Pendelaar Suzie Landuyt: "Als ik onrechtvaardigheid ruik, dan schiet ik meteen in actie"

ZICHT

Ik kijk er heel erg naar uit om als verpleegkundige te gaan helpen waar het broodnodig is. Het lijkt me fantastisch wanneer je voelt dat je met de zorg die je toedient echt een verschil kan maken. Mensen helpen, andere culturen ontdekken, een deeltje van de wereld zien… dat zijn de redenen waarom ik voor de studie internationale verpleegkunde heb gekozen. Als specialisatie ga ik waarschijnlijk spoed volgen zodat ik kan meegaan naar ontwikkelingslanden met een organisatie als Arsten Zonder Grenzen.

GEHOOR

Ik ben een jaar lang gelukkig opgestaan dankzij het geluid van fluitende vogeltjes in de wekker die ik van mijn papa heb gekregen. Maar toen ik deze zomer op vakantie was in de Provence in het kleine paradijsje waar ik jaarlijks met mijn gezin naartoe ga, begonnen de vogels daar te zingen om vijf uur 's morgens. Ik was zo geconditioneerd dat ik niet meer kon slapen! (lacht) Gelukkig is wakker worden met je lievelingslied ook zalig.

SMAAK/SPRAAK

Ik vind dat we tegenwoordig met te weinig tact communiceren. Dat merk ik zowel in polemieken tussen wereldheersers als tijdens discussies in de keuken. Het is belangrijk om je in de ander zijn schoenen te plaatsen en je af te vragen waarom iemand zich anders gedraagt en wat die persoon al heeft meegemaakt waardoor die zich zo opstelt. Maar ook andersom: we reageren vaak heel defensief op commentaar, zonder te overwegen of die weleens terecht zou kunnen zijn. Na een onbenullige discussie met mijn vriendje betrap ik mijzelf er ook soms op dat ik dingen zeg die verdoezelen wat ik echt voel.

REUK

Als ik onrechtvaardigheid ruik, dan schiet ik meteen in actie. Dat had ik als kind al. Zo had mijn notenleerjuffrouw een pik op een maatje van mij, waardoor ik niet meer naar haar les wou gaan. Vroeger wou ik ook altijd alle ruzies op de speelplaats oplossen. Nu zal je mij ook niet vaak aantreffen in uitgaansbuurten met veel zat volk. Daar is veel te veel onnodige agressie, en ik kan mensen echt niet zien vechten zonder een poging te doen om hun tot rede te brengen.

TAST

Toen ik tien jaar was, ben ik tijdens een familiefeest in glas gevallen waardoor verschillende zenuwen, pezen en bloedvaten in mijn linkerhand aangetast raakten. Mijn hand was functioneel verlamd, met een operatie en jaren kinesitherapie als gevolg. Het meeste werd hersteld, buiten enkele fijne zenuwen. Sindsdien kan ik niet meer alle bewegingen maken met mijn linkerhand en gebruik ik altijd automatisch mijn rechterhand om aan iets te voelen of om iets in mijn handtas te zoeken. Gelukkig heb ik er in het dagelijks leven verder niet zo veel last van.

ZESDE ZINTUIG

‘What goes around comes around'. Dat is mijn levensmotto. Toen ik een keer heb zwartgereden met de metro omdat ik mijn abonnement was vergeten, ben ik kort daarna vijf euro verloren. ‘Karma', denk ik dan! Vanuit dat geloof geef ik iedereen dezelfde kans en probeer ik altijd vriendelijk te zijn. Het is eenvoudig: als iedereen zo zou handelen dan zou de wereld een mooiere plek zijn.

Tekst en foto door Charlotte De Cort