SOUNDCHECK. APPLZ?APPLZ: Het appeltje voor de dorst van Tim Vanhamel

Drie jaar nadat ‘Sciensing' op één piekte in de Ultratop, heeft Millionaire al een nieuw album klaar; een mum van tijd voor het project rond Tim Vanhamel. Met ‘APPLZ?APPLZ' (spreek uit als apples not apples) bezingt de Limburgse alleskunner een welbekend stuk fruit en koppelt hij daar de nodige maatschappijkritiek aan. Maar meer dan dat swingt de plaat langs alle kanten.
door
quentin.soenens
Leestijd 4 min.

Op een gure donderdagochtend spraken we in een Gentse studio met Tim Vanhamel. De kenmerkende zwarte krullen zijn al een tijdje ingeruild voor een korte grijze snit en zijn zachte, beredeneerde toon verraadt wijsheid die komt met jaren ervaring. «Na ‘Sciensing' dacht ik: ‘Oké, ik kan weer tien jaar niks doen', maar het is uiteindelijk niet zo gelopen», zegt hij schertsend. «Ik had redelijk snel weer inspiratie en zin om eraan te beginnen.»

Appels zijn overduidelijk de rode draad van het album. Vanwaar die interesse voor appels?

«Ik heb eigenlijk niets bijzonders met appels. Uit het titelnummer ‘Cornucopia' kwam me een beeld voor de geest, en dat heb ik verder uitgewerkt. Het kan geen kwaad in een album een herkenningspunt te hebben. En zo hoefde ik ook niet met mijn kop op de hoes, een appel volstond.» (glimlacht)

In ‘Cornucopia' zing je dat het met de mensheid afgelopen zal zijn als we ons gedrag niet veranderen. In hoeverre ben jij daar mee bezig?

«Niemand kan ontkennen dat wij als mensen een enorme impact hebben op deze planeet. ‘Cornucopia' (de mythische hoorn des overvloeds, nvdr.) is een soort metafoor voor de consumptiemaatschappij waarin alles voorhanden is. Ik doe zo goed en zo kwaad als ik kan m'n deel, maar dat zijn vooral kleine dingen. Het is niet zo dat ik met deze plaat een statement wil maken of dat er pasklare verklaringen zijn voor wat ik bedoel. De tekst is voor mij ook ondergeschikt aan het gevoel dat de muziek je geeft.»

«Het album is vooral een ode aan het soort blaxploitation-albums uit de jaren 70 van mensen als Curtis Mayfield, Sly Stone en Marvin Gaye. ‘Cornucopia', dat ik trouwens al schreef in 2018, voelde heel Curtis Mayfield aan, een crooner die zingt en danst terwijl de tent waarin hij optreedt in de fik staat. Ik heb me toen de vraag gesteld of ik mezelf niet moest censureren omdat ik geen politieke statements wou maken, maar ik dacht ‘fuck it'. Ik wist ook: ‘Nu gaat er een reeks interviews komen waar het daarover zal gaan, en I don't like it, I don't want it, ik vind dat echt vervelend. Dit is geen protestplaat, wel een ode aan dat soort platen.»

In tijden van Spotify kan geargumenteerd worden dat mensen steeds minder volledige albums beluisteren en je boodschap zo verloren gaat. Vind je dat een spijtige tendens?

«Het is ergens wel jammer voor het concept van een plaats als een volledig verhaal. Ik ben van 1977, behoorlijk old school dus, en maak mijn muziek steeds met een verhaal in gedachten. Je kan denken: misschien moet ik enkel nog singles uitbrengen, maar dat zou persoonlijk niet werken. Voor mij blijft het als een regisseur die enkel nog scènes uitbrengt in plaats van een volledige film. Nu, ik denk dat er nog heel wat mensen het volledige album zullen beluisteren.»

‘Sciensing' werd op algemene lof onthaald en haalde nummer 1 in de Ultratop. Wanneer ben je tevreden over ‘APPLZ?APPLZ'?

«Ik ben eigenlijk nu al tevreden. Het mag cliché klinken, maar het is zo. Het is voor mij eigenlijk ook vreemd om hierover te praten. Het album is al verleden tijd, en ik moet serieus graven in mijn herinneringen om iets zinnigs te vertellen.»

Je bent ook niet actief op sociale media. Een bewuste keuze?

«Als ik mocht kiezen, maakte ik muziek zonder mezelf ooit te hoeven tonen. Indien ik opnieuw zou kunnen beginnen, zou ik misschien à la Daft Punk een masker opzetten. Ik heb alvast geen behoefte aan aandacht, wat soms een nadeel is bij deze job. Mocht ik nu pas komen piepen was de kans wel groot geweest dat ik dan ook een wandelende reclameposter was geworden, zoals sommige van mijn collega's. Mij lijkt het alsof de hele wereld een reclameshow geworden is.»

Nooit in de verleiding gekomen een merk op de boord van je hemd te zetten?

«Eigenlijk komt het daarop neer. Iedereen lacht met Jean-Marie Pfaff, maar eigenlijk is dat hele sociale media-gedoe een tag op je hemd. Iedereen loopt met zo'n hemd rond.»

Binnenkort trek je het podium op met Millionaire. Iets waar je naar uitkijkt?

«Kijk, dat vind ik nu eens leuke vragen. Al die filosofische dingen, laat vallen. In essentie is muziek showbizz, of je nu obscure rock maakt of catchy popmuziek. Live mensen entertainen is de basis van onze stiel. Ik kijk er dan ook altijd naar uit.»

Aaron Verbrugghe

APPLZ?APPLZ**** verscheen op 6 maart bij Unday Records. Als je Tim Vanhamel en de zijnen in levende lijve wil aanschouwen kan dat op 25/3 in Brugge, 29/3 in Antwerpen, 31/3 in Leuven, 3/4 in Kortrijk, 11/4 in Hasselt en 14/4 in Gent.