PORTRET. Bevallen in tijden van corona: “Tijdens het persen droeg ik een mondmasker”

Jade, mama van Julien (30/04/2020)

Hoi Jade, hoe was het om tijdens de lockdown zwanger te zijn?

“Ik vond het absoluut niet leuk. Ik werk als kinesiste en de bedoeling was om zolang mogelijk door te gaan, maar dat kon natuurlijk niet meer vanwege de lockdown. Daardoor zat ik plots al zes weken vroeger thuis, helemaal alleen, want mijn man Martijn kon wel nog gaan werken. Ik kon ook nergens naartoe, ik kon niet eens naar een babywinkel om spulletjes te kopen. Gelukkig hebben we alles op tijd online kunnen kopen en zijn er maar liefst dertig pakjes bij ons thuis geleverd.”

Hoe is je bevalling verlopen?

“Het was een zeer speciale ervaring. Ik moest zelfs tijdens het persen een mondmasker dragen, wat allesbehalve aangenaam was. Ik wist ook niet eens dat mijn bevalling zo zou verlopen, maar ik kon niet anders, want Julien kwam eraan.”

Heb je Julien al aan de wereld kunnen tonen?

“Nee, ik heb zelfs nog niemand van de familie kunnen uitnodigen. Ze zijn alleen nog maar op ‘raamvisite' geweest. De eerste twee weken heb ik daar echt verdriet van gehad. Nu gaat het gelukkig al beter, mijn hormonen staan weer een beetje op punt. (lacht)”

Heb je toch ook iets positiefs meegenomen uit deze periode?

“Voordat Julien er was, miste ik mijn werk heel erg, want ik zat thuis gewoon maar te wachten op hem. Na zijn geboorte besefte ik dat ik het in de toekomst wel iets rustiger aan mag doen. De quality time met de mensen die je graag ziet is zo belangrijk en in je eigen bubbel zitten is eigenlijk ook echt oké.”

Margo, mama van Helena (12/03/2020)

Dag Margo, Helena is net voor de eerste maatregelen van kracht gingen geboren. Hoe heb je dat beleefd?

“Het was ongelooflijk raar. Op het moment dat ik het ziekenhuis binnenstapte, leefden we nog in een totaal andere wereld. Er was uiteraard al sprake van het coronavirus, maar er was nog geen paniek, waardoor we er verder niet bij stilstonden. Drie dagen later, toen ik het ziekenhuis mocht verlaten, was alles anders. Een absurde situatie, iets waar we ons niet op hebben kunnen voorbereiden.”

“We hebben het geluk gehad dat Helena in de voormiddag is geboren, zodat onze ouders toch nog op bezoek zijn kunnen komen. De verpleegkundige heeft toen duidelijk gemaakt dat zij de laatste bezoekers zouden zijn voor lange tijd en sindsdien hebben we ook niemand meer kunnen ontvangen. Daar heb ik het af en toe wel moeilijk mee, want visite achter het raam of aan de deur is toch niet hetzelfde. Je wil zo graag je geluk delen en dat gaat nu gewoon niet.”

Waren er volgens jou toch ook voordelen aan verbonden?

“Helena is zeer rustig en ik vermoed dat dat deels te maken heeft met het feit dat ze de afgelopen maanden zo weinig prikkels heeft gehad. Dat is iets wat ik wel ga meenemen naar een volgende zwangerschap. Ik wil dan ook, net zoals nu, bewust met dat kindje bezig kunnen zijn.”

Maureen, BAM-mama van Jake (05/04/2020)

Hoi Maureen! Jake is je tweede kindje, is deze bevalling anders verlopen dan die van je oudste zoontje Dean?

“Absoluut, ik heb deze keer alles alleen moeten doen. Tijdens de bevalling van mijn oudste zoontje kon mijn mama mij begeleiden, en dat was nu helaas niet het geval. Mijn mama valt namelijk als 65-plusser onder de risicogroep, waardoor ik al mijn plannen overboord moest gooien. Net voordat de lockdown van kracht ging, hebben we beslist dat ze bij mij zou komen inwonen zodat ze op een veilige manier op Dean zou kunnen passen wanneer dat nodig was.”

Vond je het jammer dat je mama er niet bij kon zijn?

“Ja, maar vooral voor haar. Gelukkig kon mijn schoonzus haar rol een beetje overnemen; zij mocht wel mee naar de verloskamer, maar dat was vanzelfsprekend toch niet helemaal hetzelfde. Mijn bevalling was dus echt een aangepaste versie: roeien met de riemen die je hebt en meegaan met de ‘flow'. Ik kon ook gewoon niet anders, want mijn kindje was op komst.”

Hoe verliep je verblijf in het ziekenhuis?

“Het was blijkbaar heel druk op het moment dat ik moest bevallen, wat maakte dat ik sommige zaken terug alleen moest uitzoeken, zoals het geven van borstvoeding en het eerste badje. Gelukkig had ik daar al ervaring mee, anders was het misschien wel een grote knoeiboel geworden. (lacht) Na één nacht heb ik beslist om terug naar huis te gaan, uit voorzorg."

Wat neem je mee uit deze periode?

“Je kan veel meer dan je denkt. Ik wist al dat ik goed op mijn eigen benen kan staan, maar deze situatie heeft dat alleen nog maar meer bevestigd.”