Pendelaar Robert Bagunda: "Ik kan heel goed relativeren"

Elke week grijpt Metro een pendelaar bij de kraag voor een kort gesprek. Achter elke anonieme reiziger schuilt immers een verrassende persoonlijkheid. Deze week is het de beurt aan Robert Bagunda, een 22-jarige student bedrijfsmanagement.

ZICHT

Vroeger was ik niet into mode, maar sinds ik het gezicht ben van Arte, een jong Antwerps label, kom ik niet buiten zonder uitgedachte outfit. Ik heb daardoor zelfs al de bus gemist voor een examen. (lacht) Ik probeer het kledingmerk mij ook eigen te maken door verrassende stoffencombinaties. In de zomer zou ik bijvoorbeeld een wollen jas durven te dragen met een lichtblauwe jeans of een opgerolde klassieke broek. Zo ver ga ik daarin!

GEHOOR

Samen met mijn beste vrienden beheer ik Lowkey Radio, een radioshow die MC's, Dj's, zangers en andere hiphopartiesten een stem wil bieden. We hebben het programma uit de grond gestampt vanuit de vaststelling dat er in Brussel geen platform is voor straatrappers en opkomende talenten. Ondertussen ben ik vooral lobbyist: het is mijn taak om Lowkey te promoten bij mensen met wie we interessante deals kunnen sluiten.

SMAAK/SPRAAK

Ik ben een vlotte prater, waardoor ik makkelijk iets kan verkopen aan mensen zonder dat het opvalt. Daarom ben ik bedrijfsmanagement gaan studeren met optie marketing. Met behulp van die studie ga ik samen met mijn beste vrienden een vzw oprichten om muziekprojecten uit te brengen. We hebben al een studio geopend en praten met professionele producers. Nu ligt onze focus dus op muziek, maar op lange termijn willen we graag uitgroeien tot een entertainmentbedrijf.

REUK

Het klinkt heel cliché, maar als ik kip ruik, dan begin ik te watertanden. Op elk moment van de dag kan ik kip eten, ook al zit mijn maag vol. Het lekkerst vind ik kip Moambe, een gerecht met pindasaus en bakbananen of rijst. Mijn moeder maakt dat als de beste. Later als ik geld heb, ga ik een restaurant voor haar kopen, zodat iedereen haar kookkunsten kan proeven. Maar ik moet nog veel stappen zetten om daar te geraken. (lacht)

TAST

Met elke vriend heb ik een aparte handshake om elkaar te begroeten. Meestal ontstaat die rituele groet organisch, wanneer we elkaar de hand schudden nadat er iets grappigs is gebeurd of iemand een rake mop heeft gemaakt. Het is dus een manier om te bevestigen dat we op dezelfde golflengte zitten of om ons respect te betuigen.

ZESDE ZINTUIG

Ik kan heel goed relativeren. Daardoor is er niet veel dat mij echt boos of triest kan maken. Ik heb maar één keer iemand geslagen, en dat was omdat hij mijn moeder had uitgescholden. Maar ik had er meteen spijt van. Sindsdien zal ik altijd proberen om iets uit te praten. Omgekeerd is er wel veel dat mij aan het lachen brengt. Onlangs zei iemand zelfs dat mijn glimlach aanstekelijk is. (lacht)

Tekst en foto Charlotte De Cort