Pieter Embrechts: "Het is moeilijk om de eerste vonk vast te houden"
Een dubbel-cd uitbrengen is bijzonder moedig. Het staat bijna gelijk aan commerciële zelfmoord in een muziekcultuur waarin vooral vlot weggehapt wordt en een lange auditieve inspanning voor neuroten is weggelegd.
Pieter Embrechts: (foto) «Je kan het als een statement omschrijven, maar ik bekijk het eerder als een logisch vervolg. Ik heb al zeer lang geen eigen Nederlandstalige songs uitgebracht. Met El Tattoo del Tigre zat ik diep in de Cubaanse mambo, The New Radio Kings concentreerden zich op big band swing. Met de cd ‘Maanzin' en de productie van ‘Apenbloed en Engelenzang' zocht ik dan weer wel Nederlandstalige luistermuziek op, terwijl mijn verbeelding als schrijver en regisseur alle hoeken kon uitgaan in de muziektheatervoorstelling ‘Sunjata'. Maar ondertussen bleef ik nieuwe nummers schrijven, los van een bestaand kader en enkel met mezelf als referentiepunt. Even spannend als confronterend en bijzonder leerrijk.»
Je bent van heel wat markten thuis. Is muziek maken een constante in je leven?
«Absoluut, elke dag neem ik mijn gitaar wel eens vast en zing ik stukjes in op mijn iPhone. Ideeën hebben is nooit een probleem, het wordt pas moeilijk wanneer je ze wil uitwerken en een plaats wil geven in een groter geheel. Daarom is het goed dat er een deadline voor een plaat of een tournee is. Ik vind dat zalig en geraak dan in een stroomversnelling die uiteindelijk alles op zijn plaats laat vallen. Het is ook heerlijk om te ervaren hoe een nummer dat je op je eentje thuis schrijft, plots een tweede leven krijgt op plaat.»
Eigenlijk heb je als songschrijver maar enkele seconden om jezelf te ontroeren. En dat initiële gevoel met je daarna terug kunnen oproepen.
«Dat klopt en het doet me denken aan wat Tom Waits daarover zei. Hij vergelijk een idee met fris water dat je met samengevouwen handen opschept uit een pure bron en dat je zolang mogelijk in je handpalm wil voelen. Dat gevoel wil je in een song steken, maar wanneer dat nummer is uitgewerkt en op plaat is vastgelegd, is dat water al lang door de spleten van je vingers gesijpeld. Het is soms moeilijk om die eerste vonk vast te houden.»
Maar je weet nog wel hoe het aanvankelijk voelde?
«En daar moet je weer bij uitkomen. Ik probeer een idee dan ook zeer snel vast te leggen, zodat de onbevangenheid intact blijft. Zo is de gitaar op het eerste nummer ‘Zomernachten' de partij van mijn demo. Ik had die zeer intuïtief opgenomen. Vaar zijn zo'n opnames emotioneel veel sterker dan wat je daarna doet. Ik heb zeer lang aan deze plaat gewerkt, maar ik merk dat het vaak beter is om soms gewoon bij je eerste idee te blijven. Ik heb ook een kant die de zaken veel te veel analyseert en zo hou je dat frisse bronwater nooit lang in je hand. Gelukkig vind ik meer en meer een evenwicht tussen al die zaken. En ik heb ook geleerd om wat accidenten toe te laten tijdens het maken van zo'n cd.
«'Borgerhout' is bijvoorbeeld een politiek beladen nummer. En je kunt je afvragen of zo'n nummer uitbrengen in zo'n verwarrende periode geen commerciële zelfmoord is, maar aan de andere kant serveer je ook wat balsem voor de verwarde ziel en zoek je via verwondering een kant op die de harde en wrede realiteit veel te veel onderdrukt. Om maar te zeggen dat een korte, creatieve impuls veel sterker kan werken dan een doodgekauwd plan op lange termijn.»
Dirk Fryns
Pieter Embrechts speelt op 21/05 in de AB in Brussel.