Pendelaar Noëmie: "Zowel mijn geluk als mijn verdriet voelt zeer intens"

Zicht

Kaarslicht kan mij helemaal tot rust brengen omdat het zoveel warmte uitstraalt.

Vroeger werd ik gek van het idee om alleen thuis te zijn, maar nu ik een gezellige

omgeving gecreëerd heb met een hele verzameling kaarsjes en lichtjes rond mijn

bed, hoef ik niet meer elke avond weg te zijn. Dat is nieuw voor mij. Mijn

vrienden merken ook dat ik niet meer de hele tijd vraag om af te spreken, en dat

ik een soort rust heb gevonden.

Gehoor

Uitgaan op echte dansmuziek in mijn hobby. Jammer genoeg heb ik daardoor ook

tinnitus gekregen. In mijn dagelijks leven heb ik daar niet zo veel last van omdat

het maar zelden helemaal stil is. Tijdens de examens moest ik oordoppen dragen

omdat ik niet kan studeren met lawaai, maar dan werd ik gek van het gepiep in

mijn oren. Ik mag dan wel geneeskunde studeren en anderen willen helpen, voor

mezelf zorg ik niet goed genoeg. ‘Typisch dokters', hoor ik dan vaak. (lacht)

Smaak/spraak

Voor mij is de hemel op aarde een glas witte wijn drinken op een terrasje of op

een strand in de zomer. Van mijn vrienden heb ik zelfs de bijnaam ‘White Wine'

gekregen omdat ze mij tijdens het uitgaan bijna altijd zien met een glas witte

wijn in de hand. Vaak krijg ik de dag erna wel twintig berichtjes van onbekenden

die mij met ‘White Wine' aanspreken. ‘s Nachts is iedereen mijn vriend. (lacht)

Tast

Ik ben geen knuffelaar omdat ik mij niet graag kwetsbaar opstel. Toch vind ik op

de borst van een geliefde liggen en gestreeld worden op mijn wang één van de

leukste sensaties. Op dit moment heb ik geen lief dus kruip ik maar dichtbij mijn

huisgenootje, zoals ik vroeger bij mijn mama deed. Patiënten kan ik dan weer

wel makkelijk in de armen nemen omdat het in zo'n situatie niet om mijn eigen

zwakte gaat.

Reuk

De geur van een ziekenhuis roept bij mij een gevoel van thuiskomen op omdat ik

daar iets kan betekenen. Veel mensen associëren die ziekenhuisgeur met de

ziekte van een geliefde of familielid, maar ik sta aan de andere kant van het

verhaal. Ik kom niet om iemand te bezoeken, maar om te helpen. Het is niet zo

dat ik al van kinds af aan dokter wou worden, maar ondertussen kan ik

geneeskunde wel mijn passie noemen.

Zesde zintuig

Ik heb een heel groot inlevingsvermogen. Tijdens mijn verpleegstage moest ik

soms drie keer per dag naar het toilet vluchten om mijn tranen even te laten

vloeien. Als dokter is het goed dat je je kunt inleven in andermans emoties, maar

ik ga toch wat moeten kalmeren op dat vlak. Ook voor mezelf is het anders te

zwaar, want ik ben een emotionele rollercoaster. Mijn geluk is intens geluk, maar

mijn verdriet is ook diepgaand verdriet.

Tekst en foto Charlotte De Cort