SOUNDCHECK. Black Box Revelation: “Dit is onze meest persoonlijke plaat tot nu toe”

Zet Jan Paternoster en Dries Van Dijck samen in een ruimte en de stress zal zich meteen excuseren en buiten blijven wachten. De heren achter Black Box Revelation zijn perfect op elkaar afgestemd, volledig op hun gemak en overduidelijk tevreden als ik hen ontmoet. Tevreden met ‘Tattooed Smiles', hun nieuwste en opvallend oprechte plaat, waarvoor ze voor het eerst geen producer onder de arm namen. Maar zelfs de meest ervaren rotten kunnen zichzelf nog verrassen, zo blijkt.

Dries Van Dijck (foto links): "Eigenlijk wilden we een zware grungeplaat maken, maar dat is volledig mislukt." (lacht)

Jan Paternoster (rechts): "Het was vrij snel duidelijk dat we onszelf niet kunnen verplichten om een bepaald soort plaat te maken. Je moet omarmen wat je zelf maakt en doet."

Is dat de reden waarom jullie besloten om de productie volledig zelf te doen?

Jan: "Die beslissing is natuurlijk gegroeid. We hebben veel tijd uitgetrokken om de nummers te schrijven. En in plaats van aan een producer te vragen om er samen aan te werken, wilden we zelf zolang mogelijk bezig zijn met het materiaal. Tot het tot een resultaat leidde waar we fier op waren. En dat konden we enkel doen door het zelf te producen."

Het klinkt wel weer als een album van Black Box Revelation en dat is een compliment.

Jan: "Voor ons heeft het nooit echt uitgemaakt of een producer ons hielp of niet. Bij de vorige platen hadden we niet genoeg ervaring om die verantwoordelijkheid op ons te nemen, maar nu was er het vertrouwen om dat wel te doen. Dit is onze meest persoonlijke plaat tot nu toe, dus we twijfelden er niet aan dat het als Black Box Revelation zou klinken."

Wat maakt ‘Tattooed Smiles' dan zo persoonlijk?

Jan: "De nummers kloppen, het juiste gevoel zit erin. Een album is een bouwproces, waarbij je af en toe eens van wat verder kijkt naar de muur die je opbouwt. En ook al heb je al de juiste middelen, of denk je ze te hebben, dan nog moet je kunnen erkennen dat iets niet goed genoeg is en dat je opnieuw moet beginnen."

Dries: "Het proces duurde deze keer ook langer, omdat een producer normaal knopen doorhakt. Die zegt wat werkt en wat niet. Je legt je vertrouwen in die persoon, dus dan ga je voor die keuze. Nu kwam het van onszelf en dan vraagt het meer tijd om zo'n dingen te accepteren."

Jullie kijken op de plaat met veel vragen naar de toekomst, soms met angst ook. Vanwaar komt die blik vooruit?

Jan: "Tijdens de opnames hebben we voor het eerst eens kunnen terugkijken op onze carrière. Onze eerste plaat dateert al van twaalf jaar geleden. Dat doet je beseffen dat je al lang bezig bent, dat je ouder bent geworden. Tegelijk ligt het grootste deel van ons leven nog voor ons, waardoor je jezelf heel wat vragen stelt. Hoe ga ik dat aanpakken? Moet ik überhaupt nu al weten hoe ik dat ga aanpakken?"

Zoals in ‘Built To Last', waarop Seasick Steve ook meedoet.

Jan: "Inderdaad. Dat nummer gaat over een jonge gast die vragen stelt aan een oude man. Eigenlijk is het gericht aan mijn opa, maar die is tijdens het maken van de plaat overleden. Het zijn dan ook vragen die ik hem niet heb kunnen stellen. Seasick Steve belichaamt in dat nummer mijn grootvader. Omdat hij enkele generaties ouder is dan ons, kon hij passende antwoorden geven. Zelf had ik het wederwoord nooit kunnen schrijven."

Zijn er zaken uit het verleden die jullie graag anders hadden gedaan?

Dries: "Nee, niet echt. Er zijn wel een aantal dingen waarover je achteraf twijfelt. Zoals de vraag of we met ‘My Perception', onze derde plaat, niet volop hadden moeten inzetten op Amerika. Maar dat is niet iets dat we ons beklagen, want het was de max. We hebben daar heel veel kunnen doen, allemaal zaken die op hun beurt weer tot nieuwe kansen hebben geleid."

Jan: "Deze plaat is eerder een nieuw begin. Alsof al het vorige er was om uit te leren en het nu voor echt is. Want uit alles dat we gedaan hebben, hebben we iets opgepikt. En dat stelt ons in staat om te maken wat we nu gemaakt hebben."

Bestaat er dan vanaf nu zoiets als een meerjarenplan voor Black Box Revelation?

Jan: "Misschien te weinig." (lacht)

Dries: "Nu willen we enkel dat zoveel mogelijk mensen deze plaat leren kennen. Maar we hebben ook al opnieuw zin om muziek te maken. Nieuwe nummers opnemen en die dan zo snel mogelijk uitbrengen, dat is eigenlijk het plan. Ons aanbod in stand houden dus." (lacht)

Dat aanbod heeft jullie ondertussen doen uitgroeien tot misschien wel de grootste Belgische rockband van het moment. Hoe gaan jullie daarmee om?

Jan: "Het is moeilijk om te vatten. Wij proberen gewoon als een vaste waarde te worden aanzien. Niet zoals in een groep uit het verleden, maar als een groep die relevant is en blijft."

Dries: "Niet een plant die al lang in de hoek van de kamer staat, maar een plant waar elke keer weer opnieuw een mooie vrucht aan groeit. (lacht) Een die je voor het raam wil zetten en waarvan je zegt: ‘check die plant, ik heb die al zo lang en die blijft echt straffe vruchten kweken'."

Jan: "Het moedigt ons aan om onszelf elke keer weer uit te dagen. Hoe langer we muziek maken, hoe meer we beseffen dat we niet een bepaalde stijl moeten opzoeken. We kunnen eender wat maken, maar als we het samen doen, zal het altijd als Black Box Revelation klinken. Dat is gewoon wie we zijn en dat vertaalt zich naar de muziek, wat enorm bevrijdend is."

Xavier Vuylsteke de Laps

‘Tattoed Smiles' is sinds 26 oktober uit. Black Box Revelation treedt op 14 en 15 maart op in de Ancienne Belgique. De eerste show is al uitverkocht.