SOUNDCHECK. Het maturiteitsproces van Equal Idiots: "We zijn gegroeid als muzikanten"

Dag heren. Het nieuwe album gaat over opgroeien. Is het autobiografisch?

Thibault Christiaensen (foto links): «Deels wel. Bij het maken van de eerste plaat waren we nog studenten: we konden les skippen om te gaan spelen en op te nemen. Het afgelopen jaar belandden we in de volgende levensfase, waarin we werk zochten en dat niet snel vonden. We gingen ook alleen wonen, moesten plots rekeningen betalen en hadden een poos geen optredens, waardoor ons een gevoel van onzekerheid besloop. Op eigen benen moeten staan en volwassen worden: dat hebben we getracht om in de lyrics te verwerken. Op muzikaal vlak hebben we meer nagedacht over het productieproces. We stonden langer stil bij de drumsounds, de keuze van de gitaar en versterkers, enzovoort. Er is geen enkel nummer dat hetzelfde klinkt.»

Pieter, is het een bewuste keuze geweest om het schrijven van de teksten helemaal over te laten aan Thibault?

Pieter Bruurs (rechts): «Hij heeft Taal- en Letterkunde gestudeerd en ik heb helemaal niets met taal, dus dat was een gemakkelijke keuze. Ik vertrouw Thibault daarin blindelings, hij doet dat keigoed.»

Thibault: «Merci, merci. Eerlijk gezegd trek ik dat tekstuele luik ook volledig naar mij toe. Ik zie dat als een soort ‘plicht' en ‘verantwoordelijkheid' om de tekst te schrijven, maar dat is eigenlijk nooit een discussiepunt geweest.»

Hoe zijn jullie geëvolueerd sinds de debuutplaat?

Pieter: «We hebben heel veel live gespeeld. Toen we De Nieuwe Lichting wonnen waren we absoluut geen geschoolde muzikanten. We hebben sinsdien een leerproces doorgemaakt. De knowhow en expertise die we daarin opdeden hebben we in deze plaat proberen steken. We zijn gegroeid als muzikanten, mogen we wel zeggen.»

Thibault: «Maar het blijft wel nog altijd Equal Idiots: licht verteerbare, rechttoe-rechtaanmuziek. Maar met meer ruimte voor het experiment. ‘Adolescence Blues Community' is ook een diversere plaat dan ons debuut: op de eerste pasten alle songs in hetzelfde thema en genre, terwijl we op deze plaat een aantal uitschieters hebben: er staat zowel een westernnummer op als een rustiger, The Velvet Underground-achtige song met Sarah (Pepels, nvdr.) van Portland. ‘Dogs' is dan weer een vreemd, niet alledaags nummer met weinig structuur.»

Wat opvalt: jullie albumtitels bestaan telkens uit drie woorden. Toeval?

Thibault: «Het is alleszins geen bewuste keuze. Ik wou dit album naar het nummer ‘Adolescence Blues' noemen, maar ik voelde dat er nog een woord achter moest. Adolescence Blues is AB, en dus zocht ik naar een woord dat met een C begint. Community slaat op iedereen die hetzelfde gevoel ervaart of ervaard heeft zoals wij beschrijven op de plaat, hetgeen dan weer een samenhorigheidsgevoel creeërt.»

Pieter: «ABC is ook een verwijzing naar het nummer ‘Alphabet Aerobics' van Blackalicious.»

Wie zijn jullie muzikale helden?

Thibault: «Garagegrootheden als King Gizzard & The Lizard Wizard, Ty Segall en Oh Sees. Black Lips vinden we allebei zalig; misschien minder gekend, maar garagerock van de bovenste plank. Ik ben ook een heel grote Oasis-fan. Maar voor deze plaat hebben we vooral inspiratie gehaald bij The Velvet Underground, Devo en Weezer.»

Pieter: «De Zweedse rockgroep The Hives behoort tot mijn favorieten. Daarnaast laten we ons ook inspireren door de punk – Iggy Pop bijvoorbeeld.»

Thibault: «Over ‘Knife & Gun' zei onze producer dat ik het refrein eens moest zingen zoals Iggy Pop het zou doen. Niet roepen en tieren, maar met een badass attitude. En dat werkte.»

Jullie carrière nam de laatste jaren een hoge vlucht met passages op Rock Werchter en Pukkelpop, en tussendoor een optreden in een uitverkochte Ancienne Belgique. Thibault, jij had even een eigen radioshow op Studio Brussel en hebt nu een radioprogramma met Stijn Van de Voorde. Daar is ook een tv-reeks uit voortgevloeid, te bekijken op VRT.NU. Jullie zijn 24 en 25 jaar: piepjong dus. Wat zijn jullie ambities voor de toekomst?

Pieter: «Met deze plaat willen we over de landsgrenzen gaan. We hebben al een aantal keer in Nederland mogen spelen, maar we zouden daar graag nog meer naam maken.»

Thibault: «Als we met deze plaat hetzelfde parcours kunnen afleggen als met de eerste plaat mogen we onze beide pollekes kussen. Maar om eerlijk te zijn: we willen nog meer. Meer optreden, in grotere zalen. Ik wil ook heel graag nog eens samen met een coole, buitenlandse band gaan touren. The Strokes bijvoorbeeld, die nu weer terugkomen. Dat zou een natte droom zijn.»

Pieter: «Een paar maanden nadat we De Nieuwe Lichting hadden gewonnen kregen we de mogelijkheid om met Oh Sees door Italië te touren, maar toen zat Thibault met herexamens.»

Thibault: (lacht) «Waarom moet dat verhaal constant opgerakeld worden? Jongens toch.»

Hebben jullie tot slot nog een boodschap voor de Metro-lezer?

Thibault: (denkt na) «Houd er rekening mee dat Thibault Christiaensen ook elke dag de trein neemt. Jawel, ook rocksterren zitten op de trein. Ik kreeg onlangs van een treinconductrice te horen dat ze het chapeau vond dat ik nog de trein neem. ‘Ik ben toch ook maar een gewone dude die moet pendelen?', dacht ik. Ah, misschien moet je dit in je artikel zetten: als je nog eens vertraging hebt met de trein, kun je beter onze plaat beluisteren. En ook als je geen vertraging hebt.»

Quentin Soenens

‘Adolescence Blues Community' verscheen op 21 februari. Op 29 mei staan Equal Idiots op het Olense dorpsfestival Gladiolen.