Rode Duivels kenden wisselend succes op vorige EK's
Euro 1972: de allereerste keer
De eerste drie edities van het Europees kampioenschap vinden plaats zonder Belgen, maar in 1972 is het dan toch prijs. Voor het eerst mogen de Rode Duivels naar de eindronde van een EK, al was het format toen helemaal anders dan vandaag. België moet eerst een kwalificatiegroep overleven, waarin Portugal, Schotland en Denemarken afgetroefd worden. Daarna volgt een tweede voorronde, die eigenlijk dienstdoet als kwartfinale. Over twee duels gaat Italië voor de bijl. In Milaan wordt het 0-0, twee weken later klaren de Duivels de klus in Brussel (2-1). Aan het eigenlijke tornooi, dat in ons land plaatsvindt, nemen slechts vier landen deel. Naast België gaat het om Hongarije, de Sovjet-Unie en West-Duitsland. De Duitsers zijn in de halve finales de tegenstander, maar de Duivels blijken niet opgewassen tegen de grote Gerd Müller, die tweemaal scoort. Als troostprijs pakt België wel nog brons door in de kleine finale Hongarije te verslaan dankzij goals van Raoul Lambert en Paul Van Himst.
Euro 1980: het hoogtepunt
Voor het EK van 1976 in Joegoslavië kunnen de Duivels zich niet plaatsen, maar in Italië zijn ze vier jaar later wel opnieuw van de partij. Het is meteen de enige keer ooit dat België en Nederland zich allebei konden kwalificeren voor de eindronde van een EK. Er doen dubbel zoveel landen mee als in 1972, en toch presteert ons land nog beter. Hoewel de Rode Duivels als outsider aan het tornooi beginnen, verbazen ze Europa door het tot in de finale te schoppen. Dat is deels te danken aan het opzet van het tornooi, waarbij de winnaars van de groepsfase meteen om de Europese titel strijden. België houdt grootmachten als Engeland, Italië en Spanje achter zich en speelt zo de finale in het Stadio Olimpico in Rome. Het is meteen de eerste en enige keer dat de Duivels de finale halen van een groot tornooi. De wedstrijd zelf draait uit op een ontgoocheling. Twee kopbalgoals van het ‘kopbalmonster' Horst Hrubesch wissen een penalty van de latere bondscoach René Vandereycken uit. De laatste tegengoal valt pas twee minuten voor tijd, wat de nederlaag nog zuurder maakt.
Euro 1984: de Deense desillusie
Tot de kwalificatie voor Euro 2016 was het EK van 1984 het laatste tornooi waarvoor de Rode Duivels zich konden plaatsen. Net als dit jaar vond de eindronde toen plaats bij onze zuiderburen, die op dat moment een Europese grootmacht zijn. Dat ondervinden ook de Belgen in hun tweede groepsmatch. Na de vlotte 2-0 zege tegen Joegoslavië, waarin een piepjonge Enzo Scifo zijn visitekaartje afgeeft, worden de Duivels opgerold door het thuisland. Onder meer een hattrick van Michel Platini bezorgt Frankrijk een ruime 5-0 zege tegen de verzwakte Belgische verdediging, die het zonder Eric Gerets en Walter Meeuws moet stellen. De slotmatch tegen Denemarken wordt zo beslissend, maar daarin loopt het opnieuw mis. België geeft een 2-0 voorsprong uit handen en verlaat het tornooi al na drie wedstrijden.
Euro 2000: de bodem is bereikt
Na zestien jaar wachten is ons land in 2000 eindelijk weer van de partij, zij het alleen omdat België samen met Nederland de eindronde organiseert. Het tornooi zelf draait op alle vlakken uit op een fiasco. Niet alleen zijn de Belgische stadions krakkemikkig, zeker in vergelijking met de Nederlandse, ook sportief is Euro 2000 allesbehalve een hoogvlieger. België gaat de geschiedenisboeken in als het eerste gastland dat de groepsfase niet overleeft. De openingsmatch tegen Zweden verloopt nog min of meer volgens plan, maar daarna gaat het steil bergaf. De nederlaag tegen Italië is enigszins ingecalculeerd, die tegen Turkije niet bepaald. Twee doelpunten van Hakan Sükür nekken de Duivels, die de match uitspelen met rechtsachter Eric Deflandre als nood-keeper tussen de palen. Euro 2000 is zowat het dieptepunt uit de Belgische voetbalgeschiedenis, al luidt het ook een ommekeer in. De voetbalbond gaat de jeugdopleiding heropwaarderen en ligt zo onrechtstreeks aan de basis van de huidige successen.
