SOUNDCHECK. Romeo Elvis zet zijn tanden in 'Chocolat': "Ik heb me deze keer meer gepermiteerd"

Als je naar dit album luistert en ziet wie er allemaal aan heeft meegewerkt, kan je alleen maar concluderen dat je naar een hoger niveau wilde.

Roméo Elvis: "Natuurlijk. We hebben er meer geld, techniek en volk in geïnvesteerd. Dat hoor je goed."

Het is geen pure rap. Soms zing je ook, zoals in de single ‘Malade'.

"Ik heb mezelf meer gepermitteerd, omdat ik deze keer alleen was. Voor mijn vorige projecten werkte ik samen met Le Motel. Deze plaat sluit meer aan bij waar ik naar luister en wat me rechtstreeks beïnvloed heeft. Chanson, pop… Misschien had ik dat al langer kunnen doen als ik wat sneller op mijn gemak was geweest in het milieu. En als ik er de middelen voor had gehad."

Toen je de tracklist onthulde, waren sommige fans bang dat je geen rap meer zou maken.

"Dat is altijd het geval zolang de plaat niet uit is. Maar dat is ook spannend. Ik ben zelf ook een beetje bang. Tot het project wordt gereleased, kan ik alleen maar rekenen op de nieuwsgierigheid van de fans."

Het eerste nummer heet ‘Intro', maar klinkt eerder als de afsluiting van een hoofdstuk.

"Afsluiting zou ik niet zeggen, eerder een terugblik. In dat nummer heb ik het over Caballero & JeanJass, Lompal, L'Or du Commun, Le Motel… Het is een muzikale knipoog naar wat er allemaal gebeurd is. En aangezien ze niet alomtegenwoordig zijn op deze plaat, was het cool om terug te keren naar de start. Zij zijn de mensen die me het meest hebben bijgebracht in de muziek."

Is het een bedanknummer?

"Op het einde is er een kleine hommage, maar in het begin vertel ik andere dingen. Ik geef mijn mening over de muziekindustrie en zing over de aspiraties die ik had met dit album."

Je zingt: “Er wordt meer tijd in de communicatie dan in de plaat gestoken”. Is dat het gevoel dat je hebt?

"Niet als ik aan mijn muziek werk, maar ik denk dat het de realiteit van veel artiesten is tegenwoordig. Hoe gaan we communiceren over het product? En jammer genoeg laat het resultaat het meestal afweten."

Er zit ook een oproep in: “Breng een plaat uit! Breng een plaat uit!”

"Dat zijn eerder de stemmen in mijn hoofd die me zeiden dat ik iets echt moest uitbrengen. Ik weet dat veel van mijn fans al lang naar mijn muziek luisteren en een beetje puristen zijn op rapgebied. En dat ze wantrouwig zijn omdat ik de laatste tijd veel populaire nummers gemaakt heb die grijsgedraaid zijn op de radio. Ze denken misschien: Oh, Roméo Elvis maakt geen rap meer. We zullen wel zien wat het geeft."

Wat je langs de ene kant verliest, krijg je er misschien langs de andere kant weer bij.

"Ik denk niet dat ik hen ga verliezen, want de plaat is op-en-top rap, met veel rijke rhymes. Het is gewoon een completere plaat dan mijn vorige. Er zit veel meer richting in."

Je zegt ook dat je veel tijd verloren hebt door iedereen zijn zin te willen geven.

"Ik zeg vooral dat ik gevoelig ben voor wat mensen denken over mij. En dat weegt, want ik verlies er tijd door. Wat mensen het meest aanspreekt, is mijn ongeremde en nonchalante houding. Terwijl ik paradoxaal genoeg erg gevoelig ben. Ik probeer het iedereen naar de zin te maken, omdat ik me niet goed voel als er negatieve reacties komen. Dat heeft me muzikaal te veel afgeremd. Maar het heeft geen zin, ik kan niet bij iedereen in de smaak vallen."

Hoe is Damon Albarn op je plaat beland?

