SOUNDCHECK. Portland debuteert met 'Your Colours Will Stain': "We zetten onze twijfel steeds beter om in iets bruikbaar"

Portland is het creatieve geesteskind van muzikant en songschrijver Jente Pironet (foto rechts) die op zijn 27ste een goed ontwikkeld oor heeft gekweekt voor heldere, breekbare melodieën met een weemoedige ondertoon. De aanloop naar 'Your Colours Will Stain' bestond uit een aantal hindernissen die hij alleen maar kon overwinnen door geloof in eigen kunnen.

Jente: "Al wankelde dat geloof door de jaren heen ook regelmatig. Het heeft even geduurd voor ik aan mezelf kon toegeven dat er een serieuze muzikant in mijn lichaam verborgen zat. Een muzikant die de ambitie had om voltijds van zijn muziek te leven en songs op te nemen die verder zouden reiken dan het snoepje van de dag. Ik heb ooit nog meegedaan met 'Idool', maar wist al snel dat het niet mijn wereld was. Daarna heb ik me een paar keer zonder succes ingeschreven voor De Nieuwe Lichting van StuBru. Na een teleurstellende finale in Humo's Rock Rally 2016 wist ik het even helemaal niet meer."

Je had ondertussen in Brussel journalistiek gestudeerd, maar uiteindelijk belandde je aan de Hasseltse hogeschool PXL Music. Je had jezelf blijkbaar toch niet helemaal afgeschreven.

"Mijn bestaan als muzikant mocht niet in een soort waakvlammodus blijven en dan moet je daar ook naar handelen. Of ik nu een betere muzikant ben geworden door in Hasselt te studeren, laat ik in het midden. Maar ik ben er mezelf keihard tegengekomen en dan moet je wel bepaalde beslissingen nemen. De studie heeft me geholpen om mijn ambities waar te maken en me daar de juiste tools voor aangereikt."

PXL Music heeft je ook de juiste mensen aangereikt om Portland een werkbare bezetting te geven, niet?

"Klopt. Ik was er mijn studies als zanger en songschrijver aan het afronden toen ik eerstejaarsstudente Sarah Pepels (foto links) leerde kennen. We deelden hetzelfde kot en merkten tijdens gesprekken al snel op dat we dezelfde muzikale ideeën en interesses hadden. En toen ik haar hoorde zingen, wist ik meteen dat ik een muzikale zielsverwant had gevonden. Ook electronicaman Gill Princen en drummer Arne De Bock kruisten op het juiste moment mijn pad. De nummers die ik de jaren daarvoor geschreven had, konden opgefrist worden. Zo gaven ze me ook een goede aanzet voor nieuw werk. Ik voelde me herboren. De Rock Rally verliep niet zoals gehoopt, maar gelukkig besloot ik de groep nog een laatste keer in te schrijven voor De Nieuwe Lichting. (lachend) Ik voelde me er al bijna te oud voor, maar dan win je die wedstrijd en gaan alle deuren toch open. De clubtoer verliep bijzonder vlot en de voorbije zomer speelden we op Werchter en Pukkelpop. Toen ik daar op het podium stond, heb ik even hard in mijn wang genepen om te voelen of het allemaal geen lange droom was waaruit ik niet wilde ontwaken."

Portland, gelegen in het noordwesten van Amerika in de staat Oregon, is buiten de meest groene stad van Amerika ook de thuishaven van de betreurde Elliot Smith.

"Ik was al langer gefascineerd door zijn muziek en zeker de soundtrack voor 'Good Will Hunting'. Heel de scene rond Smith prikkelde mijn verbeelding en ik bleef maar doorklikken toen ik meer wilde weten over de stad. Dat ze de beste adelbrieven qua ecologie kan voorleggen, is mooi meegenomen. Er staan ook ontelbaar veel naaldbomen en laat die net mijn lievelingsbomen zijn. Als die eigenschappen van een stad dan samenvallen met bepaalde delen van je persoonlijkheid leek Portland een goede groepsnaam."

Smith was een getroebleerde ziel met zelfdoding als laatste redmiddel. Wat sprak je in hem aan?

"Het is zeker geen mooi verhaal. Wel ontroerend. Hoe hij zijn demonen in wonderschone songs kon verpakken, blijft me boeien. Zeker zijn vierde plaat 'XO' uit 1998 heeft een sterke indruk nagelaten. Ik heb altijd een zwak gehad voor bands of artiesten met een muzikaal DNA dat voornamelijk uit melancholie is opgebouwd. Net als Sarah ben ik zelf een wandelend vat vol twijfels, maar we slagen er steeds beter in om die twijfel in iets bruikbaars om te zetten. Ik heb het al eerder gezegd, maar zij is een soort natuurlijk tegengif voor mijn neerslachtigheid. En zelf weet ze ook wat het betekent. Zo is 'Pearls' een nummer dat ze schreef voor een project binnen haar bachelorproef waarin ze onderzocht hoe je emoties op een bruikbare manier kan kanaliseren in muziek. Ze wilde het aanvankelijk niet opnemen, maar ik had het stiekem doorgestuurd naar onze producer David Poltrock. Die wist meteen dat het op ons debuut moest."

Zelf onderzocht je voor je eindwerk welke kwaliteiten een nummer moet hebben om door streamingalgoritmes opgepikt te worden met het oog op die zo fel begeerde playlists.

"Een zeer interessante oefening. Ik was gefrustreerd omdat onze muziek niet gedraaid werd op de radio en besloot (lachend) mijn lot in handen te leggen van een machine. Ik bewerkte ‘Pouring Rain' volgens de geijkte formule: korte intro, de zang snel laten invallen, na dertig seconden de aanloop naar het refrein... En plots haal je dan zonder promo een half miljoen streams op Spotify. Ik had even het gevoel de geheime code gekraakt te hebben, maar het aantal streams mag geen waardemeter zijn voor wat je uitbrengt. Ten eerste brengt het financieel amper iets op. Ik zou de groep op een goed etentje kunnen trakteren. En ten tweede wil je als muzikant niet herinnerd worden aan songs die je volgens een bepaald verwachtingspatroon hebt bewerkt. Ik wil songs die naar het hart gaan en oprecht ontroeren. Songs waar ik met trots op kan terugkijken. Dat is dé ambitie van Portland."

Dirk Fryns

‘Your Colours Will Stain' is uit op PIAS. Portland staat donderdag in De Markthallen in Herk-de-Stad, vrijdag in de AB en op 17 maart in Het Depot in Leuven.