Sluw Italië verschalkt België

"De eerste echt interessante wedstrijd van het tornooi." Zo omschreef de Italiaanse bondscoach Conte de confrontatie tussen zijn land en België in de pers. Een mooie affiche was het ongetwijfeld, maar allesbepalend niet, zeker met de komende confrontaties tegen Ierland en Zweden in het achterhoofd. Beide bondscoaches lieten vooraf dan ook verstaan vooral niet te willen verliezen, al was er van die ingesteldheid in de eerste minuten weinig te merken.

Geslepen Italië

Het devies bij de ploegen was duidelijk om naar voren te trekken. In tegenstelling tot de oefenpartijen voor aanvang van het EK gingen de Duivels nu wel hoog storen, vlak aan het strafschopgebied, in de hoop daar al de opbouw van de Italianen te verstoren. Toch was het Italië dat het best uit de starblokken schoot en met een duidelijk tactisch plan ten tonele kwam. Het middenveld opende de baan naar de twee spitsen Eder en Pelle, die meestal in één tijd probeerden om de opkomende flanken te bereiken. De Belgische verdediging had de beginminuten nodig om de stabiliteit te herstellen, maar leek na een kwartier weer tot rust te komen en gaf zo het middenveld de kans om het spel in handen te nemen. De druk op de Italianen werd opgevoerd, maar dat resulteerde enkel in twee schoten uit de tweede lijn van Nainggolan.

De Italiaanse code leek ontcijferd en geneutraliseerd, maar net op dat moment liet Alderweireld zich verrassen door een lange bal. Giaccherini (foto) kon in zijn rug ontsnappen, controleerde de bal perfect en schoof hem vliegensvlug voorbij Courtois. Het vertrouwen achterin bij de Belgen leek plots verdwenen, want zonder een alerte Courtois en een falende Pelle had de achterstand nog groter geweest. Een sluw Italië stond bij de rust voor en hoewel België het meeste bezit had over de bal, kon het daar weinig tegenover stellen.

Botsen op blauwe muur

Hetzelfde beeld in de tweede helft. De Duivels breien, op zoek naar een oplossing, terwijl de Italianen profiteerden van de ruimte achter de verdediging. Vooral Vertonghen zag sterretjes en moest tot twee keer in extremis redding brengen.

Het middenveld wist dat het sneller moest gaan spelen, wilde het Lukaku voor doel krijgen en na 10 minuten lukte dat voor een eerste keer. De centrumspits ging alleen op Buffon af, maar legde de bal naast de kooi. Het tempo zat wel opnieuw in de wedstrijd en er kwamen kansen aan beide kanten. Courtois pareerde met een wereldsave een kopbal van Pelle en aan de andere kant testte Hazard de vuisten van Buffon met een verrassend schot. De Belgen sloegen hun tenten op op de Italiaanse helft. Een riskante onderneming, want de Squadra Azurra verwelkomde de ruimte in de rug met open armen, maar het was een noodzaak om de drie punten toch nog te veroveren.

Wilmots bracht met supersub Mertens na een uur zijn eerste joker. Hij verving Nainggolan, waardoor er centraal ruimte vrijkwam voor De Bruyne, die daar kleur moest geven aan zijn tot dan toe bleke partij. Maar de Italianen, ervaren als ze zijn, plooiden terug als een accordeon en hielden de ruimte rond hun strafschopgebied miniem.

Met een kwartier te gaan gooide Wilmots met Carrasco en Origi twee nieuwe troeven in de strijd, maar dat wijzigde weinig aan het spelbeeld. De aanvallers bleven botsen op een blauwe muur. Als Origi zich dan toch eens kon vrijmaken van zijn bewakers, kopte hij de kans over. Het was integendeel Pelle die in de slotfase de voorsprong nog kon verdubbelen.

Foto Belga / V. Lefour