"De mensen bij Barclay hebben al mijn interviews gelezen en daarin heb ik het vaak over Damon Albarn en Matthieu Chedid. Dus hebben ze voorgesteld om hen te contacteren. Matthieu Chedid heb ik niet persoonlijk ontmoet, we hebben alles telefonisch gedaan. Dat ging heel vlot. Damon Albarn was meteen enthousiast. Maar hij wou het niet op afstand doen. Hij liet ons weten wanneer hij in Parijs was. ‘Zoek maar een studio en een piano!' Hij bracht wat volk mee en op twee uur was alles ingeblikt. Hij heeft een paar Duvels gedronken, de sfeer zat er goed in. In het rapmilieu gaat het meestal direct over geld als je iemand vraagt om mee te doen. Wat een geluk dat Damon Albarn er gewoon veel zin in had!"

Het is dan nog een gospelnummer geworden.

"We kwamen op het idee toen we met Vladimir Cauchemar en Damon Albarn in de studio zaten. Hij speelt piano op dat nummer, pure improvisatie."

En dan is er ook Zwangere Guy.

"Ik heb veel Nederlandstalige fans. De Vlaamse media hebben uitvoerig over me geschreven, dus ik wou een Nederlandstalig nummer maken, bij wijze van dank."

Ook in Frankrijk kijken ze reikhalzend uit naar deze plaat. De Brusselse scene wordt daar populairder met de dag.

"Ja, sinds 2016 gaat het hard. Hamza is zelfs bekender in Parijs dan in Brussel. Drake nodigde hem uit op het podium in Paris-Bercy en introduceerde hem als de ‘best French rapper'. Hij wist niet dat hij Belg is." (lacht)

Een van de beatmakers op je plaat is Vladimir Cauchemar, iemand die graag anoniem blijft.

"Hij is super grappig. Ik heb hem ontmoet in 2018, maar heb het gevoel dat ik hem al tien jaar ken. Het klikt enorm tussen ons. Hij is een echte losbol, maar vooral een groot muzikant en componist. Hij heeft veel gewicht in de scene, maar zet gewoon een masker op. Hij kent iedereen en heeft ongelofelijke hits gemaakt. Zijn expertise hadden we niet zelf in huis. Hij was de grootste inspiratiebron voor deze plaat."

Waarom koos je het nummer ‘Chocolat' als titel van je plaat?

"Het is een van de eerste nummers die ik geschreven heb voor het album. Het raakte me meteen. Een jaar geleden zat ik in Los Angeles. Toen ik daar het afgewerkte nummer te horen kreeg, had ik kippenvel. Dat nummer heeft de toon gezet voor de rest van de plaat."

Je bent dit jaar niet alleen headliner op Dour, maar ook curator van je eigen podium.

"Heel opwindend is dat! Ik ben naar de organisatoren gestapt met mijn boodschappenlijstje. Sommige namen gingen ze sowieso al uitnodigen. Dour is een familieverhaal. Ik ging al zeven jaar als fan, en in 2014 stond ik er voor het eerst zelf met L'Or du Commun. Ik heb er drie keer gespeeld. En nu mag ik zelf artiesten uitnodigen, zoals Shy FX, een dj die anders nooit op de affiche zou gestaan hebben. Daar ben ik heel blij om."

En intussen lopen de grote zalen in Frankrijk vol.

"De Zénith in Parijs is uitverkocht en de verkoop voor Bercy loopt vlot. We gaan zelfs op tour langs alle Zéniths in Frankrijk tot 2020. Te gek voor woorden. En hier spelen we deze maand in Vorst Nationaal."

Op social media circuleert een foto van je ouders voor de Olympia in Parijs, voor het concert van Angèle. Die moeten intussen toch hallucineren, niet?

"Absoluut. Het gaat al enkele jaren hard voor ons allebei. Ik ben het gewoon dat ze naar mijn concerten komen, maar ik weet niet of zij eraan wennen. Ik heb zelf geen kinderen, maar voor ouders moet het ongelofelijk zijn om je dochter twee keer de Olympia te zien vullen. En ik ben ook niet slecht bezig."

Tegelijkertijd dan nog.

"Ik besef het niet altijd goed. Met ‘Tout oublier' hebben we zelfs Stromae geklopt op de radio. Het was het best beluisterde nummer in België sinds de start van de Utratop. Misschien is het maar beter dat ik er niet bij stilsta. Dan kan ik de lat nog hoger leggen."

Pierre Jacobs