SOUNDCHECK. Revelatie Dermot Kennedy debuteert met 'Without Fear': "Ik moet geen show verkopen"

Vraag in muziekmiddens wat Glen Hansard gemeen heeft met Taylor Swift, en het antwoord is wellicht "Helemaal niets". Fout, zo blijkt, want de bard en de popnimf hebben minstens één raakvlak: een dikke boon voor Dermot Kennedy. En ze zijn niet langer alleen. Met een rauw stemgeluid en emotioneel beladen lyrics wint de Ier steeds meer zieltjes, niet in het minst bij de jonge, vrouwelijke bevolking.

Dermot Kennedy: (met uitgestreken gezicht) "Is dat zo? Dat valt me niet op… Het hangt ervan af waar ik optreed, maar meestal is het toch een mix van mannen en vrouwen, jong en oud. Ik denk echt dat mijn muziek een heel gevarieerd publiek aantrekt. Zo spot ik vaak mannen die er niet per se 'gevoelig' uitzien, maar die zich wel helemaal laten gaan tijdens mijn show. Zalig!"

Ook opvallend in je publiek zijn de Ierse vlaggen.

"Op élk optreden zijn er wel fans die ze bijhebben. Dat maakt een groot verschil. Vooral op Coachella (legendarisch festival in Californië, red.) heeft dat me veel deugd gedaan, omdat ik eigenlijk ziek was. Elkaar altijd en overal steunen, daar zijn Ieren goed in."

Een van die landgenoten waar je veel steun van krijgt, is collega Glen Hansard. Heeft hij je echt ontdekt in de straten van Dublin?

"Ja hoor. Elk jaar met kerst verzamelt hij er verschillende Ierse muzikanten ten voordele van de daklozen. Daar hebben we elkaar voor het eerst ontmoet en urenlang samen gespeeld. Ik was bloednerveus. Enerzijds omdat ik nog nooit voor zoveel mensen had opgetreden, anderzijds omdat Glen echt een persoonlijke held is. Maar het werd de perfecte dag! Sindsdien heb ik hem nog enkele keren ontmoet en was hij telkens de meest behulpzame mens ter wereld."

Wie ook een belangrijke rol zou hebben gespeeld, is Taylor Swift.

(knikt) "Ze maakt playlists op Spotify en had m'n muziek daarin opgenomen. Dat heeft wel wat losgemaakt. Weet je, Taylor Swift staat redelijk ver van mijn wereld en ik heb haar nog nooit ontmoet, maar het was wel leuk dat ze dat heeft gedaan. Vooral omdat ze een van mijn minder voor de hand liggende songs had genomen. Dat bewijst dat ze er wel mee bezig is."

Naast Glen Hansard is ook Justin Vernon van Bon Iver een idool van je. Droom je van een samenwerking?

"Uiteraard, net als elke artiest ter wereld, denk ik. Justin geniet enorm veel respect in de muziekwereld. Hij bezit de gave om een breed publiek te bereiken, zonder daarvoor commerciële toegevingen te doen. Met heel artistiek werk scoort hij even goed als veel popmuziek. Voor mij is hij het voorbeeld bij uitstek van wat een muzikant zou moeten zijn."

Heb je zelf wel al toegevingen moeten doen?

(aarzelt) "Nee, eigenlijk niet. Maar net daarom ben ik blij dat muzikanten zoals Justin bestaan."

Over de wereldhit 'Power over Me' wordt nochtans gezegd dat ze atypisch voor je is.

"Dat klopt ergens wel, maar dat nummer heb ik dan ook op een andere manier geschreven. Normaal wacht ik gewoon tot de lyrics in me opkomen. Ik denk dus niet op voorhand: 'Oké, dit moet de titel worden en dat het refrein'. Bij 'Power over Me' is het voor de eerste keer wel zo gegaan. We wisten dat die frase het belangrijkste deel van de song ging worden en hebben de rest van daaruit opgebouwd."

Je deinst er niet voor terug om stijlen te mengen, zoals akoestisch werk met hiphop. Hoe kom je daarbij?

"Ik ben echt dol op hiphop en luister er de hele dag naar. Al heb ik zelf geen idee hoe hard het mij beïnvloedt… (denkt na) Wellicht komt het onbewust tot uiting, bijvoorbeeld in de manier waarop ik teksten schrijf of hoe ik zing. Maar ik probeer zeker niet om een 'Ierse hiphopkerel' te zijn, want dat past niet bij me. Ik blijf een singer-songwriter en de fans verwachten gelukkig niet dat ik show verkoop. Ze komen gewoon omdat ze mijn muziek goed vinden."

Je wordt niet alleen vergeleken met Glen Hansard en Bon Iver, maar ook met Ed Sheeran, Ben Howard, Hozier, Rag‘n'Bone Man… Hoe voelt dat?

"Mensen gaan automatisch vergelijken. Eigenlijk is dat een beetje uit luiheid, want als je echt goed naar artiesten luistert, merk je dat ze allemaal uniek zijn. Mij houdt het alleszins niet echt bezig. Al moet ik toegeven dat ik gelukkig word als iemand me vergelijkt met een briljante artiest als Hozier. En als het gebeurt met Bon Iver, dan is dat helemaal een droom."

Tot voor kort speelde je leven zich af op het Ierse platteland. Ben je het al gewend om van de ene naar de andere (wereld)stad te reizen?

"Ik ben inderdaad opgegroeid in Rathcoole, een rustig dorp in de rand van Dublin. Daar ben ik ook verliefd geworden op muziek. Als je dat vergelijkt met mijn huidige leven is het contrast groot, want ik haast me van de ene plek naar de andere. Daarom vind ik het belangrijk om geregeld terug naar huis te gaan, waar ik frisse lucht kan opsnuiven en niet omsingeld ben door honderden gebouwen. Een stad als New York is de max, maar om te wonen verkies ik the middle of nowhere in Ierland."

Toch kennen intussen mensen van over de hele wereld jouw muziek. Ben je verbaasd over dat succes, of denk je eerder: ‘Eindelijk!'?

"Dat laatste. Ik wil niet overkomen als een 'dickhead' die het allemaal al lang had zien aankomen en nu zegt: 'Zie je wel'. Maar ik ben wel blij dat het er eindelijk is, want ik werk er verdorie hard voor!" (lacht)

Matthias Adriaensen

Het album 'Without Fear' is uit bij Universal. Dermot Kennedy speelt op 15/11 in Vorst Nationaal.