SOUNDCHECK. Lomepal over het album na al dat succes: "Ik voel me leeg, maar voldaan"

Op de cover van je debuut ‘Flip' ben je te zien als vrouw. En nu verras je opnieuw door je nieuwe plaat ‘Jeannine' te noemen.

Lomepal: "Dat is de voornaam van mijn grootmoeder, die gestorven is toen ik nog heel klein was. Ik heb haar vooral gekend door mijn moeder, die me veel verhalen over haar verteld heeft. Het was helemaal niet de bedoeling een conceptalbum te maken. Ik wou gewoon een heleboel nieuwe emoties neerpennen die me overvielen na al het succes. Ik wou praten over mijn nieuwe leven, over werk, geld en relaties… Op het podium roep ik altijd ‘c'est beau la folie', om mensen aan te moedigen zich te laten gaan en zich niets aan te trekken van de blik van anderen. Dat is een belangrijke catchphrase geworden, een beetje zoals een politieke beweging op social media. Daarom wou ik de plaat ook zo noemen, zonder het met zoveel woorden te zeggen. De naam van mijn oma was perfect, want zij was ook helemaal gek."

Hoe ziet je leven eruit na dubbel platina?

"Het is raar. Ik voel me erg voldaan, maar enorm leeg tegelijkertijd. Ik heb bereikt wat ik wou, en vroeger dan ik had gedacht. Maar ik heb het gevoel dat niets ooit nog zoveel smaak gaat hebben. Alsof het beste al achter de rug is."

Heb je dan geen verwachtingen meer?

"O jawel, ik wil nog veel doen. Een film maken, bijvoorbeeld. Maar ik denk dat ik een grote grens ben overgestoken. Ik was iemand die heel ongelukkig was en die niet wist waarom hij bestond. En opeens ben ik een celebrity, doe ik waar ik van hou en schrijf ik liedjes die mensen raken. Er was geen middenweg."

Je maakt deel uit van een generatie rappers die weer ‘normaal' doen.

"Ik zou het eerder ‘authentiek' noemen. Ik probeer zoveel mogelijk mezelf te zijn. Dat doet goed, het is een soort van therapie. Vroeger verzon ik een leven, nu vertel ik wat ik zie en ervaar."

Je zingt ook vrij veel op deze plaat.

"Ik neem wat risico's, want het is vaak niet echt beheerst. Met ‘Flip' heb ik zelfs akoestische nummers gespeeld. Na een jaar van promo en meer dan 100 concerten ken ik mijn stem nu vanbuiten. Toen ik de studio introk voor ‘Jeannine' wou ik nog een stap verder gaan. Ik ben dol op zingen."

Ook je duet met zanger Philippe Katerine is een verrassende gok.

"Eigenlijk niet, want van alle grote Franse zangers is hij een van de meest open-minded. Hij komt graag uit zijn comfortzone."

Zo'n samenwerking blijft wel een rariteit in het rapwereldje.

"Minder en minder. Uiteindelijk is het logisch. Hij is een outsider. Er is geen enkele plaats waar Philippe Katerine zich niet op zijn gemak voelt. Ik heb hem vaak gezien en we kunnen het heel goed vinden met elkaar. Hij is een eenvoudig man."

Hoe is jullie nummer ‘Cinq Doigts' ontstaan?

"Hij heeft het refrein geschreven. Ik wist dat ik het over vriendschap wou hebben in dit nummer. Ik zei hem dat hij iets onnozel moest doen. En uiteindelijk was het nog veel beter dan ik gedacht had. Hij schreef ‘Cinq doigts' op basis van een tekening van zijn nichtje. Typisch hem." (lacht)

Je album eindigt met een vrij speciaal nummer, ‘Dans le livret'.

"Ja, de tekst staat in het boekje. Je hoort hem niet, maar moet hem lezen. Dat vond ik mooier. Het is dus een interactief nummer, dat had ik nog nergens gezien. Iedereen vult het aan zoals hij wil. Het is het eerste en enige instrumentale nummer dat ik in mijn leven geschreven heb."

Laura Sengler

Lomepal staat op 12 febrauri in Vorst Nationaal. ‘Jeannine' is uit bij Pias.