders menselijke resten. Als we ons eigen werk allemaal samenleggen komen we tot de interessantste bevindingen.

SMAAK/SPRAAK

Toen ik zwanger werd had ik plots een enorme drang naar vleesgerechten als macaroni met hesp en kaas, hoewel ik al een tijd vegetariër was. Daar had ik het wel moeilijk mee, maar de zin was zo groot dat ik toch terug vlees ben beginnen eten. We waren het niet meer gewoon om dat klaar te maken. De eerste keer heeft mijn vriend de hesp meegekookt met de macaroni. (lacht) Meestal kookt hij, maar op mijn job werken we nu rond een project met recepten uit de tijd van Bruegel en die test ik zelf ook graag uit.

REUK

Ik hou ervan als er een aangename geur hangt in een ruimte. Als ik thuiskom en mijn vriend is aan het koken bijvoorbeeld. Op het werk heb ik een collega die veel etherische oliën heeft en kruidenthee gebruikt waardoor het altijd lekker ruikt bij ons. Bij opgegraven resten is dat soms wel anders. Organisch materiaal in verval ruikt wat als de bodem van een vijver, maar ik stoor mij er niet zo aan. Al heb ik ook een collega die visresten bestudeert, op zijn bureau zou ik toch niet zo graag werken. (lacht)

TAST

Naast mijn werk, hou ik ervan om iets te doen waarbij ik met mijn handen bezig kan zijn: breien, naaien, linosnede, bloemschikken. Sinds ons zoontje Oskar er is, heb ik nog geen tijd gehad om weer een hobby op te pikken, maar ik wil er graag opnieuw mee beginnen. Als kind droomde ik ervan om bloemist te worden. Dat lijkt me nog steeds een leuk beroep, maar als hobby vind ik het pure ontspanning. Ik denk dat ik mijn plezier en creativiteit zou verliezen als er druk en stress bij zouden komen kijken.

ZESDE ZINTUIG

Ik heb een heel goed geheugen. Al is mijn kortetermijngeheugen wel achteruit gegaan sinds Oskar er is. Het gebeurt regelmatig dat ik me gebeurtenissen herinner die iedereen al vergeten is. Onlangs had ik nog een discussie met mijn broer over iets uit onze kindertijd waarvan hij zich niets meer kon herinneren en niet geloofde dat het echt was gebeurd. We hebben uiteindelijk mijn ouders erbij gehaald, maar ook zij wisten het niet meer, tot ze het effectief zijn gaan opzoeken en ik gelijk bleek te hebben.

Tekst door Pieter Lantsoght, foto door Janne Vanhemmens