SOUNDCHECK. Bent Van Looy: "De perfecte popsong kent jou al voordat jij hem kent"
Alledaags, maar met een randje aan. Zo zou je de mens Bent Van Looy en zijn muziek kunnen omschrijven. En ja, dat is een compliment. Want wie anders is de voorbije jaren zo vaardig gebleken in iets gewoons net dat tikkeltje extra te geven? Hij deed het in ‘The Voice' en ‘Culture Club', hij deed in het onderstaande gesprek en hij doet het opnieuw op zijn laatste album ‘Yours Truly', al was daar soms zelfs een ukelele voor nodig.
Bent Van Looy: "Eigenlijk kan ik geen gitaar spelen. Die ukelele heb ik pas negen maanden geleden gekregen van mijn vrouw, als een cadeau voor mijn verjaardag. Op YouTube heb ik een tutorial bekeken om ‘Somewhere Over The Rainbow' te spelen en toen ben ik me beginnen afvragen of ik die akkoorden ook kon gebruiken als bouwstenen voor mijn plaat. Twee dagen later had ik er al een eerste nummer mee geschreven. Je denkt helemaal anders met een ukelele in je handen dan wanneer je op piano schrijft. Piano is heel wiskundig, heel logisch. Je kan bijna zien wat je doet. Terwijl de ukelele voor mij onontgonnen terrein is. Ik zet mijn vingers erop en als het werkt, dan werkt het. Ik heb eigenlijk geen idee wat ik doe." (lacht)
Is die ukelele dan een van de redenen waarom er minder klassieke radiosingles van 3,5 minuten lang op ‘Yours Truly' staan?
"Dat is vooral een gevolg van hoe ik de plaat gemaakt heb. Het is al de derde keer dat ik met mijn producer Jason Faulkner samenwerk. De eerste keer was ik heel nerveus om iemand zich met mijn muziek te laten bemoeien. Nu was ik zo vertrouwd met de situatie dat ik geen demo's heb gemaakt. De nummers en teksten zaten klaar in mijn hoofd klaar en ik ben gewoon naar hem gegaan. We hebben alles spontaan laten groeien."
En zo is het vaderschap als een van de inspiratiebronnen naar boven gekomen.
"Vroeger vond ik het verschrikkelijk als popsterren over hun kinderen begonnen te zingen. Dan was het voor mij tijd om hun oeuvre bij het grof huisvuil te zetten. (glimlacht) Maar eigenlijk is het simpel: in muzikale termen is het alsof de wereld van mono naar stereo gaat. Alles blijft hetzelfde, maar je blik verruimt enorm. Je ziet alles in een ander licht en je hoort alles in een andere klank. Het is altijd aanwezig en het bepaalt onrechtstreeks wat je keuzes zijn."
Hoe combineer je dat familieleven met muziek maken?
"Ik schrijf eigenlijk enkel onderweg. Vaak op straat, terwijl ik wandel. Het leuke daaraan is dat ik me vrijwel bij elke zin kan herinneren op welke straathoek van welke stad ik toen was. Een groot deel van ‘Yours Truly' is ontstaan in Parijs, maar ik heb ook geschreven in Tel Aviv, Zürich en LA. Reizen is letterlijk mijn bureau."
Dus een kantoorjob is niets voor jou?
"Ik krijg wel graag een welomlijnde taak. Een plaat over dieren heb ik bijvoorbeeld al wel eens overwogen. En ik denk dat dat me wel zou lukken. Iemand vroeg me onlangs om een tatoeage te ontwerpen van een dier. Nu, ik ben niet iemand die elke dag sneeuwluipaarden tekent, maar als iemand mij die opdracht geeft, doe ik een hele week niets anders. (lacht) Dus een conceptplaat zou wel eens leuk zijn, maar deze drie solo-albums waren het tegengestelde van een opdracht. Ze zijn pure ouderwetse, romantische werkstukken, gemaakt vanuit een noodzaak. Stürm und drang en gewoon doen."
Rechttoe en rechtaan, een beetje zoals de manier waarop je steeds vaker teksten schrijft. Je steekt er minder symboliek in als vroeger. Waarom?
"Het is altijd een doel geweest om op een zo eerlijk mogelijke manier te berichten over wat er gebeurt met mij. En ik denk dat dat hoe langer hoe beter lukt. Hoe ouder ik word, hoe minder ik me moet verstoppen en hoe makkelijker ik mijn schild kan afleggen."
Werkt dat bevrijdend?
"Ik ben steeds minder bang om dingen te laten zien. Ik ben bijvoorbeeld iemand die graag veel kleuren in zijn muziek gebruikt. Dat was toen ik opgroeide in de jaren 90 echt not done. Niet te veel akkoorden, niet te veel melodie, doe maar ‘gewoon gewoon'. En het is eigenlijk door de platen van Jason dat ik besefte dat het ook anders kan."
Is pop in de loop der jaren dan uit dat verdomhoekje gekropen?
"Het is tegenwoordig geen taboe meer om naar pop te luisteren. Jongeren van 15 of 16 jaar luisteren naar alles. Dat was vroeger ondenkbaar. Als je toen iets goed vond, moest je iets anders niet goed vinden. Die barrières zijn dankzij streaming volledig opgeheven. Dat is heel mooi, want je kan gewoon luisteren naar wat je mooi vindt, zonder daarvoor bekeken te worden."
"Tegelijk moest je vroeger vechten voor iets dat je goed vond. Je moest er naar op zoek gaan. Wroeten in platenbakken of dingen bestellen uit andere landen. Nu klik je gewoon en heb je alles, alles, alles binnen handbereik. Dat is mooi, maar dat maakt het ook vluchtiger. Die diepe verbintenis met een groep, dat is iets van het verleden. Mensen luisteren tegenwoordig op een heel andere manier naar muziek."
Wat zijn volgens jou de kenmerken van een ideale popsong?
"Eenvoud is essentieel. Er moet ook zeker één kink in de kabel zitten die maakt dat het net iets anders is dan de 99 neefjes van die song. En het moet natuurlijk catchy zijn, dat is het belangrijkste. Wacht, dat is niet waar. Het allerbelangrijkste is dat een popsong exact het gevoel verbeeldt van de luisteraar. De luisteraar weet het misschien niet, maar de popsong kent hem al veel langer dan dat hij zichzelf kent."
Xavier Vuylsteke de Laps
‘At Your Service' is uit bij Universal Music. Bent Van Looy staat 17/12 in de AB, 18/12 in de Handelsbeurs en 19/12 in De Roma